Ruim 8.000 mensen kwamen zaterdag 9 november naar de Jaarbeurs in Utrecht om er de Open Doors-dag te bezoeken. Ze luisterden onder meer naar verhalen van vervolgde christenen uit Irak, Syrië, Iran en India. Een van de sprekers was pastor Daniel die vanuit zijn kerk in Erbil (Irak) duizenden gevluchte christenen hielp. Voor de hulp die hij daarbij van Open Doors kreeg, had hij een opvallend beeld.
De sympathieke Daniel (zie foto) opende zijn toespraak met een knipoog: “My name is Daniel, I am 29 years old and I am single”. Toen het laatste werd vertaald met “Ik ben op zoek naar een vrouw”, reageerde de zaal met een lachsalvo. Daniel had meteen alle aandacht. Hij vertelde hoe hij als kersverse pastor dagelijks twijfelde of hij wel de juiste beroepskeuze had gemaakt. Tot 7 augustus 2014. Ineens bevolkten 1.600 gevluchte christenen uit de Nineveh-vlakte zijn kerk in Noord-Irak. Toen begreep hij waarom hij pastor was geworden. Hij ving de christenen op en zorgde voor ze met materiële en geestelijke hulp. Maar de nood werd te groot. Gelukkig was er hulp op komst. Daniel: “Sinterklaas kwam… en zijn naam was Open Doors.” De jonge pastor gelooft dat hij IS en Al Qaida op den duur zal vergeten, maar: “Al die mensen die voor ons bidden en ons ondersteunen vergeet ik niet.”
Het thema van de dag, ‘Hoop doet leven’, kwam meerdere keren ter sprake. Gastheer Ron van der Spoel beloofde de bezoekers in zijn welkomstwoord dat de Open Doors-dag nooit een sombere dag is: “Ja, er is gebrokenheid en toenemende vervolging, maar hoop doet leven. God gaat door met zijn plan. En vervolging wordt zelfs gebruikt om de kerk te laten groeien”. Jurjen ten Brinke, pastor in Amsterdam-Noord, opende daarop de Bijbel en las uit Romeinen 12. Hij vroeg de zaal waar de vervolgde kerk het meeste mee gediend is. Zijn antwoord: “Vervolgde christenen zijn het meest gediend als hun levens ons inspireren.”
De tweede spreker in de ochtend, Mojtaba Hosseini uit Iran, is twee keer gevangengenomen, omdat hij een geheime huiskerk leidde. Na de eerste arrestatie kwam hij na 22 dagen isoleercel weg met een voorwaardelijke straf. Maar hij ging door met zijn kerkenwerk. Mojtaba: “Niemand had me geleerd hoe je een huiskerk moest leiden. We vertelden gewoon wat God in ons leven had gedaan.” Na de tweede arrestatie verdween hij voor drie jaar in de gevangenis. Hoewel hij doodsbang was, sprak hij er met veel gevangenen over het evangelie. “Gevangenen leven zonder hoop en voelen zich vaak schuldig. Toen een drugscrimineel mijn geloof bekritiseerde, maar er ook vragen over had, voelde ik me eerst niet sterk genoeg om er echt met hem over in gesprek te gaan. Maar ik vertelde wel dat ik in een levende Heer geloof en dat hij dus ook rechtstreeks met Hem kon praten. Die nacht vroeg hij of de Here Jezus zich aan hem bekend wilde maken. De volgende dag was hij een totaal ander mens geworden en werd hij christen.”
In het middagprogramma sprak zuster Annie uit Syrië. Ze runt een ‘Center of Hope’ in Aleppo. Dat is een kerk die zich inzet om slachtoffers van oorlog en geweld te ondersteunen bij het weer opbouwen van hun bestaan. Annie werd op haar beurt bemoedigd door de veerkracht van jonge mensen in haar stad. Annie: “Op een dag was ik in een school om kinderen te begeleiden bij het maken van hun examens. We hoorden een vreemd geluid en kwamen er al snel achter dat een scherpschutter de school in het vizier had. We vroegen de kinderen om bij het raam vandaan te gaan. Een van de meisjes kroop onder mijn tafel. En intussen gingen ze door met hun examens! Huilend van alle spanning zei ik tegen de kinderen: ‘Jullie zijn de helden van deze wereld.’ Zij hadden me een les in volharding gegeven: het leven moet doorgaan.”
De laatste spreker vanuit de vervolgde kerk was Sabita uit India. Zij vertelde over de situatie van christenen in haar land en bedankte de achterban van Open Doors voor hun inzet met de gebedscampagne ‘Eén voor India’. “We hebben er zo veel bemoediging door gekregen. Mensen zijn verrast door de liefde die jullie daarmee laten zien. Graag geef ik door dat jullie gebeden en giften echt tot zegen voor ons zijn.”
Tussen de toespraken door was er veel muziek en zang, met een bijzonder optreden van de jonge Libanese zangeres Carla Chamoun. De bezoekers kregen veel te horen vanaf het podium en reageerden daarop met hun gebeden en vele giften én het bezoeken van de verschillende stands tijdens de pauze. Verschillende christelijke media (Nederlands Dagblad, Reformatorisch Dagblad, Friesch Dagblad, Christelijk Informatie Platform en Groot Nieuws Radio) informeerden hun achterban met een verslag van de dag.
De sympathieke Daniel (zie foto) opende zijn toespraak met een knipoog: “My name is Daniel, I am 29 years old and I am single”. Toen het laatste werd vertaald met “Ik ben op zoek naar een vrouw”, reageerde de zaal met een lachsalvo. Daniel had meteen alle aandacht. Hij vertelde hoe hij als kersverse pastor dagelijks twijfelde of hij wel de juiste beroepskeuze had gemaakt. Tot 7 augustus 2014. Ineens bevolkten 1.600 gevluchte christenen uit de Nineveh-vlakte zijn kerk in Noord-Irak. Toen begreep hij waarom hij pastor was geworden. Hij ving de christenen op en zorgde voor ze met materiële en geestelijke hulp. Maar de nood werd te groot. Gelukkig was er hulp op komst. Daniel: “Sinterklaas kwam… en zijn naam was Open Doors.” De jonge pastor gelooft dat hij IS en Al Qaida op den duur zal vergeten, maar: “Al die mensen die voor ons bidden en ons ondersteunen vergeet ik niet.”
Het thema van de dag, ‘Hoop doet leven’, kwam meerdere keren ter sprake. Gastheer Ron van der Spoel beloofde de bezoekers in zijn welkomstwoord dat de Open Doors-dag nooit een sombere dag is: “Ja, er is gebrokenheid en toenemende vervolging, maar hoop doet leven. God gaat door met zijn plan. En vervolging wordt zelfs gebruikt om de kerk te laten groeien”. Jurjen ten Brinke, pastor in Amsterdam-Noord, opende daarop de Bijbel en las uit Romeinen 12. Hij vroeg de zaal waar de vervolgde kerk het meeste mee gediend is. Zijn antwoord: “Vervolgde christenen zijn het meest gediend als hun levens ons inspireren.”
De tweede spreker in de ochtend, Mojtaba Hosseini uit Iran, is twee keer gevangengenomen, omdat hij een geheime huiskerk leidde. Na de eerste arrestatie kwam hij na 22 dagen isoleercel weg met een voorwaardelijke straf. Maar hij ging door met zijn kerkenwerk. Mojtaba: “Niemand had me geleerd hoe je een huiskerk moest leiden. We vertelden gewoon wat God in ons leven had gedaan.” Na de tweede arrestatie verdween hij voor drie jaar in de gevangenis. Hoewel hij doodsbang was, sprak hij er met veel gevangenen over het evangelie. “Gevangenen leven zonder hoop en voelen zich vaak schuldig. Toen een drugscrimineel mijn geloof bekritiseerde, maar er ook vragen over had, voelde ik me eerst niet sterk genoeg om er echt met hem over in gesprek te gaan. Maar ik vertelde wel dat ik in een levende Heer geloof en dat hij dus ook rechtstreeks met Hem kon praten. Die nacht vroeg hij of de Here Jezus zich aan hem bekend wilde maken. De volgende dag was hij een totaal ander mens geworden en werd hij christen.”
In het middagprogramma sprak zuster Annie uit Syrië. Ze runt een ‘Center of Hope’ in Aleppo. Dat is een kerk die zich inzet om slachtoffers van oorlog en geweld te ondersteunen bij het weer opbouwen van hun bestaan. Annie werd op haar beurt bemoedigd door de veerkracht van jonge mensen in haar stad. Annie: “Op een dag was ik in een school om kinderen te begeleiden bij het maken van hun examens. We hoorden een vreemd geluid en kwamen er al snel achter dat een scherpschutter de school in het vizier had. We vroegen de kinderen om bij het raam vandaan te gaan. Een van de meisjes kroop onder mijn tafel. En intussen gingen ze door met hun examens! Huilend van alle spanning zei ik tegen de kinderen: ‘Jullie zijn de helden van deze wereld.’ Zij hadden me een les in volharding gegeven: het leven moet doorgaan.”
De laatste spreker vanuit de vervolgde kerk was Sabita uit India. Zij vertelde over de situatie van christenen in haar land en bedankte de achterban van Open Doors voor hun inzet met de gebedscampagne ‘Eén voor India’. “We hebben er zo veel bemoediging door gekregen. Mensen zijn verrast door de liefde die jullie daarmee laten zien. Graag geef ik door dat jullie gebeden en giften echt tot zegen voor ons zijn.”
Tussen de toespraken door was er veel muziek en zang, met een bijzonder optreden van de jonge Libanese zangeres Carla Chamoun. De bezoekers kregen veel te horen vanaf het podium en reageerden daarop met hun gebeden en vele giften én het bezoeken van de verschillende stands tijdens de pauze. Verschillende christelijke media (Nederlands Dagblad, Reformatorisch Dagblad, Friesch Dagblad, Christelijk Informatie Platform en Groot Nieuws Radio) informeerden hun achterban met een verslag van de dag.
Bron: Open Doors
Post Views:
407
