Door Petra van der Zande vanuit Jeruzalem.
Foto: Jon Sullivan
Voorjaar – het jaargetijde waar ik het meest van houd. In maart zijn de temperaturen nog aangenaam, al hoewel je met dit jojo-weer nooit weet of je nu wel of geen jas moet aantrekken. In huis is het fris, koud zelfs, maar buiten in de zon en uit de wind worden onze verkleumde botten snel weer opgewarmd.
De ene dag loop je met korte mouwen en sandalen vanwege een hittegolf met uitdrogende oostelijke woestijnwind; een paar dagen later moet de winterjas weer aan, inclusief muts en handschoenen omdat de westenwind regen en kou onze kant opblaast. Die late regen is zo’n zegen voor Israël.
Door het hele land groeit de gerst gestadig; alles ziet er frisgroen en geel uit; de voorjaarsbloemen bloeien uitbundig. ’s Nachts hoor ik regelmatig een trompetterend ‘kroe, kroe’ – het geluid waarmee de leidende kraanvogel de rest van de zwerm aanmoedigt hem te volgen naar de Hula vallei. Wie weet maken ze op hun lange tocht naar Noord-Europa ook nog een tussenstop in Oost-Nederland.
Inmiddels is het april geworden. Opnieuw wordt een hittegolf afgewisseld door koelere temperaturen. Gelukkig maar, want we hebben nog een lange, hete zomer voor de boeg, en veel regen is er niet meer te verwachten na Pesach.
Overal hoor je vogels zingen. “Twiet!” klinkt het hoge, iele geluidje van het zonnevogeltje dat aan een lavendelbloem hangt. De zon verandert zijn zwarte verenpakje in parelmoer.
“Doe, doe, doeh -, doe, doe, doe –“ kondigen de lachduifjes hun aanwezigheid aan voordat ze uit de waterbak op ons balkon drinken.
De tekst uit Hooglied is tijdloos, want nog steeds groeien er jonge vruchten aan de vijgenbomen. Voor bloeiende wijnstokken is het echter in de omgeving van Jeruzalem nog te vroeg. Wat we wel ruiken is de zware, zoete parfum van de citroen en sinaasappelbomen uit de tuin van de buren. Daar kan de duurste parfum niet tegenop!
Ieder voorjaar opnieuw, danken we de Heere God voor Zijn schepping. Jeruzalem is prachtig in het voorjaar, maar als we richting de kust, of de Dode Zee rijden, en de zachtgroene, glooiende heuvels zien, dan loopt ons hart over van dankbaarheid en blijdschap. Voor Nederlandse toeristen is het moeilijk voor te stellen dat diezelfde heuvels er over een paar maanden dor en bruin uit zullen zien.
Straks, als de hitte ons dwingt toevlucht te zoeken in een gekoeld huis, zal ik regelmatig terugverlangen naar dat heerlijke voorjaar. En uitzien naar de koelte van de herfst!
Met toestemming overgenomen van Christenen voor Israël.
Petra van der Zande woont sinds 1989 in Jeruzalem. Samen met haar man zorgde zij 21 jaar lang voor vier meervoudig gehandicapte Israëlische pleegkinderen. Nu is zij onder andere actief met het schrijven, redigeren en uitgeven van haar eigen boeken en die van andere auteurs.
