Zoals bij mijn collega, die aan de keukentafel te horen kreeg wat Maja (gefingeerde naam) in haar jonge jaren had meegemaakt en hoe de jonge vrouw nog op vaste tijden werd opgehaald voor sadistische seances, waar ze geen weerstand aan bieden kon. Maja sprak met een kinderstem, die op zeker moment stokte en veranderde in Maja’s volwassen stem. Toen dit vaker gebeurde ontdekte mijn collega, dat Maja een dissociatieve persoonlijkheidsstoornis (DIS) heeft als gevolg van vroegkinderlijke traumatisering en wel ritueel misbruik. Er ontstond een strijd om Maja los te maken van de banden, die haar bonden aan haar mishandelaars.
Door Marrie van der Feen
Maar wat is ritueel misbruik? Ook wel satanisch of sadistisch misbruik genoemd. Er is in Nederland een groot aantal hulpverleners, dat ervaring heeft met de behandeling van slachtoffers van ritueel, satanisch, sadistisch misbruik. Deze hulpverleners hebben zich deels verenigd in het Alternatief Beraad om tot klaarheid te komen over dit moeilijke onderwerp zowel voor slachtoffers als voor hulpverleners, als voor justitie. Wat deze slachtoffers vertellen is dikwijls nauwelijks te bevatten, omdat dit het normale voorstellingsvermogen te boven gaat. Ik heb zelf diverse verhalen gelezen over wat deze slachtoffers hebben meegemaakt. Gruwelijk, afschuwelijk, afschrikwekkend, ongelooflijk. Mijn verstand kan de gebeurtenissen moeilijk bevatten. Maar dan denk ik aan de concentratiekampen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, de Holocaust of ik denk aan de Inquisitie of aan hoe de Inca’s die harten van duizenden vermoorde mensen offerden aan hun goden. Ik heb ook gelezen over wat bijvoorbeeld Japanners met hun gevangenen deden. Tegenwoordig hebben we de beelden van IS moorden nog op ons netvlies. Zo kan ik doorgaan. Wreedheid is er altijd al geweest, bij vermoedelijk alle volken.
Waarheidsvinding
Toch wordt er door velen getwijfeld aan het waarheidsgehalte van wat de slachtoffers van ritueel misbruik vertellen. Nu doen hulpverleners niet aan waarheidsvinding, omdat het hun taak niet is en ze daarvoor niet zijn opgeleid. Hun taak is om het slachtoffer op de been te helpen, rust te brengen in de psychische ontreddering (angst-, eet-, slaap-, concentratie, geheugen-, relatie-, seksuele stoornissen e.a.), stabiliteit te (her)vinden en klachtreductie te realiseren. Als de rust dan enigszins is weergekeerd is het tijd voor het ontwarren van wat er is gebeurd, hoe lang al en door wie en waar, voor traumaverwerking dus, met behulp van EMDR (Eye Movement Desensitisation & Reprocessing) of anderszins. Er zijn diverse methoden om tot verwerking van een traumatisch verleden te komen. Sommigen vinden EMDR niet een juiste methode voor verwerking van rituele misbruikervaringen.
Er zijn slachtoffers, die van jongs af aan via hun eigen ouders of naaste familieleden in de ‘cult’ terecht gekomen zijn en/of ze werden voor pornofilmpjes verhuurd of verkocht (niet alleen op de Filippijnen worden kinderen voor de porno-industrie verkocht of gehuurd). Ik ken het dark web niet, maar heb wel een idee van wat men daar te zien kan krijgen. Wie kan dan nog onwetend zijn over dit alles? Toch zeker niet onze overheid. Men weet toch wat sadistische mensen met kinderen, jeugdigen en volwassenen doen in het geniep en/of voor de webcam? Waarom zouden de verhalen van de slachtoffers van ritueel misbruik in twijfel moeten worden getrokken? Omdat het ongelooflijke verhalen zijn? Dat is toch pure onzin. Omdat het corpus delictum niet gevonden is?
Concentratiekampen zoals wij ze nu kennen, kan een weldenkend mens toch ook niet bedenken?! Ze zijn van een andere orde. Van een satanische orde. Los van God. Los van moraal. Los van ethiek. Los van liefde.
Context
Een getrainde psychotherapeut, psycholoog of andere hulpverlener kan tot op zekere hoogte waarheid van leugen onderscheiden. Het gaat niet alleen om de inhoud van de verhalen, maar ook om de context: het gedrag van de cliënt, het levensverhaal, de psychische, psychosomatische, psychiatrische klachten en dergelijke.
God zij dank, dat we ons in ons land nog min of meer houden aan wat ik de christelijke moraal en ethiek noem (gebaseerd op de Tien Geboden van de Bijbel en het Nieuwe Testament).
Echter zijn we hier en daar uitgegleden, zoals op het terrein van vermeend ritueel misbruik. Vooral het woordje: vermeend is hier belangrijk. Want ritueel misbruik kan strikt genomen niet bewezen worden. Er is geen hard bewijs. Er zijn alleen getuigen van verschrikkelijke mishandelingen. Het merkwaardige is dat hun verhalen op diverse punten erg op elkaar lijken. Meestal hadden de slachtoffers te maken met bloed(drinken), eten van lijken, martelen en doden van mens en dier, met extreme seksuele uitspattingen. Slachtoffers werden gedwongen zelf te doden en dikwijls werden specifieke perioden genoemd zoals bijvoorbeeld Halloween, Sint-Maarten, Walpurgisch nacht, Kerst, sinterklaas en volle maan.
Persoonlijkheidsstoornis
De slachtoffers die van jongs af aan zijn misbruikt en mishandeld hebben meestal de persoonlijkheidsstoornis DIS (dissociatieve identiteitsstoornis) ontwikkeld. Ze hebben angsten en een ernstige geheugenstoornis, waardoor hun getuigenis vaak niet coherent is en voor juristen ongeloofwaardig. Ook zijn ze psychisch instabiel, zitten ze het ene moment in een sterk deel, dat wil en kan getuigen en een volgend ogenblik in een alter, die doodsbang is en zich gedraagt als een klein angstig kind. Het lijkt alsof dit voor de rechterlijke macht allemaal veel te complex is.
Want er vinden nauwelijks processen plaats die zouden kunnen leiden tot waarheidsvinding en veroordeling van daders. Hoe zou dat komen?
Zaak van een gezin
Heeft dat iets te maken met het LEBZ (Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken)?
Ik ken een zaak van een gezin, waar alle kinderen door de vader betrokken zijn geraakt bij seksueel misbruik door hemzelf en derden. Een paar meisjes van dit gezin vertelden mij een geloofwaardig verhaal van seksueel misbruik door deze vader. Van hen hoorde ik niets over vermeend satanisch ritueel misbruik. (De moeder ontdekte pas jaren later wat zich in haar gezin had afgespeeld en herinnerde zich toen het rituele misbruik in het gezin van herkomst van haar man). Beide meisjes hadden een dissociatieve stoornis, deden het desondanks goed op school en kunnen zich in het leven goed handhaven (voor zover mij bekend). Hun getuigenis werd evenals dat van de andere kinderen uit dit gezin door de LEBZ niet als geloofwaardig beschouwd en de hele zaak werd geseponeerd, waardoor de vader vrijuit ging en moeder met haar kinderen moest onderduiken vanwege de bedreiging door vader.
Hoogstwaarschijnlijk is de zaak geseponeerd omdat er wellicht sprake is geweest van herinneringen voor het derde jaar van de jonge slachtoffers en/of speelde het onderwerp vermeend satanisch ritueel misbruik een rol.
Volgens de richtlijnen van de LEBZ wordt een zaak geseponeerd als er sprake is van herinneringen voor het derde jaar, van hervonden herinneringen en van satanisch ritueel misbruik.
Waarom is er geen eerlijk proces geweest voor dit gezin, waar genoeg materiaal was om te onderzoeken en heldere coherente getuigenissen van jeugdigen. Onmogelijke waarheidsvinding? Hier is de weg van de minste weerstand gekozen, ten koste van de waarheid en een moeder met haar kinderen.
Wir haben es nicht gewusst? Laten dus de slachtoffers hun verhalen vertellen, zodat we het WISSEN. Hortend en stotend, half of heel, als kind of als volwassene. Vertel wat je weet. Me too.
===========================================================
Drs. Marrie van der Feen werkt als psycholoog en coach in Middelburg (www.stichtingpetra.nl). De afgelopen vijf jaar ondersteunt ze het opbouwwerk in Rio de Janeiro van stichting Aprisco (www.apriosco.eu). Ze schreef o.a. ‘Het doet pijn van binnen’ Haar levensverhaal is te lezen in ‘Gegijzeld door incest.’
