Het was de bedoeling om met Goede Vrijdag het lijden en sterven van Jezus aan het kruis extra te gedenken en natuurlijk kan men in principe elke dag van het jaar Jezus lijden gedenken. Nergens kunnen we in de Bijbel ook lezen dat we verplicht zijn het op een bepaalde datum te doen, maar toch is het wel goed om zo’n moment in het jaar te hebben.
Er zit beslist iets goeds in, om elk jaar een vaste tijd te nemen, waarop we extra stil staan bij het lijden en sterven van Jezus. Alleen op die manier kunnen we namelijk voorkomen dat we er te gemakkelijk over gaan denken en het langzaam steeds meer vergeten wordt, wat een enorme prijs Jezus betaalde voor onze redding. We hebben het nu eenmaal allemaal druk en kunnen niet overal aan denken.
Daarbij komt dat we ook nog een soort voorkeur hebben. We houden ons liever bezig met bijvoorbeeld de Paas geschiedenis, waar Jezus opstanding herdacht wordt of b.v. kerstfeest, waarbij het meestal gezellig is. Het lijden van Jezus hoort er ook wel bij, maar tegelijkertijd past het er minder in. Toch is het goed om enkele dagen voor Pasen, dus in de lijdenstijd, de geschiedenis van Jezus lijdensweg weer eens te herdenken, feitelijk is dat de enige manier om ‘echt’ Pasen te vieren.
Gedenken is overigens heel Bijbels. Bijvoorbeeld: God gaf in Exodus 12 de opdracht aan Israël om hun verlossing uit de slavernij in Egypte, jaarlijks te blijven gedenken. Daarnaast lezen we ook (Jozua 3) dat Israël later gedenkstenen moest plaatsen in de Jordaan, op de plaats waar ze het beloofde land waren binnen getrokken. Waarom was dat nodig? Wel God wilde niet dat ze het zouden vergeten. God wil niet dat wij zullen vergeten dat Jezus geleden heeft en gestorven om ons te redden van het oordeel.
Gelukkig zijn er wereldwijd nog steeds miljoenen christenen die op deze dagen gedenken dat Jezus naar de wereld kwam om ons te verlossen van onze zonden. Daar, aan dat kruis, droeg Hij onze zonden. Onze zonden brachten scheiding tussen God en mensen. Maar doordat Jezus onze zonden droeg kunnen we nu weer met God in contact komen, de kloof is overbrugt. Dit feit is zo uniek, zo bijzonder, dat het de moeite waard is om het te vieren.
Nu is het niet zo dat we tijdens de christelijk feestdagen helemaal niets doen, we vieren het feitelijk wel, maar we geven er gewoon een andere invulling aan. Zo denken we met Pasen al gauw aan het komende voorjaar en de meeste mensen hopen dan ook op een heerlijk voorjaars zonnetje, om er eens lekker op uit te gaan. Eigenlijk is het voor God niet een probleem als we op Paasfeest genieten van de voorjaarszon, Hij heeft ons lief en gunt ons dat beslist wel. Er is zelfs nergens te vinden in de Bijbel dat we precies op die dag Paasfeest moeten vieren en dan enkele dagen daarvoor goede vrijdag. Als we maar tijd nemen om er regelmatig aan te denken en de lijdens geschiedenis nog eens te lezen.
De gebeurtenissen rondom Jezus lijden kunnen we in de Evangeliën lezen (Matteüs 27:1-61; Marcus 15:1-47; Lucas 22:66-23:56; Johannes 18:28-19:42). Kort gezegd komt het hier op neer: Jezus had inmiddels ongeveer drie jaar gepredikt onder de mensen. Door de woorden, wonderen en vervulde profetieën was duidelijk dat Hij de verwachtte Messias was. Het volk was daar in eerste instantie ontzettend blij over (Matteüs 21:15). De Farizeeën (de religieuze elite in die tijd) waren echter helemaal niet blij met Jezus, omdat Hij niet voldeed aan hun verwachtingspatroon, daarnaast waren ze ook bang om hun vooraanstaande positie kwijt te raken. Dat Hij zich zelfs gelijkstelde aan God viel bij hen ook totaal niet goed (Johannes 8:58). De Farizeeën namen uiteindelijk het initiatief om Jezus te laten kruisigen.
Lees Lucas 23:23: “Maar zij drongen aan en eisten onder luid geschreeuw, dat Hij gekruisigd zou worden, en hun geschreeuw werd al sterker.”
Omdat ze in Jezus dagen leefden onder Romeinse bezetting, moesten ze de Romeinen zover zien te krijgen dat die Jezus zouden doden. Dat lukt uiteindelijk en Pilatus laat Jezus eerst geselen en daarna kruisigen.
Jezus was feitelijk onschuldig en dat wisten de Farizeeën, maar Hij werd door hen toch overgeleverd aan de Romeinen. De Romeinen lieten zich weer onder druk zetten en zagen uiteindelijk geen andere oplossing dan Jezus inderdaad kruisigen.
Maar feitelijk liet God toe dat Zijn Zoon Jezus die verschrikkelijke kruisdood zou ondergaan, om het oordeel wat wij feitelijk moesten ondergaan, in onze plaats op te vangen. Pas toen Jezus de volle prijs voor onze bevrijding betaald had, riep Hij uit “het is volbracht”, dat zijn wel de machtigste woorden uit de Bijbel.
Lees Johannes 19:30: “Toen Jezus dan de zure wijn genomen had, zeide Hij: Het is volbracht! En Hij boog het hoofd en gaf de geest.”
Daar op dat ogenblik werd vervuld wat vele eeuwen daarvoor al voorspelt was. De profeet Jesaja sprak al over de geseling en dood van Jezus, honderden jaren voordat het daadwerkelijk gebeurde:
Lees Jesaja 53:5-7 “Maar om onze overtredingen werd hij doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op hem, en door zijn striemen is ons genezing geworden. Wij allen dwaalden als schapen, wij wendden ons ieder naar zijn eigen weg, maar de HERE heeft ons aller ongerechtigheid op hem doen neerkomen. Hij werd mishandeld, maar hij liet zich verdrukken en deed zijn mond niet open; als een lam dat ter slachting geleid wordt, en als een schaap dat stom is voor zijn scheerders, zo deed hij zijn mond niet open.”
Jezus lijden en sterven vraagt ons om een keus te maken. Op welke manier u Jezus lijden, sterven en opstanding gedenkt, is niet het belangrijkste. Als u maar de goede keuze maakt. Pilatus vraagt de Joden te kiezen tussen Jezus en Barabbas en ze kozen Barabbas in plaats van Jezus. Vandaag zien we ook dat mensen iets anders kiezen in de plaats van Jezus.
Lees Mat.27:21,22 “De stadhouder antwoordde en zeide tot hen: Wie van die twee wilt gij, dat ik u loslaat? Zij zeiden: Barabbas. Pilatus zeide tot hen: Wat moet ik dan doen met Jezus, die Christus genoemd wordt? Zij zeiden allen: Hij moet gekruisigd worden!”
Pilatus wordt door zijn geestelijke blindheid een gevangene van zijn eigen woorden. Als Jezus daar voor hem staat en hij moet beslissen over leven en dood is Hij vol onrust, hij gaat naar binnen en hij gaat weer op zijn stoel en zo gaat hij maar heen en weer. Het is de worsteling hoe hij van Jezus los moet komen. Hij kan niet meer terug. Maar zo onschuldig is Pilatus daar niet in, want hij wist dat Jezus onschuldig was. Ondertussen liet hij Jezus geselen en bespotten terwijl hij dat wist.
Pilatus stelt feitelijk Jezus en Barabbas gelijk. Voor hem waren het allebei probleem mensen. Deze lijn zien we opnieuw in de wereld voltrekken. Het gaat b.v. in de politiek niet meer om ethische vraagstukken, het gaat om problemen. Er wordt niet meer getoetst met het Woord der Waarheid, de norm is vooral wat we er zelf van vinden. En dat is ook al in veel kerken en gezinnen zo. Het gaat dan niet om wat God er van vindt, maar wat we er zelf van denken en daar moet dan grote ruimte aan worden gegeven. Dit is momenteel de grootste list van Satan om Christenen geleidelijk aan los te weken uit hun vastigheid in Christus. Dan maken we onze eigen godsdienst, het gaat niet meer om Jezus, het gaat om ons.
Openbaringen 3;11-12 waarschuwt ons en zegt: Houd vast wat gij hebt, opdat niemand uw kroon neme. Wie overwint, hem zal Ik maken tot een zuil in de tempel mijns Gods.
Het is toch nuttig om de lijdensweg van Jezus naar het kruis eens te overdenken en straks met Pasen even tijd te nemen om naar een kerk te gaan en Jezus overwinning over de dood mee te vieren. Waarom zouden we het ons laten afnemen, hou het liever vast, opdat ons de kroon niet ook ontnomen zal worden.
