Het Neurenberg Tribunaal en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens beklonken dat dit nooit weer, nie wieder, zou gebeuren. En de daarop volgende verklaringen bevestigden dit voornemen.
En anti discriminatie en schending van de rechten van de mens en anti selectie en het bestrijden van etnisch geweld staan steeds hoger op de agenda’s van de politieke en de maatschappelijke organisaties dan ooit. Een goede zaak.
Maar het virus van de discriminatie en de selectie is hardnekkig doorgedrongen in de baarmoeder. Het ongeboren kind is slachtoffer van de willekeur van de vader en de moeder en steeds agressiever van de wetgevingen en de samenleving. Hoe ook duidelijk wordt dat het leven begint bij de conceptie en met de moderne wetenschap embryoselectie mogelijk is en niemand meer ontkent dat het ongeboren kind leven is, blijft men het recht op abortus, als het recht van de moeder propageren.
Het argument thans is dat de moeder het recht heeft om haar ongewenst kind uit haar baarmoeder te verwijderen. En de arts, de abortuskliniek die haar daarbij helpt doet aan abortus hulpverlening met de rechtvaardiging dat het een goede en legaal verantwoorde zaak is om de geboorte van ongewenste kinderen te voorkomen.
De samenleving heeft dus besloten dat er twee soorten kinderen zijn, gewenste kinderen en ongewenste kinderen. En dat de moeder het exclusieve recht heeft om te bepalen welk kind van haar gewenst is en welk kind ongewenst. Dat is niets anders dan selectie en discriminatie. En dat was nu juist wat we in de aangescherpte grondwetten zouden bestrijden en uitbannen.
Samen verder in de strijd voor het leven.
Willy en Bert Dorenbos
