De kinderwens van Ethan, mijn man, en van mij was echter nog niet voorbij. Graag keken wij uit naar een groot gezin, maar al gauw bleek dat dit niet vanzelf zou gaan lukken. “God, ik begrijp het niet: U heeft mij toch genezen? U heeft de cysten uit m’n eierstokken verwijderd en ervoor gezorgd dat ik de eerste de beste keer op een natuurlijke manier zwanger werd van Jaydon met een behandeling die anders tevergeefs zou zijn geweest bij mij. En nu is de hormoonhuishouding die gepaard gaat met PCOS (een hormonale afwijking in de eierstokken) zelfs verergerd!” Ik was behoorlijk verdrietig. Het betekende dat ik me dagelijks meermaals moest spuiten met bepaalde hormonen en dat was geen pleziertje.
Maar, de Heer kent onze verlangens en weet wat wij aankunnen. Hij zorgde ervoor dat juist in deze tijd een nieuwe arts in het ziekenhuis was gekomen, die mij veel vertrouwen gaf en bemoedigde. Hij was ervan overtuigd dat het zou gaan lukken, maar dat we geduld moesten hebben en de juiste verhouding moesten ontdekken van de toegevoegde hormonen. En ja, acht maanden jaar later was ik daadwerkelijk zwanger! Mijn man was nog wat terughoudend, maar wat was ik blij!! Dank u Heer! Echter…. de vreugde was van korte duur, want in de 7e week verloor ik het vruchtje…
Maar, toen ik een keer op de parkeerplaats van het ziekenhuis naar de auto liep, kreeg ik opeens twee namen ‘toegefluisterd’: Faith & Grace… Toen ik dit hoorde – de Heer had het mij letterlijk ingegeven – wist ik dat dit de twee namen voor mijn meisjes zouden zijn! Dank U Heer! Ik vertelde het aan niemand, maar in mijn hart wist ik het zeker en het gaf mij rust en kracht om verder te gaan.
En ja hoor, de eerstvolgende keer was ik opnieuw zwanger en het zag er dit keer vanaf het begin beter uit! Opnieuw kon ik m’n vreugde niet op en ‘durfde’ ik blij te zijn, omdat de namen van mijn meisjes immers al ingefluisterd waren. En wat bleek? Ik was daadwerkelijk zwanger van een tweeling!!!
Midden november ontdekten wij dat wij inderdaad twee meisjes zouden krijgen! Halleluja! Opnieuw op de parkeerplaats van het ziekenhuis vertelde ik mijn man dat ik deze twee namen voor de meisjes had toegefluisterd gekregen en meteen zei hij: ja, dat zijn hun namen! Immers, zo zie je maar weer: niet door ons eigen werk, maar uit genade (Grace), door ons geloof (Faith), hebben wij deze meisjes gekregen… Het is een geschenk van de Heer! (Efeziërs 2:8-9) Hun namen zullen ons altijd weer daaraan helpen herinneren…
Ik deel met u mijn verhaal, om te laten zien dat God u door en door kent en dat wij met al onze verlangens bij Hem kunnen komen. Hij zal ons niet boven vermogen verzoeken en houdt zielsveel van ons. Ook Hij heeft vreugde aan onze vreugde, als het naar Zijn wil is!
Inmiddels zijn Ethan en ik dolgelukkige ouders van onze drie kinderen. Jaydon is heel erg trots op zijn zusjes en tegelijkertijd adoreren Faith en Grace hun broertje. Het is behoorlijk intensief en wij hoeven ons geen seconde te vervelen, maar het is oh zo mooi en wij zijn de Heer heel erg dankbaar voor deze prachtige pareltjes.
Foto: Gabriëlla, Eathen, Grace, Faith en Jayden
