Ik heb ’t over de ‘toverdokters’, de zelfaangestelde priesters, die zich hindoe noemen maar in feite animist zijn. Dat zijn de meeste Nepalezen. Die priesters worden bij zieken geroepen. Als ze zich hebben vol gehezen met drank, dansen ze rond, prietpraten ze in onverstaanbare klanken en desnoods blijven ze de hele nacht rondjes maken om het huis, met hun trommeltje. De clou is op het eind, wanneer de schuldige moet worden aangewezen. Er is namelijk altijd iemand de schuld van als je ziek wordt, over je veters struikelt of je vingers of je gat brandt.
Dat doet denken aan de opmerking van de volgelingen van Jezus, bij het zien van een blinde man. ’Is dat zijn eigen schuld, of die van zijn ouders?’ vragen ze dan (Joh. 11). Wel, dat vind je overal in Nepal, India, Afrika. Die arme ‘schuldige’ is meestal een oud vrouwtje of iemand die totaal niet in tel is. Die heeft de ziekte of het ongeluk op zijn geweten. Die stakker wordt als een groot gevaar behandeld. Die ligt eruit. Soms wordt de zogenaamde schuldige zwaar gestraft, want hij/zij is een groot gevaar voor de hele buurt.
Dit fenomeen heeft zich ontwikkeld tot een algemene sociale misdaad. Vorig jaar werd er nog een jongetje van 10 vermoord, omdat hij zijn buurman ziek zou hebben gemaakt. De afgelopen maand werd een vrouw in West-Nepal gedwongen om de stront van anderen te eten, publiekelijk, voor hetzelfde ‘misdrijf’. Elke dag gebeuren er vreemde en gemene dingen in Nepal, vanwege de ‘ontdekkingen’ van toverpriesters. (Alleen is de schuldige altijd iemand, die geen helpers heeft, nooit een autoriteit of een rijke…)
Een paar dagen geleden kwam opnieuw (de derde, dit jaar!) een toverpriester tot geloof in ons werk. In dit geval in Salakpur (zuidoost Nepal), waar we enkele weken geleden met een nieuwe geloofsgemeenschap begonnen. De man heeft meteen zijn hele tover-uitrusting verbrand, inclusief zijn dhyangro (drum). Hij werd beschouwd als een ‘natuurtalent’, een krachtige duivelbezweerder. Nu siddert het hele dorp. Zou de duivel hem te pakken krijgen…? Of is Jezus toch sterker?
In Damak werden afgelopen zaterdag 5 mensen gedoopt in Damak (kerkje van Santosh). Ons werk gaat op volle kracht door.
Dit is een mooi verslagje voor diegenen, die menen dat ‘je ieder in zijn waarde moet laten’, en dus niet moet evangeliseren. “Die mensen zijn toch gelukkig op hun eigen manier?” Je kletst uit je nekharen. Ze zijn waardig noch gelukkig – maar het Evangelie is medicijn voor onze ziel en voor de hele maatschappij! “Zalig de voeten van hen die een goede boodschap brengen.”
Wil je dit werk steunen? Of wil je het fijne ervan weten? Kijk dan op www.bramkrol.com
Dat was weer nieuws dat je nergens hoort. Bijzonder toch?
Groet,
Vrede,
Bram Krol
Bij de kersverse foto: Santosh (links) bidt voor de toverpriester
