Mijn verhaal (april 2016) is haast niet te geloven, maar toch is het écht waar gebeurd. Net nadat ik weer een beetje was bijgekomen van een zeer zware periode van geestelijk lijden en rouw, kreeg ik voor de vierde keer kanker. (baarmoeder – borst en gistkanker) Van de eerste twee herstelde ik, maar de gistkanker kwam voor de tweede keer terug. Ik wist dat ik niet nog een keer zo’n zware operatie aan kon, en besloot om me niet meer te laten behandelen. Later bleek dat ook niet meer mogelijk te zijn, omdat de tumor op een plek zat waar de artsen niet bij kunnen komen. Ik was dus in 2009 uitbehandeld.
Omdat ik nog kwaliteit van leven wilde, en het hele ziekenhuisgebeuren meer dan zat was, besloot ik daar ook niet meer naar toe te gaan. Geen wachtkamers – bloedprikken – artsen of reizen meer. Heel rustig heb ik mijn rouwkaart en de liturgie voor mijn rouwdienst klaargemaakt. Wat ook heel wonderlijk was, was dat ik geen seconde wakker lag. Mijn dierbaren om mij heen lagen regelmatig wakker, en ik sliep als een roos. Dat kwam, omdat ik al geleerd had om alles over te geven in de handen van God.
Weest in geen ding bezorgd, staat in de Bijbel. En dat wilde ik opnieuw in praktijk brengen, en dat lukte, dankzij Gods genade ook. Natuurlijk had ik mijn zware momenten, maar het beheerste zéker mijn leven niet. Ik wilde niet op de dood wachten, maar zolang mogelijk proberen om een getuige van Christus te zijn.
In 2010 gebeurde het volgende: Op een avond sprak God tot twee keer toe de volgende woorden: “Je zult op korte termijn nog niet overlijden, want ik wil je nog voor vele mensen tot een zegen stellen.” In eerste instantie dacht ik dat het mijn eigen gedachten waren, want ik wilde natuurlijk nog graag verder leven. Ik vroeg om een bevestiging en die kreeg ik tot drie keer toe.
Inmiddels is het 2019 en ik leef nog steeds! En het kwam precies zo uit als God gezegd had. God bracht heel veel mensen op mijn weg, die ik mocht vertellen van Zijn liefde en genade. Sommigen daarvan zijn tot een persoonlijk geloof gekomen, en daarnaast mocht ik ook nog twee boekjes schrijven. “Leven met God én met kanker” (2010) en “Gods droom komt uit” (2015)
Het zou te ver voeren wat God nog veel meer heeft gedaan. Maar ik zou een heel boek kunnen schrijven over de ontmoetingen en wonderen die God deed. Hij heeft mij helaas niet genezen, want ik ben nog steeds ernstig en ongeneeslijk ziek. Maar ik was zo ontzettend dankbaar dat ik in september 2015, toen mijn laatste boekje uitkwam, een grote dankdienst heb gegeven voor alle mensen die ook uitgenodigd waren voor mijn begrafenis. Dat gebeurde in dezelfde kerk waaruit ik ook wordt begraven.
Bij mijn openingswoord heb ik gezegd, dat men dit maar moest zien als een generale repetitie, maar waar ikzelf nog bij aanwezig kon zijn. We konden daar allemaal heerlijk om lachen, zonder dat het oneerbiedig was. Het was een prachtige dienst, waar ik nog met grote regelmaat en dankbaarheid aan terug denk.
Momenteel gaat het niet zo heel erg goed, maar ook nu lig ik daar niet wakker van. Want ik weet dat mijn tijden in Gods hand zijn. Nog steeds brengt God nieuwe mensen op mijn weg. En als ik door pijn en vermoeidheid het bed moet houden, kan ik altijd nog bidden. Dat God mij nog zoveel fijne jaren heeft gegeven is wel een heel groot wonder, ook al vind ik het af en toe best moeilijk. Want leven met kanker is erg zwaar. Maar God gaat elke dag met mij mee.
Ik ben niet bang om te sterven en ik ben ook bereid om te gaan, maar ik hoop toch wel heel stiekem dat die dag nog ver weg is … want er zijn nog zoveel mensen die ik graag van Jezus wil vertellen.
Frea
Shalom Op mijn blog kun je lezen hoe het gaat. www.altijdhoop.blogspot.nl
