Men moet zijn eigen kerk trouw blijven, ook als men daar niets voelt, zegt hij.
Kraayenoord heeft al een loopbaan als muzikant en zanger achter de rug. Hij maakte deel uit van de EO-Praiseband, stond op de podia van Opwekking en Flevo Festival. Ook in Mozaiek0318 maakt muziek een kennelijk mensen trekkend onderdeel van het programma uit. Er komen s’ zondags zo’n 2000 bezoekers en de gemeente heeft grote aantrekkingskracht voor jongeren in andere kerken.
Het is trouwens volgens Kraayenoord niet verkeerd uit gewoonte naar die denominaties te gaan, zegt hij. “Het is goed toch naar de kerk te gaan, ook al voel je niks.” In 2008 beleefde hij in eigen leven, na talloze optredens, onder meer als aanbiddingsleider, een diepe crisis. Hij raakte bijna verslingerd aan een vrouw buiten zijn huwelijk, meldt hij.
Twee overtuigingen hield hij er kennelijk aan over: ‘1. Ik ben een klootzak, bij wie het mis kan gaan. 2. God is genadig. Ik kwam erachter wie ik werkelijk ben en God liep niet weg.’
Hij gelooft overigens dat men op een podium, als voorganger of zanger, waardering wenst. Wie iets anders zegt, gelooft Kraayenoord niet. Maar alleen voor waardering leven, maakt een mens tot speelbal van het publiek, voegt hij er aan toe. Intussen is Kraayenoord wel een gevoelsmens, zegt hij. In zijn eigen gemeente houdt hij in de prediking geen ‘theologische verhalen’, maar bereidt die wel samen met een team voor. En: ‘Wij zijn geen artiestenkerk.’
