De spanning stond tijdens het Wilhelmus op de kopjes van de spelers geschreven. Sommigen prevelden ons volkslied mee. De meeste oranjehelden keken strak voor zich uit zonder een lip te bewegen.
Ik kan het ze niet kwalijk nemen. De melodie is plechtig en een volkslied waardig, maar we leggen hen teksten in de mond waar ze helemaal niets mee kunnen.
‘Ben ick van Duytschen Bloedt’.
‘Den Coninck van Hispangien heb ick altijt gheeert’.
Die jongens willen toch geen Duits bloed in de aderen en met koning Felipe VI van Spanje hebben zij waarschijnlijk ook niets.
Kortom wij hebben een mooi volkslied met een tekst die wij onmogelijk uit volle borst kunnen meezingen. Misschien zouden wij moeten nadenken over een eigentijdse tekst die wij allen graag en vanuit het hart zingen.
Alhoewel!
Ik vrees dat God in een nieuwe tekst niet meer zal voorkomen.
Nu zingen wij: ‘Mijn schilt ende betrouwen zijt ghy, O Godt, mijn Heer’.
De secularisatie en de wens om andere godsdiensten niet te ‘beledigen’ met de naam van de God, die eeuwenlang ons leven en onze cultuur bepaald heeft, zijn zover doorgedrongen, dat de nieuwe tekst zeker God-loos zou worden.
Nou ja, volgend jaar in Frankrijk tijdens de Europese kampioenschappen voetbal hoeven ‘onze jongens’ niet te kiezen of ze wel of niet meezingen. We waren helaas niet goed genoeg en doen gewoon niet mee.
Leo
