Snotterend en zwetend hang ik boven mijn laptop. Ik heb last van griep. En niet alleen ik, maar ook één van onze zoons en onze dochter. Dit heb ik al jarenlang niet meer gehad. Met name al niet meer sinds ik ben gaan geloven in Goddelijke gezondheid. Maar sinds een jaar, sinds ik op het punt sta iets te gaan begrijpen van Goddelijke genézing, breekt de ene na de andere ziekte door. Ik ben in één jaar tijd al minstens vier keer verkouden geweest, ik heb RSI in mijn armen gekregen, mijn voet gebroken en nu ben ik ook al een paar dagen geveld door de griep.
Sommige mensen geloven dat God dit gebruikt om ons, of in dit geval mij, nederig te houden. Dat zou hetzelfde zijn als je kinderen drie dagen geen eten geven, om ze te leren dat gevoed worden niet vanzelfsprekend is. Daarnaast, dat God dat nu nog voor mij zo wil gebruiken, allee. Ik heb genoeg zonden op mijn kerfstok. Dat wil zeggen, die had ik, want door Jezus zijn ze in het diepst van de zee gegooid. God heeft ze in Jezus volledig uitgewist. Maar ik maak nog wel fouten. Dus Hij zou mij hier iets van kunnen leren. Maar onze dochter, die het onderscheid tussen goed en kwaad niet kent, wat moet zij met zo’n les?
Ik geloof hier niet in. Het enige wat ik hiervan geloof is dat God mij kan leren dat ik weerstand kan bieden tegen alles wat niet bij Hem vandaan komt. Dus dat ik ook kan leren weerstand te bieden aan ziekte. Dit zeggende weet ik dat ik heel veel mensen tegen het zere been schop. Wil ik dan soms zeggen dat zieke mensen niet genoeg geloof hebben?
Jezus vertelde de gelijkenis van de zaaier die uitging om te zaaien. De eerste grond waar het zaad op terecht kwam was de weg. De grond daar was te hard en dus werd het zaad geroofd. De tweede soort grond was de rotsachtige grond. Het zaad kwam daar terecht en schoot snel wortel, maar omdat het geen diepgang had, verdorde de plant snel. Het derde soort grond was goede grond, maar er stond veel onkruid. Het zaad kwam daar wel op, maar het onkruid verstikte de plant voor het vrucht kon dragen. De vierde soort grond was de goede aarde. Daar droeg de plant vrucht. Veel vrucht.
Jezus legt uit dat het zaad het Woord van God is en de akker is ons hart. Het is alleen het hart met de gesteldheid van grond vier wat echt vrucht draagt. Wat het ene onderwerp betreft kan je hart grond vier zijn en wat het andere onderwerp aangaat, kan het grond één of twee of drie zijn.
Jarenlang heb ik Gods woorden over genezing niet willen of kunnen geloven. Ik was van mening dat ziek zijn bij het leven hoort. In die tijd was mijn hart verhard voor deze woorden: ‘Door Zijn striemen bent u genezen.’ Maar er kwam een moment in mijn leven, dat wij als gezin die genezing zo hard nodig hadden. Toen hoorde ik de boodschap van genezing opnieuw en vol vreugde nam ik die op. Ik zag ook snel resultaat, want we ontvingen genezing. Maar de eerste de beste weerstand en nieuwe ziekte deed mij weer twijfelen.
Toch ben ik opnieuw de woorden van God in mij hart gaan zaaien en God begon de stenen uit mijn hart te halen. Dit heeft heel veel jaren geduurd. En ik zag geen enkele overwinning op het gebied van genezing. Ieder plantje van geloof in mijn hart werd meteen door een twijfel weer omver gemaaid.
Mijn hart zit nu, wat dit onderwerp betreft, denk ik nog steeds in grond drie, misschien al een beetje in grond vier. Ik voel nu de planten in goede aarde opkomen (echt, dat kun je voelen en zien met je geest) en ik weet dat het niet lang meer duurt voor die plant vrucht gaat dragen. Misschien heb ik daarom wel zoveel aanvallen op dit gebied, als ik dat zo mag noemen.
Mijn verhaal is geen verwijt of veroordeling voor mensen die Gods genezing niet hebben ontvangen. Dan zou ik mezelf immers ook veroordelen, want ik draag nog steeds een bril met jampotglazen en ik slik nog steeds medicijnen. God heeft zoveel voor ons klaarliggen. Ik denk dat we hier op aarde nooit alles zullen ontvangen wat God voor ons klaar heeft liggen. Maar wat je voedt, dat groeit. Dus als ik mijn geloof in genezing ga voeden, dan gaat dat groeien.
Ja, ik loop nu nog te zweten en snotteren, maar ik kies ervoor te geloven dat Jezus met Zijn striemen voor mijn genezing heeft betaald. Dat is een wilsbesluit. En dat doe ik juist wanneer ik het niet zie, want anders zou het geen geloof meer zijn. Hij heeft mij genezen. En als ik het hier op aarde niet zie, dan zie ik het wel als ik op een dag bij Hem in Zijn heerlijkheid kom.
Zo, nu eerst een paracetamol en een doos tissues pakken en weer lekker op de bank kruipen… even heerlijk klagen en mij laten bedienen door mijn man die uiteraard weer de griep overslaat.
Tekst: Rineke Peterson
