Diabetes, en dan al helemaal type 1, waarvan de internist beweert dat ik die heb, is een sadistische ziekte. Je lichaam maakt dan zelf geen insuline aan, waardoor je afhankelijk bent geworden van kunstmatige insuline. Je hele leven draait alleen nog maar om hoe hoog je suikerspiegel is. Was ik voorheen bezig met het zorgen voor mijn gezin en heerlijk werken voor Uitdaging, nu ben ik alleen nog maar bezig met mezelf, met hoe ik de dag een beetje fatsoenlijk door kom. Het doen van de dingen waarvoor God mij geroepen heeft, kan ik maar amper aan. Vaak zelfs helemaal niet. Na een hypo heb ik een aantal uren nodig om weer mijn krachten te hervinden. Na twee hypo´s op één dag ben ik de dag erna er nog moe van.
In onze kerk zit iemand die zich bezig houdt met voeding en genezing. Ik heb haar geraadpleegd en zij heeft mij al heel goed geholpen. Mijn suikerspiegel is nu zo laag en zoveel stabieler geworden, dat ik op dit moment maar minimaal insuline hoef te spuiten. Ik ben mezelf meer in voeding gaan verdiepen en heb ontdekt dat heel veel ziektes te genezen zijn als je je voedingspatroon aan gaat passen. Zo ben ik door de geraffineerde suikers uit mijn eten te halen, genezen van een huidinfectie waar ik al 25! jaar mee liep. Ik kreeg vaak een zalfje van de huisarts, smeerde dat er op, dan was het even weg, maar binnen een paar weken was het weer terug. Nu is het helemaal weg en ook niet meer teruggekomen. Ook ziektes en aandoeningen als kanker, eczeem, migraine, ADHD en nog veel meer andere kunnen genezen of de klachten ervan gaan ernstig verminderen wanneer je helemaal puur gaat eten. Maar een auto-immuun ziekte als diabetes 1 zal er, voor zover ik nu weet, niet direct door genezen. Misschien als ik langere tijd mijn lichaam goed ga voeden en helemaal ga detoxen, dat mijn lichaam dan zo tot rust komt, dat het zelfgenezende vermogen wat God in mijn lichaam heeft gelegd op gang komt, en de ziekte zal verdwijnen. Maar dat kan een proces van jaren zijn. En ik ben het nu al zo zat.
Afgelopen zondag, na een goede preek in de kerk, besloot ik dat ik nog maar één kant op kan. Naar God. Ik hoef mijn heil niet te zoeken bij artsen, al zijn ze op dit moment wel een zegening. Ik ga mijn heil ook niet zoeken in gezonde voeding. Al helpt dit mij op dit moment wel. Zelfs zal ik mijn heil niet zoeken bij gebedsgenezers, alhoewel vele mensen enorm gezegend zijn door hen. Aan het einde van de rit is de vraag: waar getuig ik van als ik ben genezen? Is dat van de goede artsen? Is dat van supervoeding? Is dat van de gaven van deze of gene? Nee, ik wil van maar één Iemand kunnen getuigen en dat is van Jezus. Dus ik ga mijn heil ook alleen nog maar bij Hem zoeken.
In Gods woord staan zoveel beloftes van genezing. Daar mag ik als zijn kind op gaan staan. Van God, Die Zelf zegt dat ons ja een ja moet zijn, en onze nee een nee, hoef ik niet minder te verwachten dan dat Hij Zijn beloftes nakomt. In Christus zijn al Zijn beloftes ja en amen, tot verheerlijking van God, staat er in de Bijbel. Hij zal het werk dat Hij in mij is begonnen afmaken. Hij heeft een plan met mijn leven, niet met mijn dood (want ja, een vroegtijdige dood is één van de risico’s van diabetes). Hij heeft mij geroepen om vrij te zijn, en een leven met diabetes is een leven in gebondenheid.
Toen Jezus de schoonmoeder van Petrus genas van koorts, stond zij op en ging weer dienen, staat er in de Bijbel. Zieke mensen kunnen niet dienen, maar moeten gediend worden. Als het niet anders is, doen we het met liefde, maar ik weet dat God mij op de plaats wil hebben waar ik anderen kan dienen in plaats van zelf gediend te hoeven worden. Dus ik ga maar één kant op en dat is richting Jezus. ‘Door Jezus’ striemen bent u genezen,’ staat er ook in de Bijbel. God geeft mij dus de diagnose genezen. Dat klinkt veel beter dan de diagnose van de dokter. Dus daar ga ik voor: 100% genezing.
Je leest vaak getuigenissen van mensen die op wonderbaarlijke manier genezen zijn, en al heel snel kun je het idee krijgen dat dat supergelovigen zijn, of dat zij net die uitzonderingen zijn, maar dat het voor jou anders is. Ik weet niet hoe lang ik moet worstelen voor ik de overwinning ga zien. Dat maakt dit het meest geschikte moment om er over te schrijven, zodat iedereen kan zien dat er aan mijn genezing ook een heel proces vooraf is gegaan. Misschien loop ik nog wel een paar weken met deze ziekte, misschien wel een paar maanden of een paar jaar. Ik weet het niet. Maar één ding weet ik wel. En dat is dat God mij zal antwoorden als ik Hem zoek. Hij zal Zich laten vinden als ik naar Hem speur als naar een verborgen schat. En dat is wat ik voortdurend blijf uitspreken. Woorden van angst komen niet meer over mijn lippen, ook geen woorden van ontmoediging, ook geen woorden van twijfel. Alleen maar woorden van geloof. Mijn geloof zal mij behouden. En ik hoop dat mijn geloof voor andere mensen die worstelen met ziekte, een aanmoediging is om niet op te geven, maar God te gaan zoeken voor hun redding.
Geliefden, ik bid, dat het u in alles wel ga en gij gezond zijt, gelijk het uw ziel wel gaat.
(3 Johannes vers 2)
Rineke
