Lezen: Lucas 22:24-38
Vers voor vandaag: “Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet zou bezwijken.” (Lucas 22:32a)
In Zijn voetstappen
Vandaag beginnen wij met een aantal studies uit een bijzondere tijd in het leven van Petrus. Petrus, de robuuste, eerlijke, ondiplomatieke discipel. Een oprecht man voor wie echter geen menselijke zwakheid vreemd was.
Door Leo Habets
Jezus had de beide vissers – Petrus en zijn broer Andreas – aan het begin van Zijn publieke leven geroepen met de volgende eenvoudige woorden: “Komt achter Mij en Ik zal u vissers van mensen maken.” (Matthéüs 4:19) Onmiddellijk hadden zij hun netten laten liggen en waren Hem gevolgd.
In Lucas hoofdstuk 22, het bijbelgedeelte van vandaag, lezen wij hoe Jezus, na een paar bewogen jaren, afscheid nam van Zijn vrienden, Zijn discipelen voordat Hij de dood tegemoet ging. Hij vierde voor de laatste keer het Pascha met hen in een grote bovenzaal ergens in Jeruzalem. De sfeer was gespannen. Jezus was ernstig. Hij zei dat dit de laatste keer was dat Hij het Pascha met hen kon eten. Hij sprak over Zijn lijden en dood. De discipelen begrepen dat er iets ernstigs ging gebeuren.
In die context zei Petrus tegen Jezus: “Here, met U ben ik bereid ook gevangenis en dood in te gaan!” (vers 33) Ongetwijfeld meende hij dat. Petrus was misschien een wat ruwe en impulsieve man die vaak eerst iets zei en dan pas nadacht, maar zijn hart zat op de juiste plaats. Jezus antwoordde hem: “Ik zeg u, Petrus, de haan zal heden niet kraaien, eer gij driemaal zult geloochend hebben, dat gij Mij kent.” ( 34)
Daar schrok Petrus echt van. Hij hield van Jezus. Hij wilde Hem volgen tot elke prijs. “Zelfs als de anderen U in de steek laten; ik nooit. Ik ben bereid met U de gevangenis in te gaan. Ik wil mijn leven voor U inzetten. Zelfs al moet ik met U sterven, dan wil ik dat graag doen.”
In 1 Petrus 2:21 staat dat Petrus lange tijd later aan christenen in de verstrooiing schreef: “Want hiertoe zijt gij geroepen, daar ook Christus voor u geleden heeft en u een voorbeeld heeft nagelaten, opdat gij in zijn voetstappen zoudt treden.”
In de voetstappen van Jezus treden was geen nieuwe gedachte voor Petrus. Dat wilde hij al toen hij bij Jezus was en met Hem door het land van Israël trok. Maar toen hij deze woorden schreef, waarschijnlijk in Rome rond het jaar 64 na Christus, hadden deze woorden een heel andere betekenis voor hem dan tijdens dat laatste avondmaal. Petrus had een heel belangrijke les geleerd. En zoals bijna altijd in het leven leerde hij deze les door pijn. Wij mensen leren meer door pijn dan door succes.
Ik weet niet hoe het u vergaat als u zoiets leest? Ik herken dit wel. Ik heb Jezus Christus ook van harte lief. Ik houd van Hem. Ik wil alles wel voor Hem doen. Ik wil gaan waar Hij mij zendt. Ik verlang er ook naar om in Zijn voetstappen te gaan. En zo is het met u toch ook? U houdt ook van Jezus Christus. U wilt ook alles wel voor Hem doen. Ongetwijfeld verlangt u ook om in Zijn voetstappen te gaan. Net zoals Petrus. En net zoals de andere discipelen. Ze verlangden allemaal om trouw aan Jezus te zijn en Hem overal te volgen. Maar het pakte zo anders uit. Net zoals het in ons leven wel eens anders kan uitpakken dan wij ons voorgenomen hebben.
Toepassing: Denk eens na over wat het voor u zou kunnen beteken om in de voetstappen van Jezus te treden.
Gebed: Jezus Christus, ik wil in Uw voetstappen treden. Amen.
© Maximum Life
