In dit persoonlijke boek kijkt Gerald terug op de bewogen jaren die achter hem liggen, en neemt hij de lezer mee naar zijn eigen hoogte- en dieptepunten, van het verlies van zijn kleine broertje Jarnoud tot de zorg om zijn dochter Rosa. Van de middelvinger die hij opstak naar zijn schoonmoeder tot zijn opsluiting in een politiecel. Natuurlijk vertelt hij ook over zijn leven als artiest en over zijn relatie met God.
Toch is Tevoorschijn geen biografie. Geralds belevenissen bevatten belangrijke lessen, en vormen zo een spiegel voor de lezer, zodat die kan leren van zijn of haar eigen ervaringen. Hoe ga je om met teleurstellingen? Hoe leef je onder leiding van de Heilige Geest? Hoe ontdek je wat Gods plan is met jouw leven en hoe je mag dienen in een onvolmaakte kerk? Gerald vertelt een eerlijk verhaal over zichzelf, in de hoop dat jij ook eerlijk naar jezelf kijkt.
De redactie van Uitdaging kreeg van Gerald de mogelijkheid aangeboden om maar liefst 4 hoofdstukken te publiceren uit het boek. Vandaag kunt u het 4e en laatste hoofdstuk hieronder lezen.
Wil je liever gelijk het boek bestellen?
Dat kan via de christelijke boekhandel in jouw woonplaats of bij Pelgrimonline.
Hoofdstuk: Een zware hand
U bent de liefde in mijn leegte
U geeft de zegen in mijn pijn
U fluistert mij om los te laten
U leert mij een zoon te zijn
Ik lees geen oordeel in Uw ogen
U schrijft uw woorden in het zand
En ook al heb ik soms nog vragen
U pakt mijn open hand
Liedtekst: Gerald Troost
CD: Witte vlag
Soms kan het zijn dat ik zomaar in een andere wereld beland. Een denkbeeldige wereld die zich in het verre verleden bevindt of juist in de toekomst. Waar zit je toch met je gedachten? Dat is een opmerking die ik van jongs af aan regelmatig heb gehoord. Tijdens een gesprek krijg ik regelmatig een schop van Nelinda, omdat ik afdwaal en geen oogcontact meer heb. Heel irritant voor de ander. Ik weet het en ik probeer er ook echt wat aan te doen. Het heeft met een associatieve geest te maken. Als de een wat zegt dan denk ik gelijk aan tien andere dingen. Ik krijg plaatjes in mijn hoofd en probeer me voor te stellen hoe het er straks uit zal gaan zien.
Naast een irritante eigenschap is het ook een mooie eigenschap. Mijn verbeeldingskracht gebruik ik ook voor het schrijven van liedjes en het maken van cd’s. Ook op andere gebieden zijn stimulerende plaatjes van de toekomst heel vaak een zegen en brandstof om in actie te komen. In dit opzicht zijn we naar Gods beeld geschapen. Dat betekent dat wij allemaal, net als God, creatieve wezens zijn en het vermogen hebben gekregen om te denken, te dromen en visie te ontvangen.
Spreker Jan Pool beschrijft het zo mooi: ‘Zonder visie wordt er zelden iets bereikt wat de moeite waard is. De betekenis van het woord ‘visie’ is ‘iets wat in iemands gedachten, zijn of haar verbeelding bestaat’. Dit vereist het vermogen te zien, te verbeelden wat er nog niet is. Een visionair mens bezit het talent vooruit te kijken, in de toekomst te leven. Visie verwoordt waar je naartoe wilt in dit leven.’
Visionaire mensen zijn volgens mij ook romantische mensen. In die zin dat ze prachtige plaatjes, perfecte kunstwerken en ideale omstandigheden in hun hoofd schilderen. Het grote gevaar is dat ze zwaar teleurgesteld raken als de gewone werkelijkheid veel weerbarstiger is.
Een ambitieus lijstje
Het overkwam mij toen Nelinda en ik werden gevraagd om ons bij een veelbelovende kleine kerk in Veenendaal aan te sluiten. Na een kerkscheuring en wat omzwervingen leek het ons weer een goede zaak om bij een warme geestelijke familie te horen. En ja; in mijn gedachten had ik al allerlei mooie plaatjes van de toekomst geschilderd.
Na wat maanden werd ons door het leiderschap van de kerk gevraagd een lijstje te maken, waarin we onze wensen en verlangens mochten opschrijven. Waar liggen jouw kwaliteiten? Waar wil je in groeien? Hoe zie jij de toekomst? Nou, deze opdracht was mij op het lijf geschreven. Op een mooie avond heb ik voortvarend al mijn plannen en ideeën op een rijtje gezet. Ik zag mezelf wel spreken, muziek maken, nieuwe vormen ontwikkelen, mensen bezoeken en nog veel meer. Vol verwachting heb ik gewacht op een reactie of gesprek met de leiding. Maanden gingen voorbij, maar een gesprek is er nooit gekomen. Sterker nog; mijn ambitieuze lijstje is klaarblijkelijk in de prullenbak beland, want ook de jaren erna was er nauwelijks contact. En toen de kerk een onstuimige groei doormaakte voelde ik me al helemaal niet gezien en gehoord. Verschillende keren heb ik nog geprobeerd aansluiting te vinden en mijn beste beentje voor te zetten, maar het mocht niet echt baten. De meeste mensen in de kerk leken te druk om de mensenmassa in goede banen te leiden. En dat is natuurlijk ook goed te begrijpen.
En toch heb ik me toen boos en bitter gevoeld. De mooie toekomstbeelden waren verbleekt. Ik voelde me afgewezen, verwaarloosd en niet serieus genomen. Dat zijn donkere en destructieve emoties en gedachten. Je schrikt dan soms van het vertroebelde water dat uit je eigen hart omhoogkomt. Het is verre van fris water en als je niet oplet verontreinigt het niet alleen je eigen persoonlijkheid, maar ook de mensen om je heen. Er moest iets gebeuren. Ik begreep diep vanbinnen dat ik dit soort negativiteit niet kon blijven koesteren. Het zou mijn geestelijk leven verwoesten!
Op de reservebank
Ik zou een mooi verhaal kunnen vertellen over een snelle doorbraak. Een quick fix! Een spectaculair gebedsmoment, waarin God alle patronen in mijn leven in één keer ten goede heeft omgebogen. Het probleem is dat dit in mijn leven eigenlijk niet voorkomt. Mijn proces om volledig los te komen van die ongezonde hang naar goedkeuring en bevestiging van andere mensen is een hele lange weg. Een slingerend pad waar ik met vallen en opstaan overheen ben gestrompeld. Ja strompelend, want soms was ik doodmoe en kwam ik gevoelsmatig amper vooruit. Natuurlijk heb ik van alles geprobeerd om me uit mijn lastige positie te worstelen, maar niets leek echt te helpen. Ja, een goed gesprek of een indringend gebed gaf altijd enige verlichting, maar mijn omstandigheden veranderden niet. Al jaren voelde ik mij als voetballer Messi die aan de zijlijn staat. Of coureur Max Verstappen die vanaf de tribune de verrichtingen van anderen mag gadeslaan. Het voelde alsof ik op de reservebank moest plaatsnemen. Dat gaat in mijn geval best een korte tijd goed, maar als het te lang duurt, raak ik gemakkelijk gefrustreerd.
Een zware hand
Ik weet nog goed dat in die eenzame ogenblikken regelmatig een beeld ontving. Ik zag heel duidelijk een klein mensenfiguur staan met daarboven een grote en Goddelijke hand. En terwijl deze kleine figuur van alles probeerde om onder de druk van de hand vandaan te komen, duwde de grote hand heel voorzichtig het spartelende mensje naar de grond. Ik schrijf voorzichtig, omdat het helemaal niet de bedoeling was om dit kwetsbare schepseltje te verpletteren. Wat was dan wel de bedoeling, vroeg ik me al nadenkend af? Waarom werd dit speelse en creatieve wezentje zo geblokkeerd in zijn bewegingsvrijheid? Langzamerhand maakte God zelf me duidelijk dat ikzelf dit spartelende figuurtje was. God wilde me duidelijk maken dat ik me moest overgeven aan deze hand van boven en geen energie moest verspillen met tegenstribbelen. Het doel was dat ik zou gaan liggen en mezelf volledig zou ontspannen in de wetenschap dat deze goddelijke hand me zou verwarmen en beschermen.
Wachten in de woestijn
Soms zijn er perioden in ons leven die aanvoelen als een woestijn. Ik heb gemerkt dat deze droge perioden belangrijk zijn om geestelijk te kunnen groeien. Juist in woestijnperioden heb ik geleerd om meer afhankelijk te zijn van God. Nederigheid leer je niet door erover te lezen. Jack Deere schrijft in zijn mooie boek ‘De gave van profetie’ dat nederigheid bijna altijd wordt geleerd in de woestijn. Mozes, David, Johannes de Doper en Jezus hadden allemaal een belangrijke vormingsperiode in de woestijn. Deze voorbereidingstijd is het medicijn voor persoonlijke trots. Verwelkom ook in jouw leven woestijnperioden, hoe moeilijk ook, want het betekent dat de gave van nederigheid op je overgedragen wordt en dat herstel of promotie onderweg is!
In de spirituele boeken van de Spaanse monnik Johannes van het Kruis noemt hij droge, geestelijke perioden ook wel de ‘donkere nacht van de ziel’. De donkere nacht is een pijnlijke periode waarin God op heel andere manier aan het werk is in mensen, met het doel je te bevrijden. Een pijnlijk en zuiverend proces. Vandaag de dag is het heel normaal om bij emotionele worstelingen al snel te vluchten in allerlei therapieën of psychologische hulpmiddelen. En daar is tot op zekere hoogte niets mis mee. Maar bedenk ook eens dat zo’n donkere periode in jouw leven een mogelijkheid kan zijn om te zien wat Jezus van plan is in jouw leven. Wat je zou kunnen ontdekken is dat je wordt uitgenodigd om de donkere nacht in te gaan. Een nacht die je zal zuiveren van je ‘oude ik’ met alle bijbehorende patronen. En wordt vervangen door een nieuwe en diepere liefde voor Jezus, voor anderen, en zelfs voor jezelf – een geliefde zoon of dochter van de hemelse Vader, die ernaar verlangt om jou volkomen heel te zien.
O ja, misschien vraag je je af hoe het gaat in de kerk. Nou, zoals zo vaak: met ’hoogte- en dieptepunten. Vaak ervaar ik vrede in mijn hart en ben ik oprecht blij voor anderen die groeien en bloeien. En soms sluipt er na een drukke reeks concerten ook weer een vermoeidheid en negativiteit in mijn hart. Ik vraag me dan af waarom ik niet lijk te passen in de kerk. En waarom duren bepaalde processen zo lang? Ten diepste verlang ik er dan zo naar om ergens thuis te komen.
Houten kruis
Ik wil dit hoofdstuk afsluiten bij het kruis. Op die momenten waarin ik word overspoeld met negatieve gevoelens en gedachten zie ik steeds heel duidelijk dit houten geloofssymbool voor me. En in gedachten verzonken komt dan de bijbeltekst uit Galaten 2:20 naar voren: ‘Ik ben samen met Christus aan het kruis gestorven. Daarom leef ik zelf niet meer, maar Christus leeft in mij. Zolang ik nog in dit lichaam ben, leef ik door het geloof in de Zoon van God. Hij hield zoveel van mij dat Hij zijn leven voor mij heeft gegeven.’
In mijn meest donkere perioden, waarin ik me eenzaam en ellendig voel, werd ik uitgenodigd om al mijn negatieve gevoelens en gedachten aan het kruis te slaan. Eén voor één belandden mijn zondige gedachten en duistere gevoelens op het hout. En terwijl ik dit deed zag ik dat al mijn briefjes met bekentenissen werden opgeslokt door het kruis. Er bleef niets meer van over!
Met deze woorden wil ik jou ook bemoedigen. Wat je verhaal ook is en met welke gevoelens je ook worstelt. Ga dagelijks naar het kruis en spijker al je zorgen en zonden aan het hout. En als je dat gedaan hebt, mag je je handen openen om de liefde van Jezus te ontvangen. Zijn armen zijn uitgespreid en Hij wil niets liever dan jouw omarmen!
Daarom stierf ik aan een kruis voor jou
Waarom voel ik mij bedreigd als een ander aandacht krijgt?
Waarom steekt het diep van binnen als een ander lijkt te winnen?
Waarom blijf ik steeds maar lopen en op uw genade hopen?
Waarom kan ik niet aanvaarden dat ik kostbaar ben, van waarde?
Daarom stierf ik aan een kruis voor jou. Om te ruilen met jouw leegte
Om jou te dopen in mijn licht
Daarom schilder ik de hemel blauw
Laat mij je leven leiden
Laat mij het antwoord zijn
Kon jij maar een moment ervaren met hoeveel liefde… ik kijk naar jou
Waarom blijf ik mij vergissen en van binnen steeds iets missen?
Waarom blijf ik steeds verdwalen en mijn misstappen herhalen?
Daarom stierf ik aan een kruis voor jou. Om te ruilen met jouw leegte
Om jou te dopen in mijn licht
Daarom schilder ik de hemel blauw
Laat mij je leven leiden
Laat mij het antwoord zijn
Kon jij maar een moment ervaren met hoeveel liefde… ik kijk naar jou
Ik zal je dragen als je moe bent
Ik sta vlak naast je als je dag weer straalt
Liedtekst: Gerald Troost
CD: Witte vlag
