Daar zijn 6 redenen voor:
1. Jezus en Mohammed zijn elkaars tegenpolen
Mohammed was een legerleider, hij ging voor in de strijd, doodde zijn tegenstanders en overwon zijn vijanden met het zwaard. Mohammed is als boegbeeld van de islam de verpersoonlijking van de combinatie van religie en geweld. Dat Mohammed voor zijn tijd een nobel, beschaafd en genadige leider was verandert daar niets aan. Moslims die Mohammed willen navolgen, zien dat Mohammed hen fysiek, vechtend voorging.
Jezus is daarentegen de verpersoonlijking van geweldloosheid. Als Hij wordt aangevallen en vermoord verzet Hij zich niet. Niemand denkt aan Jezus als een strijder of een moordenaar. Als christenen Jezus willen navolgen, dan zien zij een Jezus die geweld liefhebbend ondergaat.
Jezus en Mohammed zijn dé beeldbepalende personen van christendom en islam. Daarmee staan christendom en islam recht tegenover elkaar.
We moeten niet net doen alsof beide religies verschillende merken zijn van dezelfde productcategorie.
2. De maatschappij visies van christendom en islam zijn tegenovergesteld
Mohammed was niet alleen de religieus leider van de moslims, hij was ook de politiek leider van zijn volk. Mohammed combineert, als boegbeeld van de islam, kerk en staat in zich. De religieuze wetten van de islam worden daarmee principieel gepromoveerd tot algemene wetten voor iedereen.
In Jezus zijn staat en kerk juist principieel van elkaar gescheiden. Jezus zegt dat Zijn koninkrijk niet van deze aarde is, en dat het gezag van de keizer moet worden gerespecteerd. Het koninkrijk van de islam wordt zichtbaar door politieke wetten en de sharia. Het koninkrijk van God wordt zichtbaar doordat Jezus’ volgelingen leven in naastenliefde en barmhartigheid. Dat is het verschil tussen de top-down implementatie van de islam en de bottom-up implementatie van het christendom, en onoverbrugbaar.
3. De literaire stijl van de Koran is totaal anders dan de stijl van de Bijbel
De Koran is grotendeels geschreven in de directe rede. Als je de Koran leest wordt je direct aangesproken. Dood je vijand, maar als hij zich overgeeft, wees dan genadig. Als je de Koran leest, is het alsof jij als lezer direct opdrachten krijgt.
De Bijbel is grotendeels verhalend geschreven. Je leest het zoals je een geschiedenis boek leest, of een roman. De Israëlieten moeten bij de strijd om de stad Jericho hun vijanden doden. Als lezer wordt je net zo min opgeroepen tot geweld als wanneer je Tolkien leest.
Uiteraard bedoelen Koran en Bijbel hetzelfde: ze beschrijven een bepaalde theologisch-historische gebeurtenis in een bepaalde context, maar in de Koran is die context niet duidelijk, in de Bijbel wel. Daarom gaan moslims zoveel sneller over tot het letterlijk uitvoeren van het geweld in de Koran dan christenen. Dat heeft gewoon te maken met de literaire stijl van beide boeken. Dat heeft weer te maken met het feit dat de islam meer los staat van de context dan het christendom.
Mohammed combineert, als boegbeeld van de islam, kerk en staat in zich. Jezus zegt dat Zijn koninkrijk niet van deze aarde is
4. De lijn van de Koran gaat van vrede naar strijd
De Koran kent ook een oud en een nieuw testament. Er is een verschil tussen de soera’s die Mohammed in Mekka schreef, en die hij later in Medina schreef. De Mekkaanse hoofdstukken zijn vredig en liefdevol. Pas later, toen Mohammed naar Medina was verdreven brak de periode van oorlog aan. Toen werden de hoofdstukken dus gewelddadiger. De Koran evolueert daarmee van vrede naar strijd. De Bijbel gaat de andere kant op, van het geweld in het Oude Testament naar de liefde en vergeving in het Nieuwe Testament. Elke christen leest de oorlogsverhalen van David met in het achterhoofd de hoop op de komst van de zoon van David die vrede zal brengen.
De Koran en de Bijbel zijn daardoor compleet andere boeken. De verhaallijn van de één gaat van ellende naar vrede en verlossing, die van de ander is het begin van een langdurende oorlog. De eeuwen na het sluiten van de Koran staan daarom ook in het teken van veroveringsoorlogen.
5. De islam kent de hoop van het christendom niet
Elke keer dat een moslim de naam van Mohammed op zijn lippen neemt zegt hij er ‘vrede zij met hem’ (vzmh) bij. De reden is dat Mohammed niet zeker is van het paradijs, deze zin is een gebed aan Allah om Mohammed toch genadig toegang te geven. Hoe goed een moslim ook leeft, hij is nooit zeker dat Allah hem genadig zal zijn. Allah is allereerst soeverein en machtig. Allah doet wat hij wil. De goede daden van een moslim kunnen Allah niet dwingen hem toe te laten tot het paradijs, zelfs Mohammed niet. Deze angst kent iedere moslim. Een klein deel van hen wordt er zelfs door gedreven om zichzelf op te offeren in de jihad, hopend dat dat een zekere manier is om het paradijs te bereiken.
Het christendom staat juist in het teken van hoop en vertrouwen. Christenen geloven dat zij niet hoeven te strijden of te presteren om voor eeuwig bij Jezus te mogen zijn. Ze geloven juist dat Jezus die strijd voor hen al heeft gewonnen. Wat er ook gebeurt, niets zal hen scheiden van de liefde van Jezus Christus. De hoop van het christendom staat diametraal tegenover de angst van de islam. Angst is een slechte raadgever, hoop doet leven.
6. De islam heeft een heel slecht imago
Het imago van de islam is niet alleen terreur en geweld, de islam staat ook bekend als vrouwonvriendelijk, homo-onvriendelijk, slecht geïntegreerd, overlast gevend, cultureel achterlopend en ondemocratisch. Landen die grotendeels door moslims worden bevolkt worden geleid door dictators, zijn voortdurend in oorlog, de mensenrechten worden er massaal geschonden. Het is een hele discussie waard of dat de schuld is van de islam of niet. Moslims doen heel veel goed, zorgen goed voor hun zwakken, zijn verplicht tot aalmoezen, kennen een hechte sociale structuur.
Toch is het een feit dat de islam er niet goed op staat. Niemand is er mee geholpen om het christendom met de islam te verbinden. Daarmee krijgt het christendom een negatiever imago, terwijl niemand de islam meer zal gaan respecteren. En dat terwijl die negatieve kanten van de islam juist lijnrecht ingaan tegen de christelijke waarden en normen. Het feit dat beide een geloof zijn wil nog niet zeggen dat ons lot verbonden is. Er zijn zoveel religies waar geen christen mee geassocieerd wil worden.
Christenen moeten zich wel associëren met moslims
Maar naast deze 6 redenen voor christenen om zich niet met de islam te associëren is er natuurlijk ook een belangrijke reden om ons wel met moslims te associëren.
Als eerste zijn moslims onze naasten, en moeten wij hen daarom liefhebben. Maar moslims willen ook God dienen en vereren, daarmee staan ze zij aan zij met ons. Ze hebben dezelfde respectvolle houding tegenover God als wij. Beiden moslims en christenen geloven dat ze niet zelf het hoogste gezag zijn. Ook moslims zijn mensen die het goede zoeken, in geluk willen leven. Het feit dat er grote vragen gesteld mogen worden bij de islam als religie, wil niet zeggen dat we moslims moeten buitensluiten. Ik sta ook heel kritisch tegenover het socialisme en het hedonisme, maar dat wil niet zeggen dat de aanhangers van die ideologieën mindere mensen zijn, integendeel. Met moslims kunnen we onze hoop delen, we kunnen ook heel veel van hen leren. Leren over hun respect voor God, hun verantwoordelijkheidsgevoel voor hun directe naasten, hun zichzelf wegcijferende passie voor hun geloof.
Christendom en islam zijn twee heel verschillende religies, al lijken ze zo op het eerste gezicht zo verwant. Beide boodschappen staan diametraal tegenover elkaar. Daarom moeten we niet net doen alsof beide religies verschillende merken zijn van dezelfde product categorie. Maar de boodschap van het christendom gaat volledig verloren als we onze naasten daarom ook niet meer liefhebben en accepteren.
