Lezen: Numeri 13:21-14:4
Vers voor vandaag: “Maar ik en mijn huis, wij zullen de Here dienen!” (Jozua 24:15b)
Beslissingen nemen
Op bevel van God zond Mozes twaalf verspieders het beloofde land in om poolshoogte te nemen van de situatie. Na veertig dagen kwamen die verspieders weer terug. Ze brachten druiven, granaatappels en vijgen mee. En ze hadden veel te vertellen. “Ja, het land waarheen u ons gezonden hebt, vloeit van melk en honing, kijk maar, dit is zijn vrucht.”
Maar dat was niet alles wat de verspieders hadden gezien. Ze vertelden ook over de grote, ommuurde steden en over sterke mannen, die in hun ogen zo groot waren als reuzen. Ze hadden zich als sprinkhanen gevoeld bij hen. En zó hadden die verspieders twee verhalen te vertellen. Het ene was een verhaal van vertrouwen; het andere een verhaal van angst.
Jozua en Kaleb geloofden vast, dat ze het land in bezit konden nemen. Ze hadden dezelfde steden gezien en dezelfde reuzen ontmoet als hun tien makkers, maar zij waren niet vergeten dat God het was die hun het land beloofd had. Daarom durfden zij te vertrouwen en aan te vallen. De tien andere verspieders bekeken de opdracht die God hen gegeven had vanuit hun eigen mogelijkheden.
Zij vergaten Gods belofte.
En het volk?
Dat was bitter teleurgesteld en bang.
Ze wilden zo snel mogelijk weg van dat land met z’n reuzen en ommuurde steden. Ook zij vergaten Wie hun dit land had beloofd. De hele nacht huilden ze: “Och waren wij maar in Egypte gestorven.” Zij wilden zelfs een nieuwe leider aanstellen die hen zou kunnen terugbrengen in de gevangenschap in Egypte.
En zo zien we, dat de Israëlieten hun God niet durfden volgen en vertrouwen toen ze op de grens van ‘hun’ beloofde land stonden. Ze namen op een democratische manier een beslissing die lijnrecht tegen de wil van God inging. Het was een zwarte dag voor het Joodse volk. Een dag met verstrekkende gevolgen voor iedereen die erbij betrokken was.
In onze tijd hebben wij democratie, de wil van het volk, hoog in het vaandel staan. Democratische besluitvormingsprocessen hebben ook veel goeds gebracht. Maar, democratie is geen garantie voor juiste beslissingen. Immers, het merendeel van een volk kan gezamenlijk de verkeerde kant opgaan, zoals in bovenstaand voorbeeld.
Is een dictatuur, waarbij één persoon het voor het zeggen heeft, of een theocratie, waarin mensen de wil van God zoeken dan beter? Meestal niet. De geschiedenis heeft laten zien dat de meeste dictators alleen aan hun eigen belang denken en niet aan het belang van hun volk. In een theocratie is besluitvorming gebaseerd op de interpretatie van Gods Woord of van andere zogenaamde ‘heilige geschriften’. Ook daarin kunnen mensen goed de ‘mist in gaan’. De beste bestuursvorm en de beste basis voor besluitvorming is die, waarbij leiders en volk samen de wil van God zoeken.
Dat is theocratische democratie.
Toepassing: Denk vandaag aan de hand van bovenstaand verhaal na over de zegen en de vloek van democratie. Hoe kunt u bovenstaande les laten doorklinken in uw besluitvorming?
Gebed: Heer, ik verlang ernaar om mij door U te laten leiden in mijn besluitvorming. Amen.
© Maximum Life – http://www.manna-vandaag.nl
