Ik reisde de hele wereld over, zat in besturen, was nergens bang voor en stond overal vooraan en opeens was daar de angst. Verlammend totale angst om mij heen, overal, thuis, in de kerk, in de auto op het werk. Na een tijdje de constatering, een paniekstoornis.
Hoe kom je daar aan?
Met de kennis van nu weet ik dat dit vooral ontstaat bij traumatische gebeurtenissen in combinatie met het niet goed kunnen verwerken van emoties. Wat volgde was een zwaar en emotioneel traject, de eerste jaren waren heel heftig, ik durfde niet naar de kerk, niet ver weg van huis (geen vakanties), en ontwikkelde ook een vorm van pleinvrees (winkelcentra, afgesloten ruimtes, verjaardagen etc.).
Mijn wereld werd heel klein, een aantal jaar ben ik niet bij familie verder weg geweest, was niet bij het overlijden en de begrafenis van mijn schoonvader, kon geen afspraken doen voor het werk. De afgelopen jaren ben ik langzaam omhoog gekropen, gelopen, uitgegleden en soms gerend uit het dal. Inmiddels doe ik bijna alles weer, we zijn 5 jaar verder.
Heftig?
Jazeker, tegelijkertijd leerde ik ook dat psychisch ziek zijn, anders is dan lichamelijk ziek zijn. Uiterlijk zag je niet veel aan mij, mijn omgeving kon het daarom heel moeilijk begrijpen. Wist niet goed hoe hiermee om te gaan. Eerlijk gezegd ik was ook zo. Er is een soort van taboe, ik ben er altijd open over geweest, kon er makkelijk over praten. Zo merkte ik ook dat heel veel mensen hier last van hebben of hebben gehad. Gelukkig ben ik als persoon altijd positief, en probeer overal het beste van te maken. We zijn als gezin veel meer gaan genieten van kleine dingen en elkaar.
Met intensieve therapie ben ik op zoek gegaan naar mijn emoties, heb geleerd dat je mag falen, dat je de controle niet altijd hoeft te hebben en vooral te vertrouwen op God. Zijn wegen begrijpen we niet altijd. Kijk maar naar een rivier, waarom al de bochten erin?
Een rechte weg zou makkelijker zijn toch?
De Heere God heeft mij als persoon voor het leven verandert, heeft mij geleerd afhankelijk te zijn. En boven alles zijn daar de gedichten. De zoektocht naar mijn emoties, het voelen in mijn hart, bracht een stroom van woorden en liet mij het talent voor dichten ontdekken.
De afgelopen jaren heb ik deze gedichten al met velen gedeeld op Facebook en Instagram onder de naam Christelijke Gedichten. Ze mogen tot mijn verwondering maar door Vaders leiding tot zegen, hoop, troost en geloof zijn.
Nu is daar mijn eerste dichtbundel ‘’Dichter bij God’’ die in op 1 november 2018 verschijnt bij Scholten Uitgeverij. Wat een wonder, wat een weg! Nooit zelf gedacht, maar zo duidelijk Gods leiding.
Ik hoop dat u met en door mijn gedichten ook Dichter bij deze Wonderlijke God mag komen.
Bron: Leo Heuvelman / Website / Facebookpagina & Scholten Uitgeverij / Website / Facebook
