Hier een gedeelte uit het interview voor Uitdaging dat eindredacteur Jacco Stijkel een jaar geleden met Anna had.
===============================================
“Ik kom niet uit een sportieve familie”, begint Anna (26). “Mijn broer fietste ook, en dat vond ik geweldig. Bij een wedstrijd was wel eens een dikkebandenrace en dan deed ik heel fanatiek mee. Ja, dat competitieve zat er al heel vroeg in. Mijn broer heeft dat ook, de andere leden van het gezin helemaal niet. Toen ik acht was ging ik zelf op wielrennen. Omdat ik het een leuke sport vond en het heel gezellig was. En als ik aan een wedstrijd meedeed, wilde ik perse een beker winnen. Lukte dat niet, was ik heel chagrijnig. Mijn vader is toen wel eens echt boos op me geworden haha. Dat ik gewoon had gefietst, en niet zo moest zeuren.”
Meer dan wielrennen
“Wielrennen is heel belangrijk voor mij nu, maar er is echt wel meer dan de sport. Het wielrennen is sowieso tijdelijk. Het kan zo afgelopen zijn. Ik kom uit een nuchter gezin. Denk maar aan wat ik net zei hoe mijn vader reageerde als ik geen beker had gewonnen. Zij zorgen er wel voor dat ik met beide benen op de grond blijf staan. Ik vind het succes best lastig. Als ik bijvoorbeeld ergens ben met mijn zusje, dan gaat de aandacht naar mij uit en gaat het over het wielrennen. Ik ben gewoon nog Anna denk ik dan, en er is meer dan fietsen. Ik ben gaan wielrennen omdat ik het leuk vind, ik hoef niet in de spotlights te staan.”
Talent van God
Anna vertelt dat het geloof belangrijk voor haar is. “Het geloof maakt mijn persoonlijkheid. Ik ben opgegroeid met het geloof, de kerk en de Bijbel. Wat ik belangrijk vind is dat je naar mensen omkijkt en je op God richt. Ik denk wel eens: als alle mensen dat zouden doen, zou er veel minder ellende zijn in de wereld.” Anna heeft geworsteld met topsport en de kerk. “Mijn ouders hebben mij daar de keuze in gelaten. Mijn eerste WK in Mexico was op een zondag. Ik wilde dat zó graag. En ook nu rijd ik wedstrijden op zondag. Ik ben daar wel eens op aangekeken ja. Hoewel dat verandert nu ik succes heb. Maar weet je, ik ben goed in wielrennen en dat talent heb ik van God gekregen. Ik voel dat ook zo. Voor elk mens is het geloof een zoektocht. Mijn Godsbeeld is niet veranderd, maar mijn beeld van de kerk wel. Ik denk er vaak over na hoe God de kerk heeft bedoeld. Vaak zijn mensen bezig om je allerlei regels op te leggen. Ik snap dat ook nog wel vanuit een bepaalde opvoeding en achtergrond. Maar is dat werkelijk zo belangrijk? Vindt God dat heel belangrijk? Waar gaat het nu uiteindelijk om? Ik ga graag naar de kerk hoor, maar zou daarin graag verandering zien. Het voorbeeld van Jezus is duidelijk toch: hij had aandacht en liefde voor mensen. Ik zou graag zien dat in de gemeente we elkaar waarderen, begrip hebben en iets voor elkaar over hebben. Volgens mij is dat het belangrijkste wat God ons wil zeggen: dat wij elkaar en God liefhebben.”
