De auteur schrijft naar aanleiding van Psalm 48. In 1980 nam de Knesset een wet aan die Jeruzalem tot ondeelbare en eeuwige hoofdstad van Israël verklaarde. Een recente peiling wees uit dat de meeste Israëli’s terugtrekking van het land tot achter de grenzen van 1967 afwijzen. Die terugtrekking zou op prijsgeven van Oost-Jeruzalem neerkomen.
Ook voor God is Jeruzalem niet opgeefbaar, zegt Van de Haar. “Integendeel: Jeruzalem zal uiteindelijk haar bestemming bereiken. Eens zal zij schitteren als residentie van de grote Koning. In de 48e Psalm, waarin de naam Jeruzalem overigens niet voorkomt, wordt deze toekomst bezongen.”
Maar ontegenzeggelijk bepaalt dat Bijbeldeel de lezer wel bij Jeruzalem ten tijde van het Messiaanse Rijk, meldt hij verder. “Pas dan is Jeruzalem namelijk een vreugde voor heel de wereld (zoals de Psalm zegt, red.). Vandaag is ze veeleer in toenemende mate een twistappel: de status van Jeruzalem als ondeelbare eeuwige hoofdstad wordt veelvuldig betwist. Het conflict om Jeruzalem zal in de toekomst alleen maar verergeren. Ergens in de zeventigste jaarweek zal het uiteindelijk escaleren en uitlopen op het scenario, voorzegt in Zacharia 12:2-3: ‘Zie, Ik ga Jeruzalem maken tot een bedwelmende beker voor alle volken, ja, ook tegen Juda zal het gaan bij de belegering van Jeruzalem. Op die dag zal Ik Jeruzalem maken tot een steen die moeilijk te tillen is voor al de volken.’ (…) Met andere woorden: Voorlopig is Jeruzalem nog allesbehalve een vreugde voor de hele wereld.”
Maar tijdens het Messiaanse Rijk zal de stad meer dan ooit tevoren mooi van ligging zijn. En dan, zegt de auteur, zal de stad ook pas in werkelijkheid zijn wat ze in Gods raadsbesluiten is: de stad van de grote Koning. De vandaag nog vacante troon van David is dan bestegen door de rechtmatige Erfgenaam.
