Maar dat verandert nu totaal, vindt De Jong. “Niet omdat die landen nu plotseling de deur open zetten. Integendeel, het is er in veel gevallen juist moeilijker geworden.” Maar veel inwoners van die landen komen naar Europa en Nederland. “Ze wonen in ons land, in onze stad, in ons dorp”, constateert hij.
Met andere woorden: Wie een zendingshart heeft, maar zelf nooit er op uit kon trekken, beleeft gouden tijden.
De Jonge: “Als we de deur van ons huis en van onze kerk openzetten voor de vele vluchtelingen hebben we een geweldige kans om met onze daden en met onze woorden de liefde van God aan hen bekend te maken. Zijn we er al klaar voor?”
Hij komt met het verhaal over een vriend die bij het Amsterdamse Centraal Station vier Iraanse mannen ontmoette, die ‘Church, church’ zeiden. Ze bleken op zoek naar een kerk. De vriend stelde voor hen de volgende dag (zondag) op dezelfde plaats te zien. Dat gebeurde en zij bezochten een kerk, waar – bijzonder genoeg – iemand in Iraans kon vertalen.
De Jong: “Toen de koster de kerk wilde sluiten, kondigde één van de gasten aan dat hij nog graag een vraag wilde stellen. Dat kon. “Kunnen we gedoopt worden?” Oei, zo’n vraag krijg je niet na elke preek. “Waarom willen jullie gedoopt worden?” Ze vertelden hun verhaal. In Iran waren ze tot geloof gekomen, maar gedoopt worden is daar bijna onmogelijk. Na lang zoeken vonden ze een gemeente van etnische Armenen. Maar toen ze daar hun vraag van de doop stelden, schrok de voorganger hevig: “Als we dat doen, sluiten ze gelijk onze kerk.” Hij had nog wel een advies: “Als je gedoopt wil worden moet je naar Europa gaan.” En dat hadden ze dus gedaan. Na een lange, moeizame reis, waarbij ze lange stukken gelopen hadden, waren ze in Amsterdam beland. En daar op straat gingen ze opnieuw op zoek naar een kerk. Church, church?”
De rest had beter gekund, zegt de auteur. “De Iraniërs gingen de volgende dag naar Ter Apel om asiel aan te vragen. ‘Zoek daar dan een kerk’, was hen geadviseerd. ‘We zijn er nog niet helemaal klaar voor’. Mensen met een zendingshart moeten zich snel gaan scholen, netwerken opbouwen, zich verdiepen in de islam en in de moslimcultuur. Misschien moeten ze zelfs een beetje van de taal gaan leren. En ze moeten vooral blijven doen wat ze al deden: bidden voor vrijmoedigheid en wijsheid, maar nu ook voor henzelf.”
