In dit persoonlijke boek kijkt Gerald terug op de bewogen jaren die achter hem liggen, en neemt hij de lezer mee naar zijn eigen hoogte- en dieptepunten, van het verlies van zijn kleine broertje Jarnoud tot de zorg om zijn dochter Rosa. Van de middelvinger die hij opstak naar zijn schoonmoeder tot zijn opsluiting in een politiecel. Natuurlijk vertelt hij ook over zijn leven als artiest en over zijn relatie met God.
Toch is Tevoorschijn geen biografie. Geralds belevenissen bevatten belangrijke lessen, en vormen zo een spiegel voor de lezer, zodat die kan leren van zijn of haar eigen ervaringen. Hoe ga je om met teleurstellingen? Hoe leef je onder leiding van de Heilige Geest? Hoe ontdek je wat Gods plan is met jouw leven en hoe je mag dienen in een onvolmaakte kerk? Gerald vertelt een eerlijk verhaal over zichzelf, in de hoop dat jij ook eerlijk naar jezelf kijkt.
De redactie van Uitdaging kreeg van Gerald de mogelijkheid aangeboden om maar liefst 4 hoofdstukken te publiceren uit het boek. De komende 4 zaterdagen kunt u deze hier online lezen.
Wil je liever gelijk het boek bestellen?
Dat kan via de christelijke boekhandel in jouw woonplaats of bij Pelgrimonline.
Hoofdstuk: Is God echt een Vader?
Terwijl ik begin aan dit hoofdstuk staat de lente op het punt door te breken. Je ruikt het in de lucht. Je ziet het aan de bomen die voorzichtig beginnen uit te lopen. De laatste resten winter smelten door een opklimmende zon en de vogels krijgen steeds meer praatjes. In deze tijd van het jaar voel ik altijd de neiging om erop uit te trekken. Na een drukke dag pak ik dan vaak de fiets om even in de weidsheid te zijn. Juist in de natuur ontdek ik verhalen die in de drukke stad maar moeilijk te vinden zijn.
Tijdens mijn fietstochten neem ik vaak een van mijn kinderen mee. Ik weet nog goed dat ik mijn zoon Joel in zijn jonge jaren had geplaatst in het kinderzitje aan het stuur. Terwijl we door de bossen en weilanden rond Veenendaal gleden, raakte ik aan de praat met mijn blonde eerstgeborene. Ik vertelde hem dat ik zo blij met hem was en vroeg hem spontaan wat hij leuk vond aan zijn vader. Ik zie zijn guitige koppie nu nog voor me toen hij mij vertelde: ‘Ik vind het zo leuk dat je zoveel van mij houdt’. Zijn reactie ontroerde mij en ik was er een paar ogenblikken stil van. Het was een mooi en intiem moment en het gaf mij een diep gevoel van geluk. Wat is de band tussen een vader en zijn kinderen bijzonder!
De reden dat ik een hoofdstuk besteed aan vaderschap heeft te maken dat ik zelf veel met het thema heb. Het lijkt diep van binnen iets te raken, omdat ik aanvoel dat ieder mens ten diepste op zoek is naar een aanwezige vaderfiguur die je aanmoedigt om het goede te doen.
Ik geloof dat heel veel emotionele en geestelijke problemen zijn terug te voeren op mensen die zich vervreemd voelen van God en hun biologische vaders. Verweesde mannen die het moeilijk vinden om contact te maken met hun echtgenoten, hun kinderen en het moeilijk vinden om zichzelf te accepteren en lief te hebben. Er zijn op dit moment miljoenen mannen die gekweld worden door eenzaamheid, omdat hun aardse vaders hen hebben verlaten. Er zijn kerken vol voorgangers en leiders die mensen gebruiken omdat ze gedreven worden om te slagen. Het is te wijten aan hun behoefte aan bevestiging van een vader. Er is een gat in hun hart wat onmogelijk kan worden gevuld door plannen, projecten en prestaties.
Al schrijvend heb ik me afgevraagd wat ik zelf nu verlang in de relatie met mijn vader. Waar heb ik nu ten diepste behoefte aan? Ik kwam op de volgende zaken.
Richtingwijzer
Laten we eerlijk zijn. Het leven is soms ondoorgrondelijk en de wereld zit knap ingewikkeld in elkaar. Hoe ga je om met alle veranderingen? Hoe blijf je staande in een competitieve en harde maatschappij? Waar ik bewust of onbewust naar op zoek ben is een vaderfiguur die het kaf van het koren kan scheiden. Een sterke en ervaren persoonlijkheid die voldoende ervaringen heeft opgedaan om de betrouwbare paden door het moeras te wijzen. Een voorbeeldfiguur die tijd voor je wilt vrijmaken!
Mijn eigen vader is er maar deels in geslaagd om een goede richtingwijzer te zijn, zoals ik zelf als vader ook de nodige steken zal laten vallen. Ik kom uit een groot gezin met veel broers en zussen en ieder gezinslid heeft een andere persoonlijkheid en bijbehorende behoeftes. Ik kan me goed voorstellen dat het onmogelijk is om als vader altijd het juiste maatwerk te leveren. In de tijd dat mijn jongste broertje Jarnoud overleed gingen mijn vader en ikzelf allebei onze eigen weg. In deze moeilijke tijd hadden we onze handen vol aan ons eigen verdriet. Onze interesses lagen in die tijd ook ver uit elkaar. Ik kan niet ontkennen dat ik in mijn jonge jaren weleens het contact met mijn vader heb gemist. In die tijd schreef ik het liedje ‘Papa, ben je trots op mij’?
Papa ben je trots op mij
Papa zie je de strijd in mij
Papa gaat de storm voorbij
Die nog steeds in mij woedt
Ik heb voor jou vaak hard gelopen
Ik heb voor jou mijn best gedaan
En stiekem hoop ik dat je trots bent
ook al is er genoeg mis gegaan
Ik weet ik hoef niets te bewijzen
Ik weet dat jij veel om mij geeft
Maar soms heb ik jou woorden nodig
Als er twijfel in mij leeft
Papa ben je trots op mij
Papa zie je de strijd in mij
Papa gaat de storm voorbij
Die nog steeds in mij woedt
Als ik het nu teruglees dan kom ik een onzeker kind tegen. Een kind dat op zoek is naar houvast bij zijn vader. Ik moet toegeven dat ik een aantal jaren in een slachtofferrol ben gekropen. In mijn eigen proces is er weer ruimte ontstaan, toen ik mijn aardse vader ben gaan leren zien als een gewoon mens. Net als ikzelf. Ook mijn vader is een man met vragen en worstelingen. Ook hij heeft een eigen geschiedenis met zijn vader. En op het moment dat ik het kon opbrengen om met mildheid en mededogen naar mijn eigen vader te kijken en dankbaar te zijn voor alle goede zaken, ontstonden er mooie mogelijkheden om mezelf te verbinden met mijn vader!
Bevestiging
Naast een richtingwijzer zoek ik bevestiging bij mijn vader. Hebben we allemaal niet af en toe een hand op onze schouder nodig of een duwtje in de rug? En de bevestiging waar ik hier over spreek gaat verder dan een goedbedoelde aanraking. Het zijn de aanmoedigende woorden van een vader die het goede in jou ziet. Jij bent een goede man! Jij bent een goede vrouw! Ik geloof dat jij het gaat redden in dit leven. Een vader die je laat merken dat hij blij is dat je er bent. Een vader kan de mannelijkheid of vrouwelijk wakker maken door op een gepaste manier aan te raken. Het resultaat is dat er (zelf)vertrouwen ontstaat en het vermogen om liefde te geven.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik een boek voor mijn verjaardag kreeg, waarin mijn vader had geschreven dat hij trots op me was. Hij beschreef verder dat hij blij was met mijn inzet in Gods Koninkrijk. Deze woorden verwarmden mijn hart. Ik heb ze keer op keer herlezen en ik draag ze tot op de dag van vandaag bij me. Het is brandstof voor mijn ziel. Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten, maar de echo ervan duurt eindeloos!
Grenzensteller
Een figuurlijke schop onder je kont kan ook als liefde voelen. Er spreekt vaderlijke betrokkenheid uit. Wat voor gevoel geef je een kind als je hem of haar maar figuurlijk laat zwemmen? Wat er aan de buitenkant uitziet als vrijheid wordt diep van binnen ervaren als onverschilligheid. Een kind kan hierdoor tot de volgende innerlijke overtuigingen komen: ‘Mijn vader heeft geen tijd voor mij en vind mij niet waardevol genoeg’ en ‘Uiteindelijk sta ik er toch alleen voor’! Grenzen geven duidelijkheid, houvast en veiligheid.
Ik kan me nog herinneren dat mijn vader openhartig en direct vertelde dat hij vond dat ik niet verstandig bezig was. Hij had sterk de indruk dat ik teveel op mijn bordje had liggen en teveel ballen in de lucht probeerde te houden. Deze kritische woorden vond ik in eerste instantie vervelend om te horen. Ik zag mijzelf als succesvol en waarom werd ik bekritiseerd? Later kon ik deze correctie steeds meer op waarde schatten. De opbouwende kritiek van mijn vader was bedoeld om mij meer tot mijn recht te laten komen. Vanuit liefde durfde hij deze boodschap bespreekbaar te maken. Achteraf gezien hebben deze woorden mij weer op het juiste pad gebracht, want diep van binnen wist ik dat ik mijn drukke schema geen jaren vol kon blijven houden. Goede vaders durven grenzen te stellen en daar spreekt betrokkenheid uit!
Schuilplaats
Bij zorgende liefde denk ik als eerste aan de liefde van een moeder. Ik kan me herinneren dat ik als kleine jongen eerst naar mijn moeder vluchtte als ik van mijn fiets was gevallen. Toch lijkt het mij dat een vader ook een belangrijke rol speelt in het bieden van een schuilplaats voor een kind. Stel je eens voor dat een jongetje zijn voetbalwedstrijd heeft verloren en ontmoedigd van het veld stapt. Het maakt een blijvende indruk als zijn vader hem met een handdoek en bemoedigende woorden staat op te wachten. Vaderschap is ook bescherming aanbieden!
Aan de andere kant is goed vaderschap ook je opgroeiende kind af en toe op zijn of haar mond durven laten gaan. Als we onze kinderen teveel en te snel vertroetelen, leren ze nooit voldoende hun rug te rechten en vol te houden. En deze vaardigheid is nu juist zo belangrijk deze veeleisende maatschappij.
Toch is het regelmatig bieden van een plek om te schuilen van groot belang. In het vorige hoofdstuk sprak ik over een beeld wat ik ontving in een moeilijke tijd van mijn leven. Ik vertelde over een klein mensenfiguur met daarboven een grote en Goddelijke hand. Een hand die dit kleine figuur heel voorzichtig naar de grond duwde met als doel om dit kwetsbare schepseltje tot rust en overgave te brengen. Nu ik wat verder ben in dit proces heb ik ontdekt dat God deze druk in mijn leven toeliet om relationele redenen. God wil me tot rust en overgave brengen, omdat hij ernaar verlangt om een intieme relatie met mij te hebben. God roept mij vanuit de drukte in zijn schuilplaats. Laatst zei iemand het volgende: ‘Het gaat niet om de zanger Gerald, maar om de zoon Gerald’. Het gaat niet om wat ik allemaal doe, maar om wie ik mag zijn. En dat geldt voor ons allemaal. Of we nu bakker, huisvrouw of ondernemer zijn. God nodigt ons uit om in zijn nabijheid kind te zijn en weer nieuwe kracht en inspiratie te ontvangen!
‘Ik hield gewoon van die jongens’
Samengevat heeft vaderschap te maken met stevige liefde. Het doet me denken aan het volgende verhaal. Het gaat over een socioloog die onderzoek deed onder 200 jongens in de sloppenwijken van Baltimore. Hij voorspelde na het onderzoek dat het niets zou worden met deze jongens. Na 25 jaar stuitte een andere hoogleraar sociologie op de gegevens van dit onderzoek en hij liet de jongens opsporen. Tot de verbazing van de socioloog was het overgrote deel van de jongens succesvolle mannen geworden en we werkzaam als advocaat, arts of zakenman. Op de vraag hoe dit mogelijk was, luidde in alle gevallen het antwoord: ‘Dat komt door een onderwijzeres die ik gehad heb’. Die onderwijzeres bleek nog in leven en gevraagd naar haar ‘tovermiddel’, glimlachte ze en zei: Zo moeilijk was het niet. Ik hield gewoon van die jongens’. Kijk, dit bedoel ik met richting wijzen en bevestiging. Het gaat om een relatie waar liefde de boventoon voert. Dat haalt het beste in ieder van ons naar boven. En wat voor deze onderwijzeres gold, lijkt mij ook het geheim voor elke goede vader en moeder.
Terwijl ik dit schrijf realiseer ik mij dat geen aardse vader ooit aan bovenstaande lijst kan voldoen. Welke vader is nu altijd een richtingwijzer, bevestiger, grenzensteller en schuilplaats? Misschien heb jij wel ronduit negatieve ervaringen met je eigen vader. Misschien voel je je verwaarloosd of zelfs misbruikt. Het resultaat is dat er nogal wat verweesde en beschadigde mensen rondlopen. Met alle gevolgen van dien. Geestelijke wezen voelen zich niet geliefd en vaak bedreigd door het succes van anderen of werken zich vanuit een minderwaardigheid in de nesten.
Hart van de vader
Toch bevatten de eeuwenoude woorden uit de Bijbel hoop voor ons allemaal. Het evangelie bevat eenvoudig de volgende boodschap. Het gaat over een vader die zijn kinderen heeft verloren en ze dolgraag wil terugbrengen. Ik zal u tot een vader zijn en u zult Mij tot zonen en dochters zijn, zegt de Heere, de Almachtige (2 Kor. 6:18). Ik ken geen religie waarin de godheid zich presenteert als een vader. Dat is het unieke van de God van de Bijbel. En als we gaan ontdekken dat we zonen en dochters zijn van een hemelse en volmaakte Vader, dan zijn we niet langer een wees. We komen in aanraking met een overvloedige liefde die ons wereld op z’n kop zet! We geloven niet alleen dat we geliefd zijn, maar we voelen het diep in ons hart. En als we ons geliefd voelen, dan gaan we ons ook geliefd gedragen!
Wachtende Vader
In het eerste hoofdstuk van dit boek sprak ik over een beeld van een vaderfiguur die een klein jongetje optilde. Ik vertelde dat ik dacht dat God mij tegen zich aandrukte en natuurlijk schuilt er waarheid in deze interpretatie van dit beeld. God is een wachtende vader die verloren en vermoeide kinderen wil omhelzen. Toch zag ik ook overduidelijk dat ikzelf de vaderfiguur was. Nu ik volwassen ben en de bevestiging van God ontvang, mag ik keer op keer wachten op het jongetje in mezelf. Ik mag leren om geduldig en liefdevol om te gaan met die delen van mijn persoonlijkheid die nog wat extra aandacht nodig hebben. Ik mag genade brengen aan het dat kleine kind wat zich soms afgewezen of verdrietig voelt. Juist dan kom ik weer in een balans.
Ik mag ook steeds meer leren om een vaderfiguur voor anderen te zijn. Elke keer als ik het TV-programma ‘Spoorloos’ bekijk dat ervaar ik diepe bewogenheid. Er zijn zoveel mensen op zoek naar hun identiteit en de bevestiging die ze zo hard nodig hebben.
Mijn droom is om een plaats te creëren rondom de waarden geloof, groei en gastvrijheid. Een plaats waar zoekende mensen weer inspiratie en perspectief vinden. Een plaats waar nieuwe woorden en muziek ontstaan die we in binnen en buitenland mogen gaan uitdelen. We zijn al een paar jaar op zoek naar een geschikte locatie waar we in alle rust en in een regelmatig ritme open huizen kunnen organiseren.
Hoe de toekomst er precies uitziet weet ik niet en het wachten valt me soms zwaar. Toch merk ik in mezelf dat ik steeds meer leer te vertrouwen op God. Hij blijkt keer op keer een goede vader die precies weet wat goed voor ons is. Hij kent ons beter dan onszelf en Hij overziet het grote plaatje. Bij God is leven en overvloed! Ik wil jou als lezer ook uitnodigen om niet langer rusteloos rond te zwerven. In het huis van de Vader is ook plaats voor jou!
