Geloof in Christus verspreidt zich volgens sommige predikers in door moslims gedomineerde jungledorpen in Zuid-Sumatra, Indonesië, nu net zo snel als het Coronavirus. Dat meldt BosNewsLife, partner van Uitdaging, uit Temuan Jaya, een van die dorpen. De voortgang van het Evangelie stuit overigens op lokale protesten en occultisme.
“We zijn gewend aan de moslimgebeden op de achtergrond. Maar we zingen onze christelijke liederen “, zegt voorganger Frani Pondaag (47, getrouwd, drie kinderen). Hij geeft toe dat het niet eenvoudig is een kerk te beginnen in deze moslimbuurt. “In 2002 ben ik hier begonnen met nul mensen. Later ontdekte ik hier slechts vier christenen. Er was tegenstand van moslimgroepen. En het oude occultisme is in dit gebied diep geworteld. Dat heeft gevolgen voor velen. Maar elke vrijdag hebben we een dag van vasten en gebed voor hen.”
Simpel
Frani Pondaag: “De moslims zagen de wonderen plaatsvinden in de kerk. Het gebeurde nadat ik begon te bidden voor de zieken en God hen genas. Als gevolg hiervan drongen deze mensen er bij anderen op aan om naar deze kerk te komen, ongeacht hun religieuze achtergrond. Zo simpel is het.”
Hij heeft nu een gemeente met tientallen vaste leden en plannen voor de toekomst. “Zelfs het dorpshoofd helpt me nu onze kerk te bouwen. Ik geloof dat God ons hier zegent. De meeste mensen in mijn kerk zijn voormalige moslims.”
In andere dorpen is de geestelijke situatie vergelijkbaar. Veel moslimdorpen werden zich geloof in Christus, stelde BosNewsLife vast. Voorgangers zeggen dat sommige moslims christenen werden nadat ze hadden gezien hoe mensen bevrijd van demonen, blindheid en andere aandoeningen.
De gemeente waarin Pondaag voorgaat, hielp bij het organiseren van riskante evangelisatie-kruistochten, het woord dat in deze regio wordt gebruikt voor openluchtcampagnes. “Zo’n 90 procent van de mensen die kwamen, had een achtergrond als ongelovigen.” Pastor Pondaag was een van de kerkleiders en die BosNewsLife ontmoetten als onderdeel van een onderzoek naar de verspreiding van het christendom in Indonesië, ’s werelds grootste moslimnatie.
Doop
Evangelist Ferry Mamangkey (63) leidt de door een pinkster denominatie gesteunde ‘Elshaddai’-organisatie. Mamangkey bidt met veel mensen die naar voren komen na een uitnodiging in de overvolle kerk. Dat doet hij al tientallen jaren in heel Indonesië. ‘Velen keren zich tot Christus en we zoeken rivieren om ze te dopen. Ik heb gezien dat God tijdens een campagne machtig werkt. Na de eerste dag zullen mensen hun getuigenis geven. De volgende dag komen er nog veel meer mensen, soms wel duizenden.”
Kerkfunctionarissen merken privé op dat honderdduizenden moslims zich jaarlijks in het hele land tot Christus wenden. Veel van de nieuwe bekeerlingen hoorden het evangelie op het platteland van deze archipel. Pastor Adrianus Zalogo (35) arriveerde een paar jaar geleden met zijn jonge vrouw en twee kinderen in het verarmde dorp Karya Teladan. “We zijn begonnen met drie mensen”, zegt hij over zijn kleine hutachtige kerk.
Geïsoleerd
Terwijl anderen van zijn leeftijd het dorp mogen verlaten, wil de jonge zendeling blijven. Zijn 31-jarige vrouw Elisabeth Tri Utami ondersteunt hem in die missie. “Ik help mijn man ook in de diensten en ik bezoek kerkleden waar ze hulp nodig hebben. Er heerst hier veel armoede.”
Haar man geeft toe: ‘In deze omstandigheden is het niet gemakkelijk over het evangelie te spreken. Soms voelen we ons geïsoleerd. De meeste mensen respecteren ons niet en er zijn protesten. Maar ik weet dat God ons hier heeft geplaatst. Soms voelen we ons ongemakkelijk, maar er zit vreugde achter deze moeilijkheden.”
Millenials
Het echtpaar is teleurgesteld dat mede-christen-millenials geneigd zijn in comfortabelere steden te blijven. “Maar wie zal hierheen gaan om het evangelie aan deze mensen te prediken? Ik ben blij dat we ondanks deze moeilijkheden in dit dorp voor de Heer kunnen werken.”
Zijn woorden brengen de secretaris-generaal van GPdI, Johannis (‘John’) Hus Lumenta, bijna in tranen. De oudere Lumenta zegt dat de kerk een nieuwe generatie zendelingen nodig heeft. “Soms ben ik bang dat ik een van de laatste pioniers van de GPdI ben. Maar het is heel bemoedigend om te zien dat deze jonge mensen uit steden komen om zichzelf te vernederen en de Heer hier in deze dorpen te dienen.”
Hij vreest dat het moderne leven van de smartphonegeneratie veel jonge mensen heeft verwijderd van christelijke principes. “Maar het is geweldig gemeenten ondanks de omstandigheden hier te zien groeien.”
Dat geldt zeker voor de GPdI-gemeente in Suka Menang, een dorp dat de dag ervoor werd bezocht door een evangelisatieteam en BosNewsLife. Voorganger Marfil Tangkere (40): “In het begin waren er protesten van moslims. Ze wilden geen kerkdiensten en beschouwden die als een storend.”
Rust
Hij herinnert zich momenten waarop moslims de dienst kwamen verstoren. Ondanks deze ontberingen groeide zijn gemeente de afgelopen jaren van een kerk van slechts drie gezinnen tot meer dan 100 mensen. En de rust is enigszins teruggekeerd in zijn dienst.
Degenen die zijn campagnediensten bijwonen, horen dat Christus als een goede Herder op zoek is naar dat ene schaap dat nog steeds ontbreekt in Zijn kudde. Verscheidene mensen reageren op dat bericht en komen naar voren. “Ik weet zeker dat God me hier heeft geplaatst”, zegt Tangkere.
Dat klinkt muziek in de oren van pastor Michael Sampotan, de regionale coördinator van veertien jungle dorpskerken. “Ik zie dat veel kerken wonderen melden. We hebben mensen gezien die bezeten waren door geesten, maar ik was er persoonlijk getuige van dat drie personen vrij kwamen van demonen.” Terwijl in westerse landen kerken sluiten, zoeken predikanten in oerwouddorpen naar bouwmaterialen om uit te breiden. ‘We zijn begonnen met twee gezinnen, maar nu komen er bijna vijftig mensen naar de gemeente’, zegt Sampotan. “God is goed. ”
Tekst en foto’s: Stefan J. Bos
