Door Marco van Putten
Verwrongen mentaliteit
Groeperingen van verschillende signatuur willen via acties een stempel drukken op de samenleving. Hun eigen wil doordrukken of specifieke veranderingen aanjagen. Dat deze groeperingen geregeld hun eigen doelen daarmee in gevaar brengen is een feit. Op de eerste plaats getuigt het principe ‘het doel heiligt de middelen’ van een lage standaard van ethiek. Soms zelfs zo dat het regelrecht strijdig is met de hoofddoelstellingen van zo’n groepering. Blindheid daarvoor blijkt uit dat de manier waarop hun verzetsacties worden weg verklaard als populistische acties van zelfbevrijding of als noodzakelijke acties van rechtvaardigheid voor de samenleving. Ze gaan echter meestal ten koste van onschuldige burgers die het als verschrikkelijke terreur daden ervaren en beoordelen. Kortom, het zegt iets over de verwrongen mentale staat van de leiders en leden van zulke groeperingen.
Kaping en beëindiging
Ook in het geval van de vliegtuigkaping en gijzeling van onschuldige passagiers van de Air France vlucht 139 vanuit Tel-Aviv komt deze kromme mentaliteit van de terroristen naar voren. Het idee begon zo’n half jaar eerder in wat toen nog West-Duitsland heette. Daar was een Revolutionaire Cel aanslagen aan het voorbereiden om daarmee extreemlinkse doelen te bereiken. Besloten wordt een gijzelingsactie te ondernemen om de vrijlating van gevangenen af te dwingen. Ze gaan samenwerken met de terroristische beweging PFLP (Populair front voor de bevrijding van Palestina) die eenzelfde doel had. Op 27 juni 1976 werd het genoemde vliegtuig door leden van deze twee bewegingen gekaapt en naar Libië gedirigeerd om bij te tanken. Vervolgens moest doorgevlogen worden naar Oeganda, waar op dat moment Idi Amin als dictator regeerde.
Als de kaping in Jeruzalem bekend wordt, komt het ter tafel in het sociaaldemocratische kabinet onder leiding van Jitschaq Rabin (Avodah). Rabin neigt naar onderhandelen, maar zijn minister van Defensie Sjimon Peres wordt als een havik neergezet. Hij stuurt aan op een militaire interventie. Vooral wanneer bekend wordt dat de Arabische terroristen de Joodse passagiers afzonderen en de overigen vrijlaten. Overigens, zeer tegen de zin in van de Duitse terroristen, want daardoor wordt de gijzeling specifiek anti-Joods. De ‘menselijke’ kant van terroristen wordt getoond.
Evaluatie
Deze professionele, op ware gebeurtenissen gebaseerde, gedramatiseerde verfilming is niet zozeer een nauwkeurige weergave van hoe de Israëlische reddingsactie verliep. Het laat zien hoe terroristische bewegingen tijdens hun verzetacties blunderen. Ook geeft het enig inzicht wat er achter de schermen binnen de Israëlische regering gebeurde. Wat echter buiten beeld blijft is het hele ‘plaatje’. De film presenteert de terroristen en de Israëlische overheid als op zichzelf opererend. Mooi is wel dat archiefopnames het een en ander een historisch-realistische duiding geven. Zeer aanbevolen.
7 Days in Entebbe. 2018, Entertainment One, c. 103 min, € 14,99, 8713045249571.
