Op een avond vielen gewapende Boko Haram-strijders het dorp van Esther binnen. Ze werd samen met andere vrouwen gevangengenomen en weggevoerd. De mannen namen de groep mee naar hun kamp. De stress en uitputting werden een van de vrouwen te veel. “Toen heb ik voor het eerst een dood iemand gezien”, vertelt Esther als ze terugkijkt op haar ontvoering.
Esther werd verkocht aan een strijder die haar uithuwelijkte aan een andere man. De intimidatie en het misbruik dat Esther in haar gedwongen huwelijk ervoer, maakten haar kapot. “Elke dag haatte ik mezelf meer en meer. Ik voelde me door de Here God verlaten. Er waren momenten dat ik zo boos was op Hem, maar iets in mij weerhield me ervan om mijn geloof in Hem op te geven. Ik herinnerde mezelf aan Zijn beloften.”
Toen Esther en de andere vrouwen na een tijd konden vluchtten, waanden ze zich veilig in een opvangkamp. Esther was op dat moment zeven maanden zwanger. In dat kamp werden alle mensen die aan Boko Haram wisten te ontsnappen opgevangen. Maar in het kamp werden de vrouwen echter niet gezien als getraumatiseerde mensen, maar opgesloten en behandeld als gevaarlijke overlopers. “Er was geen plek om te liggen, we stonden naast elkaar. De wc’s werden niet schoongemaakt. Ik werd ook erg ziek. Op een bepaald moment raakte ik bewusteloos en werd ik wakker in het ziekenhuis.” Dankzij de goede zorg van een oudere dokter kon Esther terugkeren naar haar familie.
Maar de blijdschap over haar terugkeer was van korte duur, toen dorpsgenoten haar familie bekritiseerden: “Hoe kan het zijn dat jullie haar in jullie huis halen? Ze is zwanger en de baby hoort bij Boko Haram.” En nu haar dochter geboren is, weigeren dorpsgenoten én familieleden het meisje bij haar naam te noemen. Ze noemen haar Boko. Esther: “Elke keer als Rebecca huilt, zeggen ze dat zij op Boko Haram lijkt en voor problemen zorgt.”
Open Doors heeft geregeld contact met Esther. Dankzij verschillende traumatrainingen die Open Doors organiseerde, is Esther veranderd. “Als ik niet had meegedaan, dan was ik ernstig ziek geworden. Wanneer mensen gemene dingen tegen mij zeiden, dan voelde ik mijn bloed als het ware koken. Ik werd er echt ziek van. Ook had ik vaak last van migraineaanvallen. Ik heb geen woorden om te beschrijven hoe dankbaar ik ben.”
Bron: Open Doors / Foto: Open Doors (Nigeria Esther geschilderd)
