Faillissement ‘In de Ruimte’ onnodig

0
311
De organisatie ‘In de Ruimte’, waar vele gelovigen Christus vonden of een diepere relatie met Hem kregen, had niet failliet hoeven gaan. Er was voldoende vermogen, maar een tekort aan liquide middelen. Het is een van de dingen die Els ter Welle in de autobiografie ‘God blijft Getrouw’ over haarzelf, haar in 2015 overleden man Herman, hun gezin en beider levenswerk meldt.

Met ‘In de Ruimte’ waren beiden onlosmakelijk verbonden. Toen aan die organisatie een gedwongen einde kwam, brak mogelijk de zwaarste periode in hun leven aan. Daarover is Els ter Welle eerlijk. Maar niet voor niets luidt de ondertitel: ‘Dwars door vuur heen’.

Uniek in christelijk Nederland is de verzoening die tot stand kwam tussen het toenmalige interim-bestuur dat, na afzetting van de oorspronkelijke bestuurders, destijds op het faillissement aanstuurde en het (achteraf onnodig) getraumatiseerde echtpaar. De rechter die het faillissement uitsprak zei er nadrukkelijk bij dat er geen sprake was van een financiële reden daarvoor, maar van een sociale. Er was, ook al door onrust onder medewerkers, gebrek aan draagkracht ontstaan. Verzoening was er ook met het eerder al afgehaakte deel van de gemeente bij ‘In de Ruimte’, dat – ook financiële – zelfstandigheid wenste. Door die scheuring ontstonden twee groeiende gemeenten, die later aan elkaar vergeving vroegen en zich onderling verzoenden. Het boek ademt het beeld van Herman ter Welle die eigenlijk niet kon leven met conflicten met broeders en zusters.

Kinderen

‘God blijft getrouw’ is niet alleen de titel van het bij Het Zoeklicht uitgegeven boek, maar ook het getuigenis van de auteur en haar man, bij wie in 2000 dementie werd geconstateerd. Door de autobiografie komt men toch opnieuw onder de indruk van wat Herman ter Welle voor evangelisch Nederland mocht betekenen, waarbij hij als weinig anderen de ‘oecumene van het hart’ in praktijk bracht. Bij ‘In de Ruimte’ stond het kind (en de tiener) centraal, maar daaruit ontwikkelde zich een omvangrijke (vijfvoudige) bediening. En ook daarbuiten stond Ter Welle aan de wieg van veel christelijke arbeid, zoals de Studiebijbel en de evangelische scholen voor voortgezet onderwijs.
De organisatie zelf bracht onder meer het kinderblad De Goede Herder, kinderkampen, een gemeente, een vormingscentrum genoemde Bijbelschool en een rehabilitatiecentrum voor mensen met psychische problemen voort. Herman wordt door zijn weduwe beschreven als een visionair, die – in haar eigen woorden – sprongen in het diepe maakte. Daarin leek hij op Anne van der Bijl, stichter van Open Doors, die hem tot een levend geloof in Christus mocht leiden, voor een voorwoord zorgde en voorging in Ter Welles begrafenisdienst.

Falen

Het boek van Els ter Welle verwijst ook naar de spreuk ‘God is Getrouw’ (de titel van een eerder over het werk verschenen boek) die de gevel van het gebouw van ‘In de Ruimte’ altijd sierde. Behalve een zo eerlijk mogelijke beschrijving van de ontwikkelingen van het werk, waarbij de schrijfster eigen falen van haar en haar man niet onder het tapijt veegt, bevat ‘God blijft Getrouw’ het relaas van de door het echtpaar ervaren trouw van de Heer. En hoewel de laatste jaren, met toenemende dementie bij haar man, waardoor hij op den duur in een verpleeghuis terecht kwam, voor haar steeds moeilijker moeten zijn geweest, bleef zij van Herman houden. Wat Els ter Welle met Else Vlug (die de autobiografie ‘Wij hebben het geloof behouden’ schreef) gemeen heeft, is het onvoorwaardelijk liefdevol op voetstuk plaatsen van hun respectieve echtgenoot.  Wie kan er iets tegen hebben?

N.a.v. ‘God blijft getrouw, dwars door vuur heen’ door Els ter welle. Uitg.: Het Zoeklicht. ISBN: 9789064512711. Prijs: € 19,50.