“Er is sprake van een wereldwijde agenda om geweld in de geneeskunde te normaliseren als mensenrechten die niet kunnen worden geweigerd. Want als abortus gezondheidszorg is, dan zal het gewetensbezwaar een schending van de mensenrechten zijn”.
Dat schrijft Kristina Artukovic van de organisatie Saving Down Syndrome in een artikel, waarvan de Nederlandse vertaling is te vinden op de website van de juristenvereniging Pro Vita.
Aanleiding tot haar zorg is de beoogde herziening van de Internationale Code voor Medische Ethiek door de World Medical Association (WMA). De wijziging houdt een regelrechte bedreiging in van het gewetensbezwaar op basis waarvan artsen niet aan abortus hoeven mee te werken.
De huidige code voor medische ethiek is een aanvulling op de Verklaring van Genève, ook wel bekend onder de eed van Hippocrates, die belooft ‘het uiterste respect voor het mensenlijk leven’ te handhaven. Vlak na de oorlog stond daar expliciet bij ‘vanaf het tijdstip van de conceptie (…)’. Conceptie werd in 1983 vervangen door ‘begin’, in 2005 werd de hele bijzin weggelaten.
De volgende stap is blijkbaar om abortus tot een mensenrecht te verklaren. Het Europees parlement heeft dat vorig jaar al gedaan door in te stemmen met het Matic-rapport. Dat rapport is in lijn met de voorgestelde werkversie van de WMA, die vereist dat de gewetensbezwaarde arts wel moet doorverwijzen naar een andere arts, die met het uitvoeren van ‘gewelddadige medische praktijken’ (abortus, euthanasie, hulp bij zelfdodinge e.d.) geen problemen heeft.
Schending
Maar, schrijft Artukovic, de verplichting om door te verwijzen “is in feite een schending van de persoon met een gewetensbezwaar. Het impliceert medeplichtigheid, waardoor de betekenis van het gewetensbezwaar praktisch teniet wordt gedaan.”
“Het gewetensbezwaar is een van de sleutelelementen in de strijd voor de waardigheid van het menselijke leven van de conceptie tot de natuurlijke dood”, aldus Artukovic. “Zolang artsen de vrijheid hebben om het gewetensbezwaar in te dienen tegen ethisch problematische ‘diensten’ in de geneeskunde, zal het mogelijk zijn om deze praktijken in het sociaal-politieke domein ter discussie te stellen.”
Een uitgebreidere versie van dit artikel is te vinden in Magazine Leef (Schreeuw om Leven); de volledige vertaling staat op de site van Pro Vita.
