Hans Peters was dertien jaar als pastoraal medewerker verbonden aan de protestantse gemeente in Rhoon. Nadat hij stopte besloot hij zijn pastorale bespiegelingen uit die voor hem intensieve periode te boek te stellen.
Peters maakte in 1985 de overstap van de rooms-katholieke naar de protestantse kerk in Moordrecht. Hij werkte in die tijd in een fotozaak, maar kon de roepstem van God niet weerstaan. Het mondde uit in een studie theologie in Amsterdam, waarna hij zijn aanstelling kreeg als diaconaal werker in het Rotterdamse inloophuis Het Open Huis. In 2001 volgde zijn aanstelling als pastoraal werker in Rhoon.
De haan kraait is in een kleine oplage verschenen. De titel doet misschien vermoeden dat het gaat over de verloochening van Jezus door Petrus. Maar nee: “Nu kraait de haan omdat hij je iets anders te vertellen heeft.” Peters geeft een uniek inkijkje in het werk van een pastoraal medewerker. Het bevat karakteristieke uitspraken, staat bol van waargebeurde verhalen en bevat de nodige dosis humor. De verhalen zijn herkenbaar, bemoedigen en ontroeren.
De schrijver beëindigt alle zeven hoofdstukken met een overweging ter ondersteuning. Hij weet in alle hoofdstukken het verband tussen heden en verleden naadloos te verbinden met Bijbelse voorbeelden en laat zien dat de Bijbel een geweldig actueel boek is waarin Jezus ons in alles voorging. Hij mijdt gevoelige onderwerpen niet. Zo schrijft hij: “Mensen moeten altijd voorzichtig zijn te spreken namens de ander, God of de Bijbel, wat een hardnekkig fenomeen is.”
De christen staat met de Bijbel midden in een kritische wereld. Daarmee zullen we moeten leren omgaan, zo is de toon die in Peters’ boek doorklinkt en hij doet zijn lezer een groot aantal handreikingen.
