Sommige evangelische, c.q. charismatische gelovigen zijn in feite gevaarlijk charismagisch bezig. Die conclusie is te trekken uit een interview van Oogst-hoofredacteur Gertjan de Jong met Otto de Bruijne. Een samenvatting ervan plaatste De Jong nu op de site habakuk.nu. De Bruijne zegt het belangrijk te vinden dat mensen de stilte in gaan om God te zoeken, teneinde naar Hem te luisteren. Zonder eigen agenda.
Hij zegt: “Zonder van God een speciale ervaring te verwachten. God is vrij in wat Hij geeft en doet. Je kan niets afdwingen of forceren, dat is magie. In deze tijd is dat een groot gevaar. Het charismagisch christendom wint terrein. Nee, ik bedoel niet charismatisch, ik bedoel charismagisch. Dat betekent dat je door menselijke activiteit God tot activiteit probeert de bewegen. Het Ik wordt de belangrijkste factor die God in beweging moet brengen. Dat noem ik: Gods Naam ijdel gebruiken. Je probeert iets af te dwingen van God en vaak verhult zich dat in ultravroomheid. Je gelooft meer dan God gelooft. En het maakt niet uit of het in Lourdes gebeurt of bij een gebedsgenezer, maar dit is gewoon heidendom. Het is leugenachtig. Want wij blijven mensen, Hij is God.”
Hij heeft op het evangelische, c.q. charismatische erf geen vrienden gemaakt met die opvatting, geeft hij toe. De Bruijne: “Eens gaf ik een workshop over genezing op de conferentie van Opwekking. Na afloop reageerde iemand. ‘En toch’, zei hij. ‘Genezing is altijd van God en ziekte altijd van de duivel.’ Regelmatig hoor je dat wij genezing kunnen claimen door gebed en proclamatie. Wat een ellende komt daarvan! Ik heb zelfs meegemaakt dat mensen op hun ziekbed niet wilden dat bepaalde goede vrienden of familieleden bij hun bed kwamen. Want die vrienden of familie geloofden niet honderd procent in genezing en dat zou hun kracht en hun kans op genezing verminderen… Zeker, God doet wonderen. Maar geloven is ook: weten dat er een andere dag komt.”
Otto de Bruijne schreef meerdere boeken.
