Los van de vraag waar genoemde gruwel der verwoesting nu precies voor staat werd ik weer bepaald bij de vraag: Hoe ver heeft het kunnen komen dat opnieuw op die ene ‘heilige plaats’ de gruwel der verwoesting plaats heeft kunnen nemen. Uiteraard is het antwoord bekend. Tot tweemaal toe is de tempel in Jeruzalem verwoest door heidense wereldmachten.
In beide gevallen had dit te maken met het geestelijke bankroet van zowel het Joodse volk uit de dagen van Jeremia als wel uit de dagen van Jezus toen Hij hier op aarde was.
Het is hartverscheurend te lezen hoe Jezus en Jeremia ( met hem ook vele andere profeten uit zijn tijd) met alles wat in hen was een laatste poging hebben gedaan het volk terug te doen keren tot het vaderhart van God. Al zuchtend heeft Jezus het uitgeroepen: och dat gij op deze dag verstond wat tot u vrede dient. Hij heeft gehuild om Jeruzalem. Gelijk een hen haar kuikens vergadert onder haar vleugels, zo heeft Jezus de zijnen tot Hem doen willen komen.
Als Jeruzalem blijft volharden in haar afwijzing van de gekomen Messias, heeft zij daarmee voor de tweede maal haar verwoesting over zich uitgeroepen. Kort voor zijn lijden heeft Jezus daar nog over gesproken toen Hij er op wees dat geen steen van de tempel op de andere gelaten zou worden.
Wellicht dat de Romeinse legers van het jaar zeventig in eerste instantie als de gruwel der verwoesting gezien moeten worden, maar wellicht ook alles wat daarna de plaats van de tempel heeft ingenomen en de toegang van de Joden tot die plaats in de weg staat. Het is dan ook onmiskenbaar dat de Rotskoepel en de Al-Aqsamoskee een steeds prominentere rol zullen gaan spelen in de huidige strijd om Jeruzalem.
In uw slotalinea spreekt u over de religie en het systeem van de Islam dat als een verwoestende en blijvende gruwel het leven hier op aarde meer en meer kapot zal maken. Op deze woorden wil ik niets afdingen omdat ik ook niet naïef wens te zijn over de Islam als systeem en religie. Toch wil ik ook hier de vraag neerleggen zoals met betrekking tot Jeruzalem, hoe heeft het zover kunnen komen dat de Islam die plaats heeft kunnen innemen die het inmiddels ingenomen heeft in de westerse wereld? Persoonlijk vind ik dit een zeer relevante vraag omdat dit ons persoonlijk zal moeten aanzetten tot zelfonderzoek, zowel op het persoonlijke vlak als op het collectieve.
De gruwel der verwoesting welke over Jeruzalem is gekomen had alles te maken met haar geestelijke bankroet. Zo is er dan geen andere conclusie mogelijk dat als er sprake is van een gruwel der verwoesting welke haar wortels heeft in de Islam en welke ook over ons land en continent gekomen zou zijn, dat alles te maken moet hebben met ons eigen geestelijke bankroet.
Zijn kerkgebouwen die eens vol zaten met mensen die hoe dan ook iets hadden met Jezus Christus, met de God van Israël, en nu dienst doen als een moskee, niet letterlijk en figuurlijk daar een teken van. In het gat van de geestelijke leegte en vacuüm van die kerk kon zomaar een andere religie plaatsnemen. Iets nam daar plaats wat in alles totaal wezensvreemd is aan de oorspronkelijke bedoeling van die kerk en kerkgebouw.
Nu er dan sprake zou zijn van die gruwel der verwoesting kunnen we als christenen met de vingers naar de Islam wijzen als de oorzaak van allerlei ontwrichtingen die zich momenteel voordoen. Toch zullen we hier onder ogen moeten zien. Toen er noemenswaardig nog geen sprake was van een Islam in ons Land hebben we als natie de gruwel der verwoesting van de abortus toegelaten. Dit alles kon mede plaatsvinden omdat we als natie al generaties lang de gruwel der verwoesting van het verlichtingsdenken omarmd hebben. (De mens als hoogste autoriteit) Heeft de gruwel der verwoesting van de vrijzinnige theologie niet zijn duizenden verslagen?
Hoe velen, en evangelische christenen vormen daar helaas geen uitzondering op, hebben niet de gruwel der verwoesting van het materialisme/economisme/geradicaliseerd kapitalisme/ geradicaliseerd consumentisme omarmd? Het leven in de welvaartsroes kon niet op.
De apostel Petrus spreekt over een oordeel wat begint bij het huis Gods. Het is een tekstgedeelte wat me nogal zorgen baart. Het is een oordeel waarvan de oorzaak niet toegeschreven kan worden aan de Islam, het moet iets te maken hebben met onze eigen halfslachtigheid.
Al schrijvende heeft me dit opnieuw bepaald bij de woorden van Jac.5:1-6. Is er niet allen nog een uitweg en zicht op een tijd van verademing als de kerk van vandaag/ wij als christenen deze woorden en oproep van Jacobus heel diep toe gaan laten in ons eigen hart en leven?
Zie uit naar een artikel waarin u wellicht in kan gaan op bovenstaande.
Hoop hiermee iets bijgedragen te hebben aan het e.e.a.
Met vriendelijke groet,
Louis Sterkenburg
