Lezen: 1 Timótheüs 2:1-15
Vers voor vandaag: “De Here talmt niet met de belofte, al zijn er, die aan talmen denken, maar Hij is lankmoedig jegens u, daar Hij niet wil, dat sommigen verloren gaan, doch dat allen tot bekering komen.” (2 Petrus 3:9)
Gisteren zijn wij gestart met een serie van 8 studies over de relatie tussen Paulus en Timótheüs aan de hand van beide brieven van Paulus aan Timótheüs. De reden voor deze brieven was tweeledig: in de eerste plaats wilde Paulus zijn discipel aan het einde van zijn leven nog eens extra bemoedigen, hij wilde de toorts van de verkondiging van het Evangelie doorgeven; in de tweede plaats maakte Paulus zich zorgen over de gemeente in Efeze, waar Timótheüs de leider was.
De gemeente in Efeze
Wat valt er te vertellen over de stad Efeze en de christelijke gemeente daar? Efeze was de hoofdstad van de Romeinse provincie Asia (tegenwoordig Turkije). Het was toen één van de drie grootste steden in het Midden-Oosten (de twee andere steden waren het Syrische Antiochië en het Egyptische Alexandrië). Efeze vormde de verbinding tussen Oost en West. Het was een knooppunt van landwegen en vaarwegen. Een brandpunt in het Romeinse Rijk en een ontmoetingsplaats van allerlei godsdiensten.
Natuurlijk trok Paulus naar deze belangrijke stad om het Evangelie te verkondigen. We lezen daarover in Handelingen 19. Paulus preekte drie maanden lang iedere sabbat in de synagoge. Dat ging een tijdje goed, totdat sommige mensen zich begonnen te verzetten tegen de boodschap van het Evangelie en openlijk kwaad begonnen te spreken over Jezus. Toen begon Paulus bijeenkomsten te houden in een gehoorzaal, een soort leslokaal. Dat werd de eerste kerk in Efeze. Paulus preekte daar dagelijks.
We weten dat Paulus twee à drie jaar in Efeze bleef. In die tijd vervulde hij het zendingsbevel, de Grote Opdracht, in dat hele gebied. “En dit ging twee jaar lang zo voort, zodat allen, die in Asia woonden, het woord des Heren hoorden, Joden zowel als Grieken.” (Handelingen 19:10) Er staat ook: “De naam van de Here Jezus werd grootgemaakt” (Handelingen 19:17b) en: “Zo wies het woord des Heren krachtig en het werd sterk.” (Handelingen 19:20)
Daarnaast was Paulus nog op een andere manier actief in deze stad. In Efeze schreef Paulus de 1e brief aan de Corinthiërs en mogelijk de brieven aan de Filippenzen, de Efeziërs, de Colossenzen en die aan Filemon.
Na verloop van tijd verlieten Paulus en diegenen die bij hem waren Efeze, maar een paar maanden later kwamen ze weer langs de stad, onderweg naar Jeruzalem. Paulus vroeg toen de oudsten van de gemeente om hem te ontmoeten op het strand. Over deze emotionele gebeurtenis kunnen wij lezen in Handelingen 20. “En toen hij dit gezegd had, boog hij de knieën en heeft hij met allen gebeden. En zij barstten allen in groot geween uit en vielen Paulus om de hals en kusten hem herhaaldelijk, het meest bedroefd over het woord dat hij gesproken had, dat zij zijn aangezicht niet meer zien zouden. En zij deden hem uitgeleide naar het schip.” (Handelingen 20:36-38)
De start van de gemeente in Efeze was dus heel positief. Maar langzaam kropen zonden het leven van de gemeente binnen. Toen later Timótheüs de leiding had over de gemeente in Efeze was deze behoorlijk in de problemen. Daarover morgen meer.
Toepassing: Bent u lid van een plaatselijke gemeente? Verwacht u dat deze gemeente er primair is om u te helpen of bent u er om de gemeente te helpen? Bent u tevreden met uw rol in uw gemeente?
Gebed: Heer, help mij om een positieve invloed te zijn in mijn (in een) gemeente. Amen.
© Maximum Life
