In de eerste helft van de twintigste eeuw kenmerkte het evangelisch christendom zich door onderzoek van dat profetische Woord, maar daarna ging het volgens ter Velde bergafwaarts. Eerst liep dwars door de kerken het onderwijs over de opname van de Gemeente en de grote verdrukking. Er werden Bijbelscholen gesticht en zendelingen uitgestuurd. Maar naarmate de vervulling van Bijbelse beloften dichterbij komt, lijkt de weerstand tegen het raamwerk der bedelingen toe te nemen, constateert de auteur. Wie de Schrift niet kan lezen binnen dat raamwerk, ziet in die bedelingen niets. Maar intussen gaat God door met de uitvoering van Zijn heilsplan. Daarin komen, na de vestiging van het Koninkrijk op aarde, nog 1000 jaren voorafgaande aan de Jongste Dag. Niet alles in één keer dus, redeneert ter Velde.
Maar voor de profetie daarover is in de tweede helft van de vorige eeuw de belangstelling verzwakt, zegt hij. “De opkomst van nieuwe charismatische stromingen, sterk ondersteund door de televisie, haakten in op het moderne naoorlogse levensgevoel. Men hunkerde meer naar ervaring, liever dan naar meer kennis. Psychologie werd belangrijker dan theologie.”
Bijbelscholen werden soms ook plaatsen waar mislukte jongeren houvast zochten, voegt hij er aan toe. “Pastoraat werd een groeiend fenomeen. Conferenties waar spectaculaire momenten van ‘geloofservaring’ te beleven waren, trokken volle zalen. Slimme predikers hadden grote successen. Niet zozeer door hun Bijbeluitleg, maar door manipulatie van het publiek. Dit bracht geen blijvende groei van de Gemeente, wel afhakende tieners, die het allemaal gauw door hadden. De christelijke kerk boet vandaag nog steeds verder in aan invloed op de samenleving. In de gevestigde kerken had de moderne theologie inmiddels zijn duizenden verslagen. Bij evangelische en kerkelijke christenen ging de Bijbel steeds verder dicht.”
Volgens ter Velde moet men “in deze eindtijd opnieuw leren dat niet de kerk het Koninkrijk op aarde brengt, maar dat dit Koninkrijk zal komen als de Koning komt.” De gemeente is daarvan volgens hem het voorteken, niet het Koninkrijk zelf. “Dat zal door Israël gestalte krijgen.”
