Hij constateert dat veel mannen in een kerkdienst niet meezingen en houdt het voor mogelijk dat die zich niet goed kunnen inleven in de in veel moderne aanbiddingsliederen tot uiting komende intieme liefdesrelatie. “Ik wil uiteraard niet discrimineren, maar volgens mij zijn veel van dit soort liederen gericht op vrouwelijk publiek”, schijft hij. “Terwijl er te weinig strijdvaardige liederen zijn als eerbetoon aan Gods kracht en gerechtigheid, wat mannen veel meer aanspreekt.”
Hij kan zich de kritiek op zangdiensten met ‘softe’ aanbiddingsliederen wel voorstellen. “Als gelovigen hebben wij God lief en eren wij Hem door onze trouw aan zijn Woord, niet door het zingen van liefdesliedjes in de kerk.”
Met het zingen van liederen om God daarmee te aanbidden, proclameert men Zijn status en belijdt men respect aan Hem, zegt de auteur. “Maar de echte aanbidding en liefde voor Hem toon je door Zijn Woord serieus te nemen.”
Er moet volgens Howard onderscheid worden gemaakt tussen wat wordt gedreven door onze geest (geweten) en onze ziel (gevoelens). “Doen we wat lekker is of goed voelt, of zijn we gefocust op wat God wil?”
Aanbidding is wat hem betreft iets anders dan “het sentiment over Jezus alsof hij de amoureuze verloofde uit Hooglied is”. Dat is wel een leuk romantisch beeld, geeft hij toe. “Maar wat mij betreft gaat de ‘Lover of my soul’ taal in de zangdienst soms te ver.”
