Het overkomt me wel vaker dat mensen mij met iemand anders verwisselen. Kom ik in het midden van het land dan vraagt er wel iemand of ik soms een bekende zendeling ben. Dan moet ik deze aardige mensen weer teleurstellen. Ik word dan wel een beetje nieuwsgierig. Wie is dan degene waar ik op lijk? Ik ben toch gewoon mezelf!
Eén keer in 2013 werd ik weer eens heel serieus door iemand voor een ander aangezien. Ik ging met mijn vrouw naar Australië voor een paar weekjes op bezoek bij onze zoon en zijn gezin. Wij doorliepen de incheck procedure op Schiphol en kwamen als laatste vlak voor het echte inchecken door het scanapparaat. Vooraf je riem en portemonnee inleveren en dan in de scan gaan staan met je armen opgeheven. Daarna mocht je eruit en dan plaatsnemen op twee aangegeven voetstappen voor een korte fouillering. Ik keek zo in het rond en zag opeens dat links van mij een douaneambtenaar mij vriendelijk toeknikte en zijn duim omhooghield. Vreemd, dacht ik, dus ik knikte vriendelijk terug. Ik mocht verder en haalde mijn tas, riem en portemonnee bij de balie op. Met mijn vrouw nam ik plaats op de stoelen vlakbij de gate. Ik keek nog eens over mijn schouders en zag weer die douane ambtenaar kort naar mij wuiven met een brede grijns op zijn gezicht. ik knikte maar weer kort terug. Na enige tijd klonk het door de omroep installatie dat we aan boord mochten. Wij stonden op en liepen met de andere passagiers richting de slurf die ons naar het vliegtuig voerde. Plots loopt die douane ambtenaar naast me en vroeg heel snel, ‘Zeg me eens eerlijk, is het nu bij Hoevelaken linksaf of rechtsaf?’ Toen ging bij mij razendsnel een lampje branden. Ik zei, ‘Linksaf!’ Hij gaf me een hand en zei heel blij, ‘Ik wist het, zie je wel, ik wist het! En ik wens u een prettige vakantie toe!’ En weg was hij want wij moesten de hoek om die naar die slurf leidde. Ik grinnikte en mijn vrouw snapte er geen fluit van. Ze vroeg me of ik die man kende. Ik vertelde haar toen dat deze man waarschijnlijk in de veronderstelling verkeer de dat ik Arie Ribbens was, een volkszanger uit Noord Brabant. Deze zanger is zeker twaalf jaar ouder dan mijn persoontje, maar toch dacht die douanier dat ik het was.
We hebben er smakelijk om gelachen. Ik zei tegen mijn vrouw, ‘Moet je voorstellen dat deze man vanavond thuis komt en trots aan zijn vrouw verteld wie hij die dag ontmoet had. Heeft hij toch iets leuks meegemaakt op zijn werk!’ Hoe dan ook, dit was een van de weinige keren dat ik met iemand werd vergeleken die ik zelf ook wel kende. Niet persoonlijk maar van tv en de kranten. Ik ben blij dat ik uniek ben, enig als persoon. Met een uniek DNA, zoals elk mens op aarde. En toch ben ik anders, en daar ben ik blij mee, want de apostel Paulus zegt het zo, ‘Maar gij geheel anders: gij hebt Christus leren kennen.’ En omdat ik Christus heb leren kennen ben ik steeds meer op Hem gaan lijken. Niet wat uiterlijk betreft maar qua persoonlijkheid. Johannes de doper zei, ‘Hij, Jezus, moet belangrijker worden, en ik moet steeds minder belangrijk worden.’ Ik hoop dat u als lezer met mij ook kunt zeggen dat u de gezindheid van Christus hebt verkregen. Het mooiste compliment dat iemand u dan kan geven is: ‘Ik zie Christus in jouw!’ Dat lijkt me beter dan met volkszanger vergeleken te worden.
Peter
