Ik ben juni 1942 geboren en heb “dié trein” alleen in mijn herinnering. Ik zie mij wel met de wederzijdse buren tegen de muur zitten als de Engelse jagers de spoorlijn bombardeerden. Mijn moeder moest Jan en mij op een vroege morgen uit onze bedjes plukken die vol lagen met glasscherven omdat een zware bom was gedropt die net naast ons huis een enorme krater achterliet. Het had geen seconde eerder moeten gebeuren.
Ik zie mezelf ook nog met mijn kleine schepje de Canadezen helpen een sloot te dempen die de Duitsers op de vlucht hadden opgeblazen. En het leger dat vlakbij het Kamp Westerbork op 13 april 1945 had bevrijd trok op om Groningen te bevrijden. De enorme legerkeuken stond achter ons huis en wij kregen de hele dag lekkere dingen.
En we speelden nog lang in de Duitse loopgraven bij de spoorlijn. In “dié trein”, waarover mijn moeder sprak zaten elke dinsdagmorgen duizend Joden die vlak daarvoor in kamp Westerbork waren geselecteerd om op transport gezet te worden naar een plaats waarvan ze niet wisten waarheen. Mijn moeder wist het ook niet. Niemand wist het, maar iedereen voelde dat het niet goed zat. Je vervoert toch geen mensen op deze beestachtige manier.
De trein stopte voor ons huis en Duits soldaten sprongen eruit en liepen met geweer langs de trein. Sommigen probeerden nog een briefje door de kieren van de wagons te wringen met een laatste bericht. De Duitsers stopten het in hun zak.
Weer op een dinsdag stond mevrouw Wezeman die bij ons voor in de Middenstraat woonde bij de spoorbaan met haar kinderen. Ze wist dat haar man nu in deze trein zat. Ze heeft hem nooit meer terug gezien. Op de wagons zat een treinbord waarop stond WESTERBORK – AUSCHWITZ en AUSCHWITZ – WESTERBORK. Met daaronder die ‘Wagonne mussen lehr zurück’.
En zo ging het week in week uit. De reis duurde drie dagen heen en drie dagen terug. Maandag kwam de trein “leeg” in Westerbork terug. Die avond kreeg de volgende lading de mededeling om de volgende morgen klaar te zijn voor het transport. En zo vertrokken er een en negentig treinen met een kleine honderdduizend “passagiers”.
In de laatste trein in september 1944 zaten Anne Frank en haar familie. Mijn vader zat in het verzet. Hij heeft er niet veel van verteld. Hij was bewapend en moest een geheime opslagplaats van het verzet bewaken in de bossen. De dominee zorgde dat op een gegeven moment vluchtelingen uit Kamp Westerbork bij ons kwamen overnachten om de volgende dag verder te kunnen vluchten.
Vader en moeder spraken er na de oorlog nauwelijks over. Hun eerste kindje werd 3 maart 1940 geboren en overleed vijf dagen later. Jan werd precies een jaar later geboren in de oorlog en ik 21 juni 1942 midden in de oorlog. Harry 7 maart 1945 en Greetje het vredeskind 21 april 1947.
Wij groeiden op als gereformeerd gezin dat in 1944 in de oorlog meeging met de kerkscheuring naar de ger. kerk vrijgemaakt. Mijn hele jeugd heb ik gekerkt in onze kerk vooraan de Groningerstraat, om later te ontdekken dat het de synagoge was die leeg was geraakt. De familie Gans, Boekbinder en vele anderen waren niet meer. Dus wij kochten de kerk.
Dit jaar stond de Auschwitz herdenking in het kader van Kinderen. Enkele weken geleden stond ik weer bij dezelfde spoorwegovergang in Assen voor een tv opname aan het begin van een dag waar we de degens kruisten over schepping en evolutie. De Holocaust en het het daaraan voorafgaande T4 programma had alles te maken met het darwinistische, eugenetisch denken dat op de Duitse universiteiten de voedingsbodem was voor de Ausradierung van demente en gehandicapte Duitsers en de Holocaust op tot onmens verklaarde Joden, zigeuners en homoseksuelen.
Vandaag zijn het onze ongeboren medemensen die vanuit dezelfde wortels slachtoffer zijn van dit evolutie denken dat allesbeheersend is in het wetenschappelijk denken van vandaag en heeft geleid tot een maatschappelijk en politiek propageren van het toestaan van het doden van ongewenste ongeboren medemensen met wetgeving die een uitzondering maakt op het absolute verbod tot doodslag.
Drs. L.P. Dorenbos, voorzitter Stichting Schreeuw om Leven
www.woonbijbel.nl
www.knierevolutie.nl
www.schreeuwomleven.nl
www.erishulp.nl
dorenbos@kiesdanhetleven.nl
www.brinktv.com
