In 2014 behaalde hij als eerste rolstoelbestuurder zijn acteursdiploma en is sinds 2018 werkzaam bij het Nationaltheater in Mannheim. Koch geeft toe een soort van haat-liefde verhouding ten opzichte van zijn lichaam te hebben: “Als het lichaam er zo graatmager bij ligt, dan heb ik er eigenlijk medelijden mee. Ik probeer van deze vijand te houden en mijn lichaam als tempel te zien, die goed verzorgd moet worden”.
Hij heeft zich lang tegen de rolstoel verzet en geloofd dat hij de kliniek lopend zou verlaten. Maar daarin heeft hij zich vergist. Maar volgens Koch zijn er voor hem toch nog veel redenen om dankbaar te zijn. Hij woont in Europa en medisch werd er goed voor hem gezorgd. Er stonden altijd vijf helpers voor hem klaar, hij heeft de beschikking over een rolstoel en is blij met zijn aangepaste woning en auto, die hem in staat stelt mobiel te zijn. Dankbaarheid ziet hij als “een gezonde manier om zichzelf op te peppen.” Koch: “Je moet jezelf af en toe flink aanpakken en voorhouden dankbaar te zijn”.
Koch: “Ik moest leren mezelf, anderen en God vergeving te schenken”
Koch geeft toe dat hij na zijn ongeluk moest leren om zichzelf, anderen en God vergeving te schenken. Hij kon het af en toe maar moeilijk verkroppen dat hij “zo stom was geweest” om de weddenschap aan te nemen. Hij verongelukte bij de poging om over een tegemoetkomende auto te springen met springveren onder zijn voeten.
Hij heeft daarover lang een soort wroeging gehad. Hij wist dat hij het gebeurde niet ongedaan kon maken; dat niet het Onze Vader, noch een rozenkrans de pijn kon wegnemen die hij elke morgen opnieuw voelde als het feit onder ogen moest zien dat hij een dwarslaesie had.
De tijd van wroeging en zelfverwijt is nu gelukkig voorbij, omdat hij zichzelf kon vergeven. Daarnaast heeft hij ook geleerd vrienden en medechristenen te vergeven die hem aangemoedigd hadden om aan de weddenschap mee te doen. Ten slotte had hij zelf het besluit genomen en kon hij niemand anders te schuld geven.
Op de vraag waarom hij God ook moest vergeven, antwoordde Koch: “Ik wilde me in de uitzending van ‘Wetten dass…’ door de heilige Geest gedragen weten en over God vertellen”. Dit was een van de voornaamste redenen geweest om eraan mee te doen. Waarschijnlijk had dat hem bij de sprong extra nerveus gemaakt. “Ik wilde natuurlijk niet alleen maar de clown uithangen, maar de mensen iets goeds meegeven. Als ik geweten had, dat God op die manier zou antwoorden, dan had ik liever iets anders gedaan”.
Hij heeft na het ongeluk toch ingezien dat “God weliswaar heeft toegestaan dat hij lichamelijk ten val kwam, maar hem tegelijk ook heeft opgevangen”.
Bron: Idea / Privéfoto: De dwarslaesie patiënt en acteur Samuel Koch.
