Maar angst heeft goeddeels te maken met de toekomst, schrijft hij. En het ergst denkbare scenario voor christenen in Nederland en andere westerse landen lijkt dat ook hier moslims de overhand krijgen en gelovigen hetzelfde ondergaan als hun broeders en zusters in de Arabische landen.
“Dan doemen beelden van onthoofdingen in Syrië en gevangenissen in Iran en Pakistan op. Of veel minder vergaand, maar ook zeer ernstig: aanslagen op kerken, christelijke organisaties en christenen in ons eigen land, gepleegd door moslimfundamentalisten, zoals we kennen uit Egypte en Indonesië. Maar leven met zicht op de toekomst, maakt wel dat we loskomen van wat in deze wereld belangrijk is: welvaart, bezit, werk. Dat zien we ook bij onze broeders en zusters die nu al lijden om hun geloof in Jezus Christus. Als zij dit kunnen doorstaan, waar zouden wij dan bang voor zijn? Waarom zouden wij niet beproefd worden?” Bovendien hebben gelovigen zich druk te maken om de mensen om zich heen. Over de vraag of die Christus al kennen. “En is uw vertrouwen in Hem groter dan de angst voor wat er in ons land kan gebeuren?”
Vragen die men, zegt De Haan, moet stellen alvorens zich als christen te laten verontrusten door nieuwsbeelden en suggesties over mogelijke gelovigen voor de toekomst. Aan christenen is de taak gegeven te getuigen van de Hoop.
