Het lot van vluchtelingen dichtbij en ver weg. Dat raakt Mirjam Harink. Zij is een jaar lang jeugdambassadeur vluchtelingen. “We kunnen onze ogen niet sluiten voor de zestig miljoen mensen die nu op de vlucht zijn. Ik wil jongeren hiervan bewust maken en laten zien dat ook een vluchteling iemand is net als zij.”
Mirjam (16) woont in Groningse dorpje Wirdum en gaat volgend jaar naar 5 havo. “Ik ben geboren in het Afrikaanse land Congo. Mijn ouders werkten daar voor de Verre Naasten (de landelijke mission-organisatie van en voor de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt, red.). Ze deden daar allerlei projecten, bijvoorbeeld met microkredieten. Toen ik drieënhalf was zijn we terug gegaan naar Nederland. Mijn ouders leerden me sowieso om verder te kijken dan je neus lang is. Dat je weet dat de wereld niet bij Nederland ophoudt, maar dat we ook buiten de grenzen moeten kijken. Ook hebben we het in Nederland heel goed. Dat is geen vanzelfsprekendheid.”
Boos
Drie jaar geleden protesteerden asielzoekers bij het asielzoekerscentrum Ter Apel tegen het uitzettingsbeleid van de regering door een tentenkamp op te zetten. De asielzoekers vreesden voor hun leven als zij terug zouden moeten naar hun land van herkomst. Dit protest werd door de politie met harde hand beëindigd. “Mijn vader was directeur van Vluchtelingenwerk Noord Nederland en hij bezocht het tentenkamp. Ik ging mee als dertienjarig meisje. Ja, dat deed mij heel veel. Want toen kwam het dichtbij. Ik heb toen met een meisje gepraat. Geen goede toekomst, wel al drie kinderen. Terwijl ik alle mogelijkheden heb als school en noem maar op. Dat vond ik zo bizar en confronterend. Ik snap niet dat we in Nederland zo met mensen omgaan.”
Essay
Het is duidelijk, het lot van vluchtelingen raakt Mirjam. “Ik krijg de nieuwsbrieven van de NJR (Nationale Jeugd Raad, een landelijke netwerkorganisatie voor jongeren). Daarin las ik de oproep voor jeugdambassadeur vluchtelingen. Je moest een essay van 500 woorden schrijven waarin je je ambities en dromen vertelde én wat het voor je zou betekenen als jij een vluchteling zou worden. Nou, dat heb ik toen gedaan. De jury koos mijn essay uit. En nu mag ik een jaar lang als jeugdambassadeur op pad.”
Niet je ogen sluiten
Ze weet nog niet precies hoe haar jaar als jeugdambassadeur eruit gaat zien. “Ik ga bijvoorbeeld gastlessen geven op scholen en ik sta met een standje op events. Belangrijk is dat jongeren zich bewust worden van het vluchtelingenprobleem. Je ogen ervoor sluiten is geen optie. Er zijn momenteel zestig miljoen mensen op de vlucht. Ook mensen met dromen en ambities, net als jij en ik. Bovendien vind ik het belangrijk om positief naar mensen te kijken. Het gaat om de overeenkomsten tussen mensen, niet om de verschillen. Het is mijn overtuiging dat jongeren vanuit een positief wereldbeeld ook iets kunnen veranderen in deze wereld.”
Jezus’ voorbeeld
Voor Mirjam is het inzetten voor vluchtelingen het in praktijk brengen van haar geloof. “Ik zie het als een opdracht. Jezus deed het ons voor: hoe Hij zich heeft ingezet voor anderen. Bovendien geeft de Bijbel duidelijk aan dat we oog moeten hebben voor vreemdelingen. Eigenlijk voor iedereen, en daarmee zeker ook voor vluchtelingen.”
Klein beginnen
Gerechtigheid is binnen kerken tegenwoordig een belangrijk thema. Terecht, vindt Mirjam. “Het gaat om grote onderwerpen, en sommige mensen laten zich daardoor ontmoedigen. Dat vind ik jammer. Kijk, ik weet de oplossing voor het vluchtelingenprobleem echt niet. Maar wel dat vluchtelingen terugsturen zonder zicht op een toekomst niet de oplossing is. Niets doen is geen optie. Ik kan mij voor hen inzetten. Ik kan wel laten zien dat je op een andere manier kunt leven. Wij hebben deze mooie aarde van God gekregen maar we gaan er vaak niet goed mee om.” Ze wijst op haar fairtrade telefoon. “Ik denk bewust na over wat ik koop. En dat werkt aanstekelijk. Niet dat vriendinnen direct ook een fairtrade telefoon kopen, maar dan wel fairtrade appels of bananen”, lacht ze. “Waar het omgaat is, is dat het begint in het klein en met bewustwording. En dan heeft het zeker effect. En zo wil ik ook mijn ambassadeurschap voor de vluchtelingen in gaan vullen.”
Tekst: Jacco Stijkel
