“Voordat je het weet hebben ze een onmisbaarheidsaureool om zich geen gekweekt. Dan kan het niet meer zonder die interimmers. Elke gemeente moet er dan aan geloven om zo’n adviseur aan te trekken, want het ‘kan immers zoveel beter’”, waarschuwt Horjus. Hij somt allerlei problemen op die in een gemeente kunnen ontstaan, zoals financiële, maar belangrijker is volgens hem het algemene probleem van kerkverlating en secularisatie, waardoor ledentallen slinken. “Geen nood, daar is de interimmer. Hij heeft vaak maar één parool: de gemeente moet in transitie. Het woord verandering is blijkbaar te gewoon geworden.”
En ook zonder interne spanningen wordt zo’n consultant er vaak bij gehaald. “Om de gemeente te ‘faciliteren’, om ‘implementatiestategieën’ te ontwerpen en ‘verbeterplannen’ op te stellen en ‘stippen aan de horizon te zetten’. Allerlei termen die aan het verandermanagement zijn ontleend. Gemeenten moeten langs de meetlat van de bedrijfskunde worden gelegd en als ondernemingen gemanaged”, schrijft Horjus. Kan wel een beetje wijsheid opleveren, maar niet de definitieve oplossing. Die ligt volgens hem in door de Heilige Geest gedreven ‘transitie’ in de harten van gemeenteleden en daardoor van gemeenten. Transitie is wat hem betreft Bijbels: Steeds meer gelijkvormig worden aan het beeld van de Here Jezus. Dat is iets anders dan zich allerlei wereldse wijsheden op de mouw laten spelden. Het is primair luisteren naar Gods Woord, zegt Horjus.
“Onze onzekerheid moeten we niet opheffen door organisatieadviseurs aan te trekken, maar doen wat de gemeente van het Nieuwe Testament ook deed. Haar kracht zoeken in het gelovige gebed en het gemeenschappelijke beraad. God openbaart zich niet altijd aan wijzen en verstandigen, maar wel steeds aan Zijn kinderen, die het van Hem verwachten. Dat wil zeggen: als wij ons uitstrekken naar Zijn zalving.”
