“Vera wil zich losmaken van de stoffigheid van haar ouders en de bekrompenheid van haar christelijke jeugd”, vertelt Reesink over haar boek. “Tegelijkertijd wil ze dat haar ouders en God met goedkeuring naar haar kijken. Dat is haar dilemma.” In de boekenpodcast van EO Visie spreekt Annemieke Reesink onder meer over de autobiografische elementen die in het boek voorkomen. Zo werd ze, net als Vera, op haar zeventiende moeder. Inmiddels is de schrijfster de veertig gepasseerd en lukt het jaar om het tienermoederschap met enige distantie te bekijken.
Therapeutisch
Reesink schreef haar debuut “zonder kennis van zaken en gewoon vanuit mijn onderbuikgevoel”. Schrijven werkte bijna therapeutisch. “Ik begon met schrijven om een stuk rust in mijn hoofd te brengen. Het hielp mij om mijn gedachten van A naar B te laten gaan. Daarnaast kreeg ik er heel veel plezier in.” Schrijven deed ze vooral ’s nachts. “Ik had een burn-out. Ik kon niet goed tegen licht en geluid en ’s nachts is het gewoon heel rustig.”
Contrast
In ‘Zwaartekracht’ baant Vera zich een weg tussen de christelijke waarden die ze van huis uit meekreeg en de geloofstwijfel en wereldse verleidingen. Reesink: “Het is niet alleen de kerk waar je op zondag naartoe gaat, maar het hele sociale leven vindt plaats rondom de kerk. Ik kende alleen maar christenen. Ik heb lang het beeld gehad dat niet-christenen een beetje enge mensen waren. (…) Bij mij heeft dat nog wat langer geduurd, omdat ik zo jong zwanger raakte en thuis moeder was.” Toen ze eind twintig was, kwam ze tijdens werk en studie in contact met niet-christenen. “Op dat moment merkte ik dat dit naïef en bevooroordeeld was.”
Kritische vragen
In de kerkelijke kring waar Reesink opgroeide, werden kritische vragen niet zo getolereerd. “Ik heb heel lang gedacht dat ik opstandig en trots was en dat kritische vragen er niet mogen zijn.” Het keerpunt kwam toen ze op haar 27ste tijdens een college tóch een kritische vraag stelde. De docent wuifde de vraag niet weg, maar moedigde haar aan. “Hij zei: ‘Goede vraag, stel er meer!’. Het roerde Reesink tot tranen.
Bouwstenen
De schrijfster van ‘Zwaartekracht’ wil graag iets bijdragen aan het gesprek over wat we jongeren meegeven. Ze hoopt op meer openheid in de kerk. “Ik wilde respectvol schrijven naar de christelijke hoek waar ik vandaan kom, maar ik wilde ook mijn kritiek kunnen uiten.” De aanleiding daarvoor: “Mijn kinderen kwamen thuis van de jeugdgroep en zij werden wéér geremd om kritische vragen te stellen. Zij kregen mijns inziens bekrompen beelden mee. Daar baalde ik van. We moeten als kerk wel de goede bouwstenen – liefde, trouw en respect – meegeven. Maar wat we doen is dat we ze eigenlijk al in gezette LEGO-setjes meegeven: ‘Zo is het en niet anders’. (…) Je hoeft het natuurlijk niet eens te zijn met een denkbeeld van een jongere, maar laten we ze wel stimuleren om die vragen te stellen.”
‘De eerste zin’ is te horen via Google, Spotify, iTunes en Soundcloud.
Bron: Evangelische Omroep
