De fruithandelaar groeide hij uit tot een soort boegbeeld van de organisatie.
In een bijeenkomst met ex-priester ds. Hegger werd hij enthousiast voor ontwikkelingshulp en werd op zijn voorstel staande de vergadering een collecte gehouden voor een weeshuis in India. Er kwam een hulpactie op gang.
“Voor ’t Lam was dit reden om met anderen na te denken over het oprichten van een reformatorische organisatie voor structurele hulpverlening”, meldt het RD, dat destijds tachtig mille voor het weeshuis gaf. “Op 6 juli 1973 was de interkerkelijke stichting Woord en Daad een feit. De vrouw van ’t Lam had de naam bedacht.”
‘t Lam hield zich binnen de stichting bezig met onder meer de fondsenwervingen en de communicatie. In 1977 ging hij full time werken voor de stichting en twaalf jaar later ging hij met pensioen, maar daarna bleef hij voor Woord en Daad nog actief. „Steeds meer ben ik ervan overtuigd geraakt dat de geestelijke kant van het werk het belangrijkst is,” citeert het RD hem.
