“Toen Grace werd ontvoerd, huilden we allemaal, mijn vrouw en ik en onze kinderen. We voelden de pijn in ons hart”, vertelt Peter. Toen een team van Open Doors Peter ontmoette, anderhalf jaar na de ontvoering van Grace, kon hij niet stoppen met huilen. Voorovergebogen van verdriet gebruikte hij zijn gewaad om zijn tranen te drogen. Door de constante zorg om Grace en de impact op zijn gezin, was hij broodmager geworden.
Maar hij weigerde de hoop op te geven dat hij Grace terug zou zien. Zijn kinderen vroegen hem: ‘Waar is Grace? U heeft ons verteld dat ze misschien thuis zou komen, maar ze is nog niet terug gekomen.’ Hij verzekerde hen dat ze thuis zou komen. Peter: “Ik antwoordde dat God aan het werk was. Door de genade van God en door de gebeden van onze broeders en zusters, zal Grace en de andere meisjes niets overkomen. Ze zullen thuiskomen.”
Op 6 mei werd deze hoop en alle gebeden beantwoord, toen terreurgroep Boko Haram de 82 Chibok-meisjes vrijliet. Veldwerkers van Open Doors stuurden een sms met de tekst: ‘Grace is vrij!’
Er wacht Grace en de andere meisjes een lang proces van herstel om de verschrikkingen en het trauma te verwerken. De vorige groep vrijgelaten meisjes werd opgevangen door de overheid. De ouders kregen hun kinderen maar twee keer te zien sinds oktober 2016. Ook worden nog meer dan honderd meisjes vermist. Daarnaast heeft Boko Haram nog duizenden anderen ontvoerd.
Open Doors is in nauw contact met de ouders van de meisjes. In de afgelopen drie jaar hebben we hen voorzien van voedsel, medische zorg en traumazorg. Ook deze maand wordt er weer voedsel bezorgd. We hebben ze bemoedigd per telefoon, door bezoekjes en met kaarten van onze achterban.
Jack van Tol, Directeur van Open Doors West-Afrika, zegt: “We zijn blij met onze broeders en zusters in Chibok. Na een lange tijd van wachten is er eindelijk goed nieuws over de vrijlating van hun dochters. We danken God voor dit antwoord op het gebed van duizenden wereldwijd.”
Hij vervolgt: “Met de vrijlating van de ontvoerde meisjes, komen er nieuwe vragen en uitdagingen. Zullen ze terugkeren naar hun dorpen en hoe worden ze ontvangen? Zullen ze net als vele andere slachtoffers van Boko Haram gediscrimineerd worden? Hoe gaan ze herstellen van de afgedwongen keus voor de islam? Krijgen ze voldoende zorg om te herstellen van het trauma van de ontvoering en het leven met hun gewelddadige ontvoerders?”
Van Tol benadrukt ook dat we de vele andere vrouwen, kinderen en mannen die nog steeds door Boko Haram gevangengehouden worden, niet moeten vergeten. “Deze mensen krijgen niet dezelfde aandacht als de Chibok-meisjes. We roepen op tot gebed voor volledig herstel van de meisjes, hun ouders en gezinnen en gemeenschappen. Psalm 34:18 zegt: ‘De Heer hoort de kreten van de rechtvaardigen, Hij bevrijdt hen uit de nood.’”
