Wetenschappelijke uitkomsten nuanceren

0
197
‘Iedereen heeft er belang bij. De journalist heeft een mooi verhaal, dat gelezen wordt. De wetenschapper haalt met zijn onderzoek de krant. En de persafdeling van de universiteit is blij omdat de instelling in de media wordt genoemd. En het ergste is: alles is feitelijk ook nog eens juist. De betrokkenen hoefden alleen een getal op een beetje misleidende manier op te schrijven. Meer niet’

Anthony Warner: (gedeeltelijk artikel uit New Scientist HS)
 
Kunnen we dan niet beter helemaal stoppen met schrijven over de uitkomsten van dit soort genuanceerd onderzoek?
‘Nee, dat denk ik niet. Alle kennis is interessant. We moeten alleen wel bewust met de uitkomsten omgaan. Er is bijvoorbeeld zo veel wetenschappelijk onderzoek dat de uitkomst van één enkel onderzoek statistisch niet zo veel zegt. Alleen: zo denken en schrijven we niet over wetenschap. Op school leren we dat wetenschap een verzameling vaststaande feiten is. Terwijl het eigenlijk gaat over onzekerheid, over een ontdekkingsreis.

‘Daardoor krijg je de situatie dat een wetenschapper in de krant of op televisie iets vertelt over zijn onderzoek, waarvan iedereen aanneemt dat het waar is. Even later vertelt een andere wetenschapper over een onderzoek dat dat tegenspreekt. Dan zijn mensen in verwarring, verliezen ze hun vertrouwen in de wetenschap.

‘Daarom moeten we onzekerheid en twijfel omarmen. We moeten leren hoe de experts het bewijs evalueren, zodat je geen overhaaste conclusies trekt.

‘In krantenartikelen zit die onzekerheid overigens meestal wel, maar pas onder aan het stuk. In de laatste alinea’s duikt ineens de nuance op. Maar dan heb je de kop en de eerste drie paragrafen al gehad en is het kwaad al geschied.’