Satan kent volgens de redactie de Bijbel als geen ander en is een meester in verdraaiing en projectie van het; net niet’. Islamieten wachten op hun eigen Messias, de beloofde Mahdi of twaalfde imam, brenger van vrede. Die wordt volgens de overlevering (men zegt dat de Islam 10% Koran en 90% overlevering is) opperbevelhebber van een groot islamitisch leger, dat alvast als zijn voorhoede is gestart met de jihad. Zowel IS als het Iraanse leger noemt zich voorloper van de Mahdi. Volgens Mohammed zal zijn leger Israël bevechten en Joden doden, vervolgens vrede stichten. Ook niet-moslims zal het vermoorden. Islamieten geloven overigens wel dat Jezus (Isa) terugkeert naar de aarde, niet als Zoon van God, maar als profeet en adjudant van de Mahdi.
Satan is doende met zijn laatste meesterzetten, zegt directeur Ton Stier van Israël en de Bijbel in een voorwoord. Hij verheft zich boven God. De Tempelberg wordt volgens hem straks het episch centrum van het eindtijdproces, waar de ‘spetterende’ schijnwerkelijkheid door de vader der leugen wordt geprojecteerd. Binnen het – overigens qua opvattingen hevig verdeelde – Jodendom leeft de verwachting van een Messiaans rijk op basis van gemeenschappelijke inspanningen van christenen, humanisten, mohammedanen, hindoes en boeddhisten, met Israël als bakermat.
Stier wijst er op dat een veelgevraagd credo luidt: ‘We hebben toch allemaal dezelfde god’. Hij vindt het ten hemel schreiend dat een niet christelijk blad – Elsevier – de teloorgang van een polariserend christendom signaleerde, waarin Bijbelse normen en waarden alleen nog in een archiefkast terug zijn te vinden. “kennelijk is de wereld om ons heen zich nog wel bewust van verschillen”, verzucht Stier.
