Oorlog en vrede

Wie kent deze lijvige roman niet van de Russische schrijver Leo Tolstoj. Tolstoj beschrijft het oorlogsleed tussen Rusland en Frankrijk onder Napoleon, zoals deze werd ervaren door vijf aristocratische families in Sint Petersburg en Moskou. De Russische schrijvers stonden bekend om hun meeslepende verhalen over het alledaagse leven in hun tijd. De roman Oorlog en vrede kwam in 1869 uit. Een eeuw vol van oorlogsgeweld zowel in Rusland als in de rest van Europa, maar ook in het nog jonge Amerika waar gedurende de burgeroorlog vele slachtoffers vielen. Het opmerkelijke van deze oorlogsgebeurtenissen is dat er maar summier wat nieuws binnendruppelde in ons Nederland van die periode. Denkt u dat krant lezend Nederland toentertijd geschokt en verontwaardigd reageerden? Er werd wel het een en ander over weergegeven mede door toedoen van oorlogsverslaggevers ter plekke die hun verslagen per post opstuurden naar hun kranten. Daar ging weer weken overheen. Als je wat las was het al weer heel lang geleden en was men hier al lang overgegaan tot de orde van de dag. Men stond er ook niet zo bij stil als nu want de mens van toen had meer aan zijn of haar hoofd hangen dan zich druk te maken over oorlogsgebeurtenissen aan de andere kan van de wereld. Hun eigen wereldje behelsde hun eigen dorp of stad. Daar gebeurde het. Het wereldnieuws ligt nu binnen ieders bereik, gewoon via je smartphone.

Wat ik hier schetste over de oorlogsgebeurtenissen van de 18e en 19e eeuw, doet niet onder voor de huidige gewelddadigheden. En ik ben van mening dat de grootste angst gezaaid wordt door de media. Kranten, tv beelden, maar ook sociale media waaronder facebook en twitter. Als er een natuurramp plaatsvindt in de wereld dan ruimt het journaal het hele uitzendblok hiervoor in. Zo ook de kranten die hun voorpagina’s vet invullen met het liefst de gruwelijkste foto’s. Ook de talkshows en de actualiteitenprogramma’s worden opgevuld met allerlei soorten deskundigen. Binnen een jaar, gruwelijke aanslagen in Parijs, Ankara en Brussel. Ik geef toe dat ik de eerste dag na de aanslagen in België de krant pas op pagina 14 opende om het ‘andere gewone’ nieuws te kunnen lezen. Natuurlijk is het verschrikkelijk wat er gebeurt, maar laten we eerlijk zijn naar elkaar. Deze gebeurtenissen versterken onze angst en benemen ons wel van onze innerlijke vrede. Laat uw vrede niet wegroven door de angst. ‘Geef mij je angst, ik geef je er hoop voor terug,’ zong Andre Hazes. In feite zegt Jezus dit ook.

En als ik het nu even gewoon zwart- wit stel, dan kom ik toch tot de conclusie dat het allemaal gaat in de wereld om goed en kwaad. Sinds de schepping zien we al dat Kain zijn eigen broer Abel, doodsloeg. De reden? Afgunst. Kain voelde boosheid in zijn hart opborrelen. Boosheid die relatief kort daarvoor nog niet bestond in de wereld. De rest is historie, zouden we kunnen zeggen, maar het is wel de bittere werkelijkheid geworden. Sindsdien zijn er al wat geschillen beslecht met oorlog en ander geweld. Goed en kwaad. Satan is de tegenstander van God en wil niets liever dan alles van God in deze schepping kapot maken. Er woedt boven onze hoofden een oorlog in de voor ons onzichtbare hemelse gewesten. Satan weet dat zijn tijd kort is en zet alles op alles om de wereld in angst te doen onderdompelen. De niet-christen valt al onder zijn heerschappij. De echte christen, daar heeft hij niet echt vat op. ‘Hij die in u is (heilige Geest), is sterker dan die in de wereld is (satan),’ zegt het Woord. Beste medechristen, weest u zich vooral bewust van zijn aanvallen. Bidt voor de nabestaanden van de slachtoffers in België. En bidt zeker voor al die jongeren die dreigen te ontsporen om dezelfde gruwelijkheden aan te richten. Bidt dat God hen aanraakt en ze niet ten prooi vallen aan satans macht. God haat de oorlog en heeft de vrede lief. Daarom heeft Hij zijn Zoon gegeven, zodat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat.

Peter