Door Rineke Peterson
In zijn boek ‘Het einde van de eindtijd’ schrijft Jeroen dat alle profetieën over de eindtijd en de grote verdrukking slaan op, en zijn vervuld met de belegering van Jeruzalem en de verwoesting van de tempel in 70 na Christus. De algehele gedachte is dat hiermee een einde kwam aan het tijdperk van het oude verbond en de daarbij behorende priesterdienst, en dat we nu leven in de periode van het nieuwe verbond waarin God’s koninkrijk steeds meer gestalte gaat krijgen door de gemeente heen.
Zijn argumentatie is dat de eindtijd een vervulling is van wat er in het oude Testament geprofeteerd wordt en dat die profetieën allemaal gaan over de tijd direct na de uitstorting van de Heilige Geest. Ook vindt hij het problematisch dat als wij nu in de laatste dagen leven, die laatste dagen nu al 2000 jaar duren. Volgens Jeroen gaat de eindtijd niet over een wereldwijde catastrofe, maar staat Israël centraal in alle oordeels profetieën.
Jeroen probeert de lezer naar de Bijbel te laten kijken met de bril op van de mensen die in die tijd leefden. Ook probeert hij aan te tonen dat wij veel dingen, die menselijkerwijs onlogisch zijn, letterlijk nemen of er een geestelijke draai aan geven, terwijl we andere zaken zonder problemen als symbolisch lezen, als ons dat beter uitkomt. Zo wordt met de voleinding van de wereld volgend hem niet de letterlijke wereld bedoeld, maar slaat het begrip op een tijdperk. De nieuwe hemel en aarde zijn volgens hem niet de letterlijke hemel en aarde waarop wij leven, maar ‘Jesaja’s profetische taal om te beschrijven hoe het nieuwe verbond eruitziet dat God aangaat met Zijn volk, het leven in het koninkrijk van God.’ En de dood die verslonden wordt is volgens hem niet dat er geen fysieke dood meer zal zijn, maar de scheiding tussen God en mensen waar een einde aan komt.
Als laatste besteedt Jeroen een heel hoofdstuk aan de eindtijdvisie van de opname. Jeroen gelooft niet in een letterlijke opname van de gemeente. Volgens hem is dat een probleem wanneer je de gebeurtenis van de vloed als voorbeeld gebruikt. Volgens hem waren het de onrechtvaardigen die daar weggenomen werden door het water en de rechtvaardigen bleven achter. Persoonlijk zie ik dat voorbeeld wat Jezus gebruikt net andersom. Het waren de rechtvaardigen die tijdelijk van de aarde opgetild werden, zodat God zijn oordeel aan de onrechtvaardigen kon voltrekken. Daarna kwamen de rechtvaardigen weer terug op een ‘nieuwe’, schone aarde.
Vragen die mij bij bleven na het lezen zijn: 1. Als het grote oordeel alleen Jeruzalem betrof en er dus niet nog een oordeelsdag komt, welke consequenties heeft leven zonder Jezus dan voor de eeuwigheid? 2. Als er geen opname van de gemeente komt, en ook geen fysieke nieuwe aarde, wat is dan mijn eindbestemming? 3. Als alles alleen nog maar beter wordt, waarom lijkt de ellende na 2000 jaar koninkrijk van God dan steeds maar erger? En dan denk ik alleen nog maar aan die miljoenen baby’s per jaar die ongewenst zijn en in de baarmoeder gedood worden. 4. Is er met deze theorie nog wel een opstanding van de doden, of moeten we dat ook symbolisch lezen?
Persoonlijk ben ik opgegroeid met het pre-tribulationisme en daar put ik altijd veel hoop uit. Het is niet dat ik nu alleen maar ellende zie, want ik weet dat Gods kinderen de kop zijn en niet de staart. De rechtvaardigen zijn gezegend. Hoe de situatie ook is, met ons zou het beter moeten gaan. Maar voor al die mensen die verdrukt/uitgebuit/vermoord worden, heb ik hoop dat er een dag komt waarop God een einde gaat maken aan al het kwaad. Dan zal er echte vrede en rechtvaardigheid heersen. Ziekte zal dan definitief uitgeroeid zijn. Met het preterisme kan ik niet zoveel. Maar ik vind het wel goed om eens een boek te lezen van iemand die er anders over denkt dan ik. Het maakt me scherper en overtuigder in wat ik geloof en waarom.
Het einde van de eindtijd
Jeroen Koornstra
Uitgever: Gift of Life Media
Paperback
256 pagina’s
ISBN 9789082957808
