Aan de ene kant wordt de zorgvuldigheid van de Nederlandse euthanasiepraktijk geroemd, terwijl aan de andere kant gevallen waarin overduidelijk onzorgvuldig gehandeld is onder geen beding bestraft mogen worden. Voor Schreeuw om Leven en voor vele Nederlanders is de onzorgvuldigheid niet het punt, maar wel een signaal dat we hier nooit aan hadden moeten beginnen.
Met dit boekje wil stichting Schreeuw om Leven bijdragen aan een afgewogen beoordeling van euthanasie in Nederland. Ook hopen we hiermee de ogen te openen voor de nood die schuilgaat achter levenseinde op verzoek en voltooid leven.
Bizarre werkelijkheid
Een fragment uit één van de persoonlijke verhalen illustreert de onzekere toekomst van barmhartigheid anno 2018 in Nederland: “De bizarre werkelijkheid is dat de regering meent dat de euthanasiewetgeving een upgrade verdient. Omdat de barmhartigheid van haar eist dat ze haar autonome burgeres hulp biedt bij een zelfverkozen levenseinde, met of zonder depressie. Wat betekent deze optie voor een kwetsbare studente die maandenlang met een verstoord gedachteleven rondloopt, vraag ik me verbijsterd af. Stel je voor dat deze escape zich van mij meester had gemaakt met de dood en ontredderde achterblijvers tot gevolg. Ik huiver.”
