Jezus nu, was de eerste die Zijn 12 discipelen ook apostelen noemde (Luc.6:13). Dat gebeurde overigens niet zo maar, kennelijk was dat moment van zo’n grote betekenis voor de Heiland dat Hij daarvoor de hele nacht in gebed moest gaan. Pas toen het dag werd kwam Hij van de berg en wees twaalf mannen aan en dan staat er zo typerend ‘die Hij ook apostelen noemde’. Voor dat moment was er niemand die kon zeggen een apostel te zijn.
Nu betekent het Griekse woord voor ‘apostel’ gewoon ‘gezondene’ en het hangt er maar vanaf welk gewicht je geeft aan zo’n woord ‘gezondene’. Je kunt gerust zeggen dat we allemaal op een bepaalde manier gezonden zijn door de Heer, al was het maar tot familie of buren om hen het evangelie uit te leggen.
Maar hier ging het toch duidelijk om veel meer, vooral als we spreken over de 12 eerste apostelen en later ook Paulus. Het gaat hier om mensen die een speciale opdracht van de Heer kregen, om te bouwen aan de eerste gemeente en Jezus boodschap in de wereld als eerste te verkondigen. Hun belevenissen, maar vooral openbaringen en hun onderwijzende brieven, zijn geschreven onder de sterke zalving van de Heilige Geest en later opgetekend in het heilig Woord van God. Zij mochten dus de basis vormen van de nieuw Testamentische gemeente, die na Jezus hemelvaart, op de pinksterdag geboren zou worden.
Deze twaalf waren dus speciaal roepen, ze leefde ook met Jezus tijdens Zijn aardse bediening. Ze waren o.a. getuige van Zijn opstanding en als eerste voorbestemd om het werk van Jezus voort te zetten op aarde en ook om de eerste leiders van de nieuwe gemeente te worden. Natuurlijk is in de eerste plaats altijd Jezus zelf het fundament en de hoeksteen van de gemeente, maar de apostelen hebben daar op voort mogen bouwen, zij worden dus ook genoemd de grondleggers of fundament van de Gemeente (Lees Efeze 2:19,10).
Zo bent u dan niet meer vreemdelingen en bijwoners, maar medeburgers van de heiligen en huisgenoten van God, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus Zelf de hoeksteen is.
Als we de betekenis van het woord apostel beschouwen, namelijk gezondene, dat zouden we kunnen zeggen dat ook Jezus zelf, de kring van ‘gezondenen’ heeft uitgebreid namelijk met nog eens 72 andere mannen. Want Jezus stuurde ook hen erop uit (Luc.10:1) om Zijn evangelie te verkondigen, dus waren ook zij gezondenen. Maar we moeten dan toch wel in acht nemen dat er ook toen al een groot verschil was tussen hen en de 12 apostelen die het eerst aangewezen waren door de Heer. Uiteindelijk waren ze dus wel allemaal ‘gezondenen’ van de Heer, maar ze behoorde niet allemaal tot de innerlijke kring van apostelen rondom Jezus.
Na de val van Judas, die Jezus had verraden en zich zelf van het leven had beroofd, zien we in het boek Handelingen dat het twaalftal weer werd volledig gemaakt door de verkiezing van Matthias (Hand. 1:2-5, 13, 21-26). Dit was natuurlijk niet nodig geweest als iedereen die maar door Jezus was uitgezonden zichzelf ook apostel had mogen noemen. Maar zo was het duidelijk niet. Alleen de twaalf discipelen werden genoemd de z.g. ‘apostelen van het lam’ en alleen hun namen zijn ook geschreven in de fundamenten van het nieuwe Jeruzalem (Openb.21:14).
Paulus was de apostel van de heidenen
Hoewel hij niet één van de twaalf discipelen van Jezus was, heeft hij wel tijdens de bediening van Jezus geleefd en heeft dus ook alles meegemaakt, hij zegt in 1 Kor.9:1 “Ben ik niet een apostel? Ben ik niet vrij? Heb ik niet Jezus Christus, onze Heere, gezien? Bent u niet mijn werk in de Heere?”
De oorsprong van zijn roeping tot apostel zit toch wel in de bijzondere verschijning van Jezus aan hem op de weg naar Damascus (Hand.9). Natuurlijk is er nog steeds een kenmerkend verschil tussen het apostelschap van de twaalven en dat van al degene die later apostel werden genoemd. De twaalven hadden met Jezus geleefd en ook getuige geweest van Zijn dood en opstanding. Toch werd ook Paulus apostel of je kunt zeggen een gezondene met een speciale bediening.
Paulus was duidelijk ook door Jezus Zelf geroepen als apostel, lees Gal.1:1 “Paulus, een apostel – geroepen, niet vanwege mensen, ook niet door een mens, maar door Jezus Christus en God de Vader, Die Hem uit de doden opgewekt heeft”.
Paulus heeft het in 1Korinthe 15: 5-7 ook over ‘de twaalf… en daarna over alle apostelen’ vrijwel zeker doelde hij op de twaalf discipelen van Jezus en alle andere die daarna uitgezonden waren door de Heer. Bijvoorbeeld behoorde ook Barnabas, Paulus medewerker tot die grotere kring van gezondenen. Hij woonde in Jeruzalem (Hand.4:36,37) en wordt in elk geval samen met Paulus in die zin ook apostel genoemd (Hand.14:4, 14). Dat geldt trouwens ook voor Paulus andere medewerker Silas, die eveneens afkomstig was uit Jeruzalem (Hand.15:22) en door Paulus ook gezien werd als een gezondene of apostel (lees 1Thes.2:6 en 1Thes.1:1). Maar deze mensen waren toch niet in dezelfde bediening als de twaalf en Paulus.
Nu de vraag, zijn er vandaag nog wel apostelen?
Vandaag is er een apostolische en profetische beweging op gang gekomen, die onderwijst dat er in deze laatste dagen weer nieuwe apostelen en ook profeten zijn opgestaan. Nu is er Bijbels gezien geen reden, om aan te nemen dat er vandaag geen apostelen en profeten zouden kunnen zijn, dus waarom niet. Alleen kunnen zij nooit dezelfde bevoegdheid hebben als de apostelen en profeten in de eerste christentijd. Want die apostelen en profeten hebben het fundament van de Gemeente eens en voor altijd mogen leggen en dit kan niet worden herhaald (1 Kor. 3:10-11). Of anders gezegd, wij mogen tot de dag van heden doorbouwen op wat zij ons in Gods Woord hebben nagelaten.
Toch is het niet uit te sluiten dat er ook nu mensen zijn met een apostolische en/of profetische roeping. Maar dit zijn dan wel mensen die op een bijzondere wijze van God de roeping hebben gekregen, om bijvoorbeeld een gebied in geestelijke zin open te breken, om daar gemeenten te planten. Het zijn meestal geen mensen die geroepen zijn voor één plaats alleen, zoals een voorganger en oudste. Hun bediening is meer algemeen bedoeld, d.w.z. om in verschillende gemeenten te dienen met onderwijs. Zonder dat er altijd ook sprake moet zijn van een leidinggevende taak.
Herkenbare tekenen van een apostel
Waaraan kun je een apostel herkennen? Het is heel belangrijk om te weten hoe we een apostel herkennen, als we hem tegenkomen. De Bijbel geeft ons duidelijke richtlijnen om ware apostelen te identificeren. Er zijn dus beslist tekenen waaraan we een apostel kunnen herkennen.
Paulus zegt tot de gemeente in Korinthe: …want het zegel (= bewijs) van mijn apostelschap zijt gij in de Here… (1 Kor. 9:2). Met andere woorden, Paulus heeft het werk mogen opbouwen door o.a. een stevig fundament te leggen. Hij heeft nooit de bedoeling gehad om daar voor altijd te blijven, maar om het werk na enige tijd weer los te laten. Dit is één van de tekenen van een apostolische bediening, namelijk om een nieuw werk op te bouwen totdat het op eigen benen kan staan. Zo iemand dient de gemeente het meest door het werk op het juiste moment over te dragen aan andere bekwame mensen.
De gemeente in Korinthe was het bewijs van Paulus apostolische roeping, maar zo waren er meer bewijzen. Bijvoorbeeld ook het werk wat Paulus heeft mogen doen in de gemeente te Efeze. Hij heeft er 3 jaar gearbeid om het daarna met veel pijn in het hart weer los te laten. Lees daarover in Hand.20, waar Paulus afscheid neemt van de oudsten van de gemeente.
Ook zijn er bepaalde tekenen die altijd zichtbaar zijn rondom een apostolische bediening. Dat was ook weer in de gemeente te Korinthe: In 2 Kor.12:12 staat dat Paulus zegt “De tekenen van een apostel zijn onder u verricht, in al mijn volharding, in tekenen, wonderen en krachten”.
– In de eerste plaats gaat het hier om karakter van een apostel, namelijk om volharding. Een Apostel zal de moed niet snel opgeven. Paulus hield nooit op met prediken, zelfs niet als hij te Lystra werd gestenigd (Hand.14:19) of wanneer hij met Silas in Filippi in de gevangenis werd gegooid (Hand.16).
– In de tweede plaats was er altijd sprake van tekenen, wonderen en krachten. Een apostolische bediening wordt gekenmerkt door een bijzondere openbaring van Gods kracht. Op die manier gebruikt God een apostel om geestelijk harde grond open te breken.
Apostelen hebben vooral ook een vaderlijke bewogenheid voor een gemeente. Het is kenmerkend dat de apostel Petrus zichzelf ook een mede oudste noemt (1 Petr.5:1-4) en van Jezus die zelf een Apostel is (Hebr.3;1) zegt Petrus dat Hij de Opperherder is. Paulus was zo bewogen met de gemeenten die hij had gesticht dat hij zei ze op het hart te dragen. Paulus kon ook intens strijden in het gebed (lees Kol.2:1) voor hen. Zulke mensen kennen echt het vaderhart van God en ze zijn ook zelf geestelijke vaders geworden van de gemeenten die ze mogen dienen. Vanuit dat vader hart hebben ze ook meer vrijheid om dingen recht te zetten, in het bijzonder als er sprake is van valse leringen, die afwijken van de Bijbel. Lees over Paulus vermaningen in de Galaten brief. Paulus schreef de gehele Galaten brief van uit een diepe onrust over de situatie, maar was soms ook behoorlijk fel tegen hen. Dit kon hij doen, omdat hij als een vader voor hen was.
Hier volgt een waarschuwing: jezelf apostel noemen
In deze tijd zien we vaak te gemakkelijk dat mensen ‘zichzelf’ tot apostel benoemen. Nu is het altijd gevaarlijk als mensen van zichzelf iets gaan zeggen te zijn. In Rom.12:3 staat juist dat we niet naar hoge dingen moeten jagen. God is het die mensen aanstelt en niet wij. In de Bijbel lezen we over de roeping van bijvoorbeeld Aäron en dat niemand zich deze plaats kan toe-eigenen, het moet ons van God gegeven zijn.
Hebreeën 5 :4 en 5 zegt: “Niemand kan zich die waardigheid toe-eigenen, men wordt daartoe door God geroepen, zoals ook met Aäron gebeurde. Christus heeft zich de eer hogepriester te worden evenmin zelf verleend, dat deed degene die tegen hem zei: Jij bent mijn zoon, ik heb je vandaag verwekt.”
We zijn dus zeker geen dienaar van God op grond van onze eigen mening, maar op grond van Gods keuze die alleen zichtbaar kan worden door de tekenen van het apostelschap in onze bediening. Het is dus veel beter dat anderen dat opmerken, dan dat we er zelf mee te koop gaan lopen. Laten we niet vergeten dat we het ook nog gemakkelijk mis kunnen hebben en dan is het niets anders dan hoogmoed. Hierin zit ook weer een duidelijk verschil tussen de 12 apostelen en Paulus, die zelf op een bijzondere wijze door Jezus waren aangewezen als apostelen en die daarom wel het recht hadden om van zichzelf te zeggen een apostel van Jezus Christus te zijn (Gal. 1:1).
Mensen die zichzelf in deze tijd apostel durven te noemen moeten voorzichtig zijn. In Openb.2:2 staat dat Jezus de Efeze gemeente waarschuwt met de woorden “…die van zichzelf zeggen dat zij apostelen zijn, maar het niet zijn..”. Laat ons ook beseffen dat er vanaf de tijd van het Nieuwe Testament, valse profeten en leraars waren, die claimden apostelen te zijn, maar Paulus wees hen af. Het is in onze tijd ook nog zo, dat mensen claimen apostel te zijn en men meent daardoor ook een bijzondere apostolische status en gezag te hebben, vergelijkbaar met de 12 apostelen.
Op basis hiervan zijn al grote fouten gemaakt, zoals het aankondigen van nieuwe openbaringen, die niet Bijbels te controleren zijn. Met als gevolg dat we mogelijk gaan bouwen op uitspraken van mensen. In de eindtijd zal dit nog grotere vormen aannemen, de Bijbel waarschuwt ons ook dat miljoenen misleidt zullen worden (Openb.13:14). Wees gewaarschuwd, leef dicht bij de bron, dat is de veiligste plek.
