Jan Hol
Bestuurslid Marriage Week Nederland
Yes ja, een actief ‘relatiebeleid’ in ons dorp. Toen we in 1980 trouwden meldden we ons braaf op het gemeentehuis. Alles keurig geregistreerd en betaald, bruiloft gevierd én daarna… Nooit meer wat van B&W gehoord. Op zichzelf prima. Laat de lokale politiek zich alsjeblieft ver weg houden van mijn bad, bed en brood.
Maar die vlieger gaat niet langer op. Het is niet langer wijs van B&W om wég te kijken als het gaat om de gezondheid van huwelijk en gezin. Sinds enkele jaren is er een wet (de WMO), die bepaalt dat de gemeente mensen moet opvangen, die een relatiebreuk doormaken en vervangende woonruimte nodig hebben. Vaak wordt, bij een breuk, door één of beide partners aangeklopt bij de sociale dienst voor extra geld. Kassa voor mijn dorp. En vaak worden mannen, na een breuk, crimineler en dus gepakt voor vergrijpen. De lokale politie weet er alles van. Onkosten voor mijn dorp. En kinderen uit gebroken gezinnen doen het helaas vaak minder goed op school (zowel qua uitval als qua leerprestaties) en dat tikt door in het leven van woonwijken, families en buurten.
Steeds meer gemeenten ontdekken, soms tegen wil en dank, dat ze niet aan de kant kunnen blijven staan. Er komen ‘Relatieboxen’, zoals in Eindhoven, De Ronde Venen en Dongeradeel. Of hulpverleners worden actief aangespoord om ook de thuissituatie te verkennen en mensen door te sturen naar relatiecoaching, zoals in Rotterdam, Tilburg en de IJsselstreek. In Amersfoort helpt de gemeente om jonge couples, die binnenkort ouders worden, om hun relatie ‘babyproof’ te maken – want er veranderd zo gigantisch veel als je mama en papa wordt. Nu ja, als je online zoekt op ‘scheiden zonder schade’ kom je veel tips tegen, die elk dorp of stad praktisch kan overnemen.
Ik ga dus aan mijn oude schoonmoeder vertellen dat mijn stem woensdag gaat naar de politieke debutant Johan, die bepleit dat ons dorp zich actief inzet voor duurzame relaties. Een man naar mijn hart.
