Lewis beschrijft een paradox, een schijnbare tegenstelling. God is vriendelijk en liefdevol, maar ook oppermachtig en ontzagwekkend. Die omschrijvingen lijken elkaar tegen te spreken, maar toch zijn ze beide waar. De vermeende tegenstrijdigheid ontstaat door onze manier van redeneren: een paradox gaat in tegen ons gevoel voor logica.
De Bijbel is vol van dit soort paradoxen: begrippen die met elkaar in tegenspraak lijken. Denk bijvoorbeeld aan genade en heiligheid; geloof en werken; strijden en rusten; het feit dat wij volmaakt zijn en toch nog onvolmaakt; het Koninkrijk van God dat er al is en toch ook weer niet. En wat denk je van uitspraken als: ‘Als je zwak bent, ben je sterk.’ ‘Als je je leven wilt behouden, zul je het verliezen.’ ‘Als je wilt ontvangen, moet je geven.’ ‘Als je sterft, zul je leven.’ ‘Vele eersten zullen de laatsten zijn.’
Het christendom is juist zo uniek omdat de volkomen heilige God tegelijkertijd volkomen liefdevol is
Nog meer schijnbare verwarring: in de Bijbel worden we zowel leden van zijn lichaam, schapen van zijn kudde, soldaten in zijn leger, kinderen van zijn gezin, vrienden rondom zijn tafel, als ook slaven van onze Heer genoemd. Dat klinkt toch helemaal niet logisch? Wat zijn we nu? Dat is het bijzondere van Gods Woord: we zijn het allemaal, altijd en tegelijkertijd!
Veel christenen weten zich geen raad met die paradoxen. Waarom niet? Omdat we God willen begrijpen met ons verstand. We zijn beïnvloed door het Griekse denken. In deze manier van denken zijn kennis, wetenschap en logica belangrijk. Het past niet in het Griekse denken dat God zowel goed als angstaanjagend kan zijn. Er zit dan niets anders op dan voor één van de twee te kiezen en die keuze te onderbouwen met logische en duidelijke bewijzen. Daarmee komen mensen met hun mening tegenover elkaar te staan en willen ze de ander overtuigen van hun gelijk.
Het Joodse denken zit anders in elkaar. Joden proberen niet precies vast te stellen hoe God ‘in elkaar zit’. Een Jood kan heel goed leven met paradoxen en voelt zich niet genoodzaakt om te kiezen voor een bepaalde stelling. In deze manier van denken zijn meerdere opties mogelijk.
God is van een hogere orde, Hij komt als het ware uit een andere wereld. ‘God is heilig, niemand is met God te vergelijken’
Het christendom is juist zo uniek omdat de volkomen heilige God tegelijkertijd volkomen liefdevol is. God is volmaakt en ver boven ons verheven, zijn heiligheid schept een oneindige afstand tussen God en de mens. Maar omdat Hij in de persoon van Jezus bereid was naar ons toe te komen, is Hij door zijn liefde ook oneindig dicht bij ons. Terwijl Gods heiligheid ons soms doet huiveren van ontzag, is Gods liefde datgene wat Hem zo ongelofelijk aantrekkelijk maakt.
Gods liefde roept reacties bij ons op als: vertrouwen, toewijding, liefde, dankbaarheid, blijdschap, geborgenheid, verlangen naar contact met Hem.
Gods heiligheid roept reacties bij ons op als: ontzag, respect, eerbied, bewondering, gehoorzaamheid. God heeft er recht op om alle eer te ontvangen. God staat als Schepper boven zijn schepping. God is anders en groter dan al het andere. God is van een hogere orde, Hij komt als het ware uit een andere wereld. ‘God is heilig, niemand is met God te vergelijken.’ (Exodus 15:11)
Ik roep je op om van beide te ‘genieten’: heb ontzag en bewondering voor God en geniet tegelijkertijd van Zijn genade die eindeloos, grens doorbrekend, indrukwekkend, overweldigend, onuitsprekelijk, ondoorgrondelijk, onmetelijk, onvoorwaardelijk, onnavolgbaar, onvoorstelbaar en onuitputtelijk is.
