Het begrip is indirect gebaseerd op II Korintiërs 3:6. Paulus spreekt hier tegen de Korintiërs over een ‘nieuw verbond’, dat niet slechts geschreven is als tekst op stenen tafelen, maar door Gods Geest geschreven in onze harten. Paulus refereert hier aan de profetie uit Jeremia 31:33. Vandaar de naam ‘Nieuwe Testament’ of ‘Briet Chadacha – בְּרִית חָדַשָׁה – Hebreeuws voor ‘Nieuw (of Vernieuwd) Verbond’.
De profeet Jeremia trad op tussen 627 en 587 v. Chr. In deze tijd profeteerde hij: ‘De dag zal komen – spreekt de HEER – dat Ik met het volk van Israël en het volk van Juda een nieuw verbond sluit, een ander verbond dan ik met hun voorouders sloot. Maar dit is het verbond dat Ik in de toekomst met Israël zal sluiten – spreekt de HEER: Ik zal mijn wet (Torah, תוֹרָה) in hun binnenste leggen en hem in hun hart schrijven. Dan zal Ik hun God zijn en zij mijn volk.’
Maar wat is nu het nieuwe aan dit Nieuwe Verbond? Eigenlijk niets! Alleen dat God zijn Torah nu rechtstreeks in ons innerlijk grift, zoals wordt verwoord in Hebreeën 10:16. De wet van God blijft exact dezelfde wet, zoals die altijd was. Gods wet wordt niet door een nieuwe of andere vervangen, noch door een strengere, noch door een ruimere wet. Het enige verschil is, dat die wet nu niet meer geschreven is buiten onszelf, dus op stenen tafelen of op rollen perkament, maar binnen in ons, direct in ons hart.
